Met een peloton van 20 man had ik als coördinator niet te klagen. Maar waar we normaal de piramide doen, daar had ik nu voor het aftellen gekozen. We begonnen met 15 rondjes, daarna 14 rondjes en zo ging het stapje voor stapje terug met telkens een andere schaatser op kop, tot we bij de laatste ronde waren uitgekomen.
Arthur van Winsen had de eer om de 15 rondjes voor zijn rekening te nemen. Normaal gesproken opent Wierd Wagenmakers het bal, maar deze fitte Fries was helaas afwezig. Nu zit echter niemand er op te wachten, dat hij de 13 rondjes toebedeeld krijgt, dus deze waren voor mij.
Ik zat er niet zo mee, want ik had al bedacht, dat als ik de 12 rondjes er achter aan zou nemen, ik toch op 25 uit zou komen. Zo pakte ik ook in de laatste training mijn 5 kilometer kopwerk mee.
Na de 10 rondjes gingen we met de "Krasse knarren" op de traditionele groepsfoto. Hierna ging het snel. We hadden er al 75 rondjes op zitten en hoefden er nog maar 45, zodat we om half 11 met zijn allen naar de kantine gingen om de ijsmeester en de vrijwilligers van de dinsdag- en donderdagmorgen in het zonnetje te zetten.
Voor hen had ik het boek "'It giet oan', zei Kroes" van Mark Hilbers gekocht. In dit boek vertellen honderdzevenentwintig wedstrijdrijders hun verhaal. Twintig jaar na dato blikken zij terug op de laatst verreden Elfstedentocht van 4 januari 1997. Daarbij zaten diverse ijzervreters, die het schaatsen geleerd hebben op de Menkenbaan.
Daarnaast had ik ook nog een toepasselijk biertje erbij gedaan.
Dat had ik ook voor diverse "Krasse knarren", die allemaal een ander biertje kregen. Wat dat aangaat beleven we in deze tijd met veel kleine brouwerijen een gouden tijd. Pardon, een goudgele tijd.
Zelf kreeg ik naast een paar cadeaubonnen van Ooms Sport ook een fles Schelvispekel.
Het is jammer, dat ik met de hoge bloeddruk zeer matig moet zijn met alcohol. Ik tel de dagen af, dat ik weer gewoon kan drinken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten