BHV

Als bedrijfshulpverlener wordt je geacht om ieder jaar je vaardigheden op peil te houden middels een herhalingscursus. Daar ik bij de Katwijkse bibliotheek al BHV-er was kan ik bogen op ruim een kwart eeuw ervaring.

Ook bij de Leidse IJshal was ik als vrijwilliger bedrijfshulpverlener. Bij IJshal De Vliet ga ik daar mee door. Dus ook met de herhalingscursussen. Vandaag was deze in de brandweerkazerne van Voorschoten.

Met de ijsmeester en 7 vrijwilligers, waarvan diverse nieuwe, volgden we de gevarieerde dagcursus, die oud-brandweerman Wim voor ons in elkaar had gezet. Er was veel ruimte om te oefenen. Dat deden we dan ook volop. 

Zo oefenden we de buikstoot, die vroeger de Heimlich-greep heette, maar die term mag tegenwoordig niet meer gebruikt worden. Zo passeerden diverse oefeningen de revue, veelal gepaard gaande met prikkelende vragen. Ook heb brandje blussen werd geoefend.

Heb ik veel nieuws geleerd? Nee, maar de kracht van een herhalingscursus zit hem in de herhaling. Je haalt alles weer even naar boven. En soms moet je het veel sneller gebruiken, dan je lief is.

Vorig jaar hadden we op maandag de herhalingscursus en moesten we op dinsdag al handelend optreden om het geoefende in de praktijk te brengen. We wisten precies, wat we moesten doen en minstens zo belangrijk, wat we moesten nalaten....

Wat dat aangaat ben je als BHV-er liever lui dan moe!

Als fietser ligt dat anders. In augustus heb ik 820 kilometer weggetrapt, waarmee het totaal in 2023 op 7360 kilometer is gekomen. De 10.000 kilometer komt weer in zicht.

Sjouwen en schuiven

De dag begon geheel in de stijl van augustus 2023: regenachtig.

In regenpak fietste ik naar de Boerenmarkt om wat boodschappen te doen. Na deze thuisgebracht te hebben, werd het resultaat van het bloedonderzoek besproken. Als gevolg van dit onderzoek wordt de hydrochloorthiazide op proef verlaagd. De bloeddruk is daar laag genoeg voor.

Vanaf Gezondheidscentrum Stevenshof trapte ik door naar IJshal De Vliet, waar de Mammoth keer op keer een lading water op het ijs sproeide.


Spuiten was dus overbodig. In plaats daarvan mochten de vrijwilligers sjouwen. De container met spullen uit de Leidse IJshal kon worden geleegd. Daar waren we wel een tijd zoet mee. Stoelen, gereedschapskisten, kleding en BHV-middelen werden door Rein de Haas en Aad Kleijweg over het modderige terrein naar de nieuwe kunstijsbaan gesjouwd.

Het magazijn beneden zat al snel vol. Een krat met gereedschap was dusdanig zwaar, dat we die met zijn tweeën moesten sjouwen. Jan van Rijn typeerde dit heel raak: "Heavy metal!"

We moesten op de Mammoth wachten, die met de lift naar boven ging voor nog een rondje spuiten, voordat de lift vrij was om allerhande materiaal naar boven te brengen.

Uit de container kwamen ook de spullen voor het Bavarian curling. Deze bracht ik met de twee karren, die uit de container waren geteld door vier man, naar een magazijn vlak bij de funbaan. En daar de afgelopen week allerlei dingen werden uitgetest, stelde ik aan Aad voor om het Eisstockschiessen uit te proberen op de krabbelbaan. De eerste worp was voor Aad.

Ik kon natuurlijk niet achterblijven.


Laat Bert maar schuiven....

De terugkeer van de Mammoet

Zo'n 12.000 jaar geleden was de laatste IJstijd. Rond die tijd was hier een een steppe, waar de mammoeten rondliepen getuige de opgravingen op de Tweede Maasvlakte.

Het was ook de tijd van de Mammoetjagers. Zo'n 10.000 jaar geleden werden zij brodeloos, want de mammoeten waren toen uitgestorven.

Maar zie, gisteren beleefden wij een herrijzenis van dit legendarische dier. Dat vond plaats in IJshal De Vliet in Leiden. 

Tijdens het weghakken van de stalagmieten en het aansluitend opspuiten met brandslangen zagen we de Mammoth op het ijs verschijnen.

Ik gooide het bijltje er bij neer op mijn hoge uitkijkpost.

Zo zag ik, dat de mammoet een laagje water spoot op de door werkzaamheden vuile en licht beschadigde ijsvloer op de ijshockeybaan.

Met de brandslang deden Rein de Haas en ik dat op de 250-meterbaan op de ijsbloemen.

Ook het blauwe marmer moest eraan geloven.


Inmiddels ging de Mammoth vol op het orgel.

Na twee uur met de brandslang gespoten te hebben, hadden de brandweermannetjes de 250-meterbaan eenmaal van een laagje water voorzien. Na de lunchpauze werden we op grote achterstand gezet. De Mammoet reed een rondje over de bovenbaan.

De mammoetmenners Jan van der Poel en Jan van Rijn deden 5 minuten over hetzelfde rondje!

De brandweerolifant liep achter de feiten aan....

Strandtraining bij zonsondergang

Gisterenavond was alweer de laatste strandtraining van de zomer van 2023. Ik fietste naar Jos Drabbels en reed met hem mee naar de skeelerbaan van Katwijk, waar we verzamelden voor het vertrek naar het strand van Katwijk-Noord. Zoals gebruikelijk gaf ik deze droogtraining.
We dribbelden rustig naar het strand toe, waar we wat oefeningen deden om de spieren los te maken. Hier deden we de eerste van een serie van vier keer statisch zitten: 15 seconden. Later kwamen de 30 seconden, de 45 seconden en de minuut aan de beurt. 
Met wat oefeningen tussendoor, waaronder een Steigerung, liepen we langs de vloedlijn naar de eerste strandopgang met mul zand. In plaats van omhoog te rennen, gingen we als wielrenner omhoog. 
Het was immers de dag, waarop Remco Evenepoel de eerste bergetappe in de Vuelta a España met een flitsende demarrage had gewonnen. Je kunt wel stellen, dat hij in bloedvorm is....
Deze oefening had ik vorige week op het strandje van het Valkenburgse meer bedacht. Op een racefiets zitten is een prima oefening bij het schaatsen. Je zit diep en als je de pedaalbeweging maakt, kom je achterop je schaatsen terecht, waardoor je vrij lang doorglijdt zonder kracht te zetten.
Het beklimmen van deze Col de Katwijk was minder zwaar dan hard naar boven rennen in het mulle zand, maar doordat je er langer over deed, liepen je bovenbenen toch aardig vol.
Na met het prachtige uitzicht op deze mooie zomeravond boven 45 seconden statisch gezeten te hebben, wandelden we naar beneden, waar we wat technische oefeningen deden.
We konden genieten van een prachtige zonsondergang.

Tussen de oefeningen door werden er door Peter Daleman en mij wat foto's gemaakt.


Voordat we de traditionele strandstoelslalom deden, mochten we kikkersprongen omhoog maken in het mulle zand. 

Nadat we de warme kleding haalden, konden we nogmaals genieten van de zonsondergang.

Een tweetal deelnemers aan de strandtraining ging zwemmen, de rest van de IJVL-ers en VIJL-ers nam alvast een afsluitend drankje op het terras van "Het Wantveld". Daar konden we een laatste keer genieten van de zonsondergang.