Elfstedentochttraining

Dinsdag had ik de training van de "Krasse knarren" laten schieten, maar voor vandaag stond er een kinderpartijtje in de agenda. Wellicht dat het beter was nog een dagje rust te pakken, maar ik wist, dat ik geen vervanger kon vinden. 
Bij een kinderpartijtje kun je rustig aan doen. Dat deed ik dan ook na een fietstocht in waterkoud weer naar IJshal De Vliet. Met een vrij grote groep van 13 kinderen had ik een leuke les, waarbij een groot deel van de grotendeels uit beginners bestaande groep aan het einde zich aardig over het ijs kon voortbewegen.
Het duurde nog anderhalf uur voor ik weer het ijs op moest. Deze tijd benutte ik door wat praktische zaken rond de Mini-Elfstedentocht annex Elfdorpentocht te regelen. Zelfs de oude vertrouwde sneeuwhoop keert op de nieuwe locatie terug.

Daarna trok ik me terug in de trainerskleedkamer, waar ik nog wat dronk en at en een stuk in de krant las, voordat ik begon aan de voorlaatste schaatsles van de kinderen van Oegstgeest. Daar we de lescyclus afsluiten met een Mini-Elfstedentocht. Om hen daar op voor te bereiden, werd het een Elfstedentochttraining.
We begonnen met rustig 3 rondjes inrijden, we kropen onder lage bruggen door, schaatsen met meewind en tegenwind, een rondje of 4 rijden met een stuk klûnen over het platform.
Waar je met een Elfstedentocht ongetwijfeld mee te maken krijgt zijn pijntjes en eventueel blessures. Hoe ga je daar mee om in the middle of nowhere?

Dit oefenden we, deels door onszelf te helpen, deels door anderen te helpen. Je eigen rug masseren, terwijl je schaatst met een ander op sleeptouw nemen. Eén iemand trok de "gewonde", de ander duwde deze. We hielden het bij huis- tuin- en keukenblessures. Zo ver als Toon Dobbe gingen we niet!
Nu is het lastig om op een goed verlichte ijsbaan schaatsen in donker is lastig te goefenen, maar met een hand voor één oog komt een beetje in de buurt. Min trainingsgroep is klaar voor de Elfstedentocht.
Van mezelf kon ik dat niet zeggen. Een tweetal trainingen geven was net even te veel van het goede. Ik was gewoon op, op de dag, dat de Alternatieve Weissensee op de Weissensee werd verreden.
Christan Haasjes won de sprint van een kopgroep van 3 man, waarin ook zijn broer Ronald zat. Stefan Wolffenbuttel legde beslag op het zilver.
Op de radio hoorde ik, dat de jongste winnaar ooit op de Weissensee helemaal gesloopt over de finish kwam. Een mengeling van pijn en euforie overviel hem.

Zelf had ik vandaag onmogelijk een Alternatieve Elfstedentocht kunnen volbrengen. De basisvoorwaarde is toch lichamelijke fitheid. En daar is vooralsnog geen sprake van....

Een land van schaatskampioenen, geboren op kunstijs

Van een vriend kreeg ik dit artikel over de Nederlandse schaatssuccessen sinds de jaren '60 toegestuurd.
Een land van schaatskampioenen, geboren op kunstijs was te lezen in De Volkskrant en is van de hand van Erik van Lakerveld.
De komst van kunstijsbanen bleek inderdaad cruciaal voor de opkomst van Nederland als schaatsgrootmacht. De opening van de Jaap Edenbaan in Amsterdam door Elfstedentochtwinnaars Jeen van den Berg en Reinier Paping kan als het startschot van deze succestocht over de hele wereld worden gezien.

Hoe er in het buitenland naar gekeken wordt is te lezen in deze zinnen: "In Nederland is het voor velen heel gewoon om lange afstanden te schaatsen, waardoor het niet meer dan normaal is dat ze geïnteresseerd zijn in schaatsen op de Spelen. In de wintermaanden is schaatsen een praktische vorm van transport. Forenzen schaatsen over de bevroren kanalen om familie en vrienden te bezoeken in dorpen verderop."

En laat die laatste zin nou helemaal kloppen! Als de Rijn bevroren was, schaatste ik iedere dag naar mijn werk bij de bibliotheek in Katwijk aan den Rijn, terwijl ik in de middagpauze naar mijn jarige zwager Cor in de Buitenkaag reed.
De op 9 december 1961 geopende Jaap Edenbaan was de katalysator van de Nederlandse langebaansuccessen. Deze positie is overgenomen door "Thialf" in Heerenveen.

De constatering "Nederlanders dragen al schaatsen als ze nog peuters zijn. Voor sommigen is schaatsen net zo gewoon als lopen." klopt niet echt, maar helemaal uit de lucht gegrepen is deze ook niet. Uit eigen ervaring in zowel de Leidse IJshal als IJshal De Vliet ben ik daar toch een aantal keren getuige van geweest....

Boerenzakdoeken

Ik dacht, dat ik heel snel van de verkoudheid af was vorige week. Dat ik woensdag na het bezoek aan de mondhygiëniste voorafgaand aan het tandartsbezoek last had van mijn kaakholtes had ik daaraan gekoppeld. Het bleek een tikkeltje anders te liggen.
Na de schaatsles van gisteren in IJshal De Vliet maakte ik nog een ommetje op de fiets. Het was heerlijk weer.

Bij thuiskomst voelde ik me rozig.

Na de lunch ging ik even op de bank liggen en was binnen een mum van tijd vertrokken. Een uur later werd ik wakker.
Na op de volkstuin met mijn vrouw thee te hebben gedronken, voelde ik me wederom niet helemaal fit. Inmiddels was ik er achter gekomen, dat de gevoelige kaakholtes gewoon een gevolg waren van de verkoudheid.
Om 8 uur lag ik in bed en had een lange nacht, ook al werd diverse keren gewekt doordat het een en ander uit de holtes naar buiten kwam.

Bij de boerenprotesten en blokkades van snelwegen in Frankrijk zag je geen boerenzakdoeken. Zelf was ik blij, dat ik er een aantal kon gebruiken....

Echtpaartherapie

Vanmorgen bestond de beginnersgroep uit twee personen. Toevalligerwijze was dit nog een echtpaar ook.
"Echtpaartherapie!" zei ik gekscherend.

Nu wil het toeval, dat zij probeerden om een kinderpartijtje te regelen voor hun kind, maar dat dit niet op de gewenste datum te regelen viel. Derhalve besloten zij om zelf de schaatsles ter hand te nemen en vroegen aan mij, of ik wat tips had. Welnu, die had ik!

Een heleboel oefeningen, die wij de afgelopen maanden in IJshal De Vliet op het programma hadden staan, waren bij uitstek geschikt om ook met beginnende schaatsers te gebruiken.
Met voortschrijdend inzicht is een aantal oefeningen ook goed bruikbaar. Fietsend op een racefiets is er zo eentje. Je maakt de trapperbeweging, waardoor je op de hakken van je schaatsen terecht komt. Dan glijd je behoorlijk ver door.

De vogelverschrikker is er ook zo een. Eerst val je van de ene kant naar de andere, waarbij je boven je nieuwe standbeen moet komen. Dan glijd je ook door. Dit is nog sterker als je dit in de schaatshouding doen met als kers op de taart de zijwaartse afzet.
Stabiliteit krijg je je als een gorilla over het ijs beweegt. Je zit dan in precies de goede houding. Nu we het toch over dieren hebben: de ooievaar voldoet ook goed. Eén been laten hangen en op het standbeen zo lang mogelijk doorglijden. Met "de vleugels" zorg je voor evenwicht.

Koeien melken op een krukje is er ook zo één met als toetje een rondje met een juk schaatsen zonder "melk" te morsen.
Veel oefeningen voor beginners komen op dezelfde basisoefeningen neer. Door telkens een andere "verpakking" voeren de kinderen deze oefeningen zonder morren uit. Een beetje fantasie helpt enorm bij de schaatslessen voor kinderen.

IJs op de sloten

Gisterenavond zijn mijn vrouw en ik naar "Wat Als" van Claudia de Breij in de Leidse Schouwburg geweest. Een ingetogen programma, maar een regelrechte aanrader. Af en toe werd je flink op het verkeerde been gezet. De lachspieren werden regelmatig danig op de proef gesteld.

Op weg naar huis was het behoorlijk afgekoeld. Dusdanig, dat het om 11 uur al 1,1 graad vroor op klomphoogte. Het leek e verstandig om de geraniums maar weer binnen te zetten. Ik heb dan ook de leeftijd om achter de geraniums te zitten. Dat deed ik dan ook bij de tuinvogeltelling....

Het was een wijze beslissing, want vanmorgen kwam het aan de grond bijna tot matige vorst.

Na een was opgehangen te hebben, reden we om een uur of 11 op onze fietsen naar Burgerveen. In de Boterhuispolder waren de wat dieper liggende boerenslootjes bedekt met een vliesje ijs. We reden dan ook in het gebied van de Molen- en Merentocht. 
Ja, en dan heb je altijd waaghalzen, die het toch willen proberen....

Vanwege de radiostilte kan ik hier niet verder over uitweiden. 

Bij "Rozen & Radijs" hadden we een leuk verjaardagsfeest. Onze zus Joke werd in het zonnetje gezet. Met een hapje en een drankje konden we gezellig bijkletsen op mijn eerste  feest zonder onze broer Leo. 
Om half 5 fietsten we terug naar de Sleutelstad. Vanaf Nieuwe Wetering volgden we de route van de Leiden Marathon. De avondschemering werd steeds mooier. Bij de molen van Oud Ade zag het oer-Hollandse landschap er zo uit.

Er stond vrijwel geen wind, hetgeen wij erg op prijs stelden.

Ondanks een maximumtemperatuur van bijna 9 graden Celsius lag er nog steeds vliesdun ijs op de sloten in de Boterhuispolder.

Ik waarschuw de waaghalzen voor de laatste keer!

Tuinvogeltelling

Zoals ieder jaar deden we ook dit jaar mee met de Nationale Tuinvogeltelling. Gezeten aan het ontbijt telden we de vogels, die de afgelopen week ook al in onze tuin een graantje kwamen meepikken.

• Ekster: 1
• Halsbandparkiet: 4
• Houtduif: 1
• Huismus: 10
• Koolmees: 2
  
• Merel: 2
• Roodborst: 1
• Spreeuw: 4
• Stadsduif: 1
• Turkse tortel: 5
• Vink: 1
• Meerkoet: 2
• Zwarte kraai: 2
  
  Alleen de zwarte kraai was een vraagteken.
  
  In het vogelboek van Peter Hayman zochten we het op, daar we twijfelden tussen een zwarte kraai en een kauw.
  
  
  Het bleek een kraai te zijn. Even later kwam een tweede de eerste opzoeken.
  
  Het was een redelijk standaard lijstje. Een uitschieter als de ijsvogel, de sperwer of de bosgors ontbrak dit jaar, maar wij waren tevreden met het resultaat van ons kleine paradijsje.
  

"Ik heb nog nooit zo goed geschaatst!"

Een groot deel van de dag, die begon met vorst aan de grond, bestond uit korte ritjes van zo'n 5 kilometer.

Het eerste ritje was naar de Leidse binnenstad, waar ik bij "Silvester" het prentenboek van de Nationale voorleesdagen kocht: "Help! Een verrassing!" van Miriam Bos.

Aansluitend fietste ik door naar "De Helianth" voor de wekelijkse broodbestelling en de nodige aanvulling van de voorraad. Met twee volle fietstassen en 2 tassen aan het stuur fietste ik eerst naar huis, waar ik driekwart achter kon laten. Met het resterende kwart reed ik naar mijn schoonouders toe.
Thuisgekomen lunchte ik en fietste ik naar IJshal De Vliet, waar ik om 2 uur een kinderpartijtje zou leiden op de funbaan. 

Daar was het behoorlijk druk, dus van een geoliede schaatsles kon geen sprake zijn. Daarvoor was de ruimte te beperkt. Daar kwam nog bij, dat er diverse tuimelaars onder de 8 kinderen zaten. Maar na een klein uur konden ze allemaal een beetje schaatsen en sommigen zelfs behoorlijk goed na een enkele schaatsles. De kinderen hadden het naar hun zin en dat is het belangrijkste bij een kinderpartijtje.

Maar de kers op de taart kwam van een meisje, dat al redelijk kon schaatsen en me aan het einde van het kinderpartijtje toevertrouwde: "Ik heb nog nooit zo goed geschaatst!"

Ziekenboeg

Ik heb een aanstekelijke lach. Dat werkt eigenlijk altijd. Dit keer ook, want ik had mijn vrouw aangestoken. Waar ik wonderbaarlijk snel van mijn verkoudheid af was, daar moest mijn vrouw vanmorgen met een flinke verkoudheid afhaken voor onze oppasdienst op onze kleinzoons. Om 6 uur vertrok ik in mijn eentje naar Rotterdam.

Intussen had ik doorgekregen, dat de jongste ook ziek was. Waterpokken. Daar ik deze ziekte opgelopen had toen mijn jongste kinderen deze kregen, hoefde ik niet bang te zijn voor een nieuwe besmetting. Destijds meldde ik me als 38-jarige ziek bij mijn baas met als reden: waterpokken!

Niet dat ik me ziek voelde, maar je moet dan niet in de buurt van jonge baby's komen. Voor hen kan het ernstiger gevolgen hebben. En daar ik iedere dag in de openbare bibliotheek in contact kwam met mensen met kinderwagens, meldde ik me uit voorzorg ziek.
Overbodig om te zeggen, dat ik onder collega's het lachertje van de maand was....
Na de oudste kleinzoon naar school gebracht te hebben, hield ik me de hele dag met de zieke bezig. Voorlezen vinden kinderen altijd leuk, dus mijn scholing op dat vlak kwam goed van pas.

Na de oudste 's middags van school gehaald te hebben, vertrok ik om een uur of 4 naar Rotterdam Centraal, daar ik om kwart voor 6 in IJshal De Vliet moest zijn voor de wekelijkse training van de IJVL-kinderen. De training was dezelfde als die van de afgelopen 3 dagen, met dat verschil, dat ik de oefeningen, die niet zo lekker liepen, achterwege gelaten had en vervangen door anderen. Voortschrijdend inzicht noemen ze dat.
Thuis gekomen at ik met mijn vrouw erwtensoep en macaroni. Zij had veel geslapen, net als onze zieke kleinzoon. Wie lekkerder in zijn vel zat was Jason Stolz.

Deze 19-jarige Amerikaan reed in Salt Lake City met 1.05.37 een sensationeel wereldrecord op de 1000 meter. Het verschil met de nummer 2 was 1,6 seconden. Op de 1000 meter een gapend gat.
En dat past dan weer bij de slaapkoppen uit de ziekenboeg....

Melanie

Vanmorgen hoorde ik in het nieuws, dat de zangeres Melanie op 76-jarige leeftijd was overleden.


Melanie Anne Safka, zoals zij voluit heette, groeide met haar solo-optreden op het legendarische Woodstock uit tot het symbool van de Flower Power.

Begin jaren '70 had deze singer-songwriter diverse hit met haar gouden stem.

Zelf heb ik haar eenmaal live op zien treden op het Rotterdam Folk Festival in "De Doelen" in Rotterdam.

Met een groep vrienden was ik naar dit optreden in de grote zaal gegaan. Ze speelde de hele zaal plat. En ook een man, die al aardig in de lorum was. Hij klom op het podium en kroop langzaam voorwaarts. Beveiligers wilden de man van het podium afhalen, maar zij serveerde hem met één zin af: "Just let him. I like crawling men!"

Toen ik dit verhaal vanmorgen in IJshal De Vliet in geuren en kleuren vertelde, werd ik door één van de "Krasse knarren" afgeserveerd: "Toch aardig van haar, Bert, dat ze je op het podium liet kruipen...."

"Brand New Key" staat ook wel bekend als "The Rollerskater Song" en zou het lijfleed van de skeeleraars kunnen worden.
Als symbool van de Flower Power zal dit ongetwijfeld het lijflied van Melanie zijn geweest.

Melanie heeft de aarde verlaten, terwijl er niet bepaald sprake is van "Peace Will Come".

Melanie, rust in vrede.

Kleine wintertriatlon

De handrem van de fiets van mijn vrouw had een klein mankement. Als ze haar stuur ver naar rechts deed, schoot de remkabel uit de hendel en zat de rem vast. Dat was dan te verhelpen door de kabel weer handmatig terug te leggen. Daar ik op weg naar IJshal De Vliet langs Fietsenmaker Van Vliet kwam, reed ik er op de fiets van mijn vrouw heen.

Binnen een minuut was het probleem opgelost. De remmen waren een paar weken geleden vervangen en daar zat het euvel. Er was bij de achterrem ruimte gemaakt en die ruimte zat daar nog steeds. Hierdoor was de ruimte aan de voorzijde te krap. Een kleine handeling en het probleem was opgelost.
De kabelhuls hoefde niet te worden vervangen. Mijn plan om van de Leidseweg naar IJshal De Vliet te lopen verviel. Zodoende was ik vroeger dan gebruikelijk op de 250-meterbaanom met de "Krasse knarren" te gaan schaatsen.
Met een peloton van 12 schaatsers begonnen we aan de piramide van 25 kilometer, waarbij we in één bocht uitzicht hadden op een grote groep vrijwilligers van de IJshal. Zij waren uitgenodigd voor het vrijwilligersontbijt, waarvoor ik ook een uitnodiging gekregen had, maar mijn plek was op dat moment in het peloton.

Het schaatsen ging na de verkoudheid opvallend makkelijk. Technisch liep alles goed en dan komt de snelheid vanzelf. Slechts eenmaal moest ik een gaatje laten vallen. Een nieuwkomer, die binnenkort in Leiden komt wonen en voorheen altijd op de ijsbaan in Deventer trainde, reed net wat sneller dan mijn maximumsnelheid.

Na de koffie en de thee met prachtige verhalen over de Tocht der Tochten, fietste ik met matige wind naar huis. Daar ik mijn hardloopschoenen nog aan had, ging ik mijn duurloop toch maar even maken. Ik liep een rondje Stevenshof van 6 kilometer. Met de 25 kilometer schaatsen en de 10 kilometer fietsen had ik toch een kleine wintertriatlon afgelegd.

Dubbele afspraken

Het is verbazingwekkend, hoe snel je soms op kunt knappen. Zondag was ik gezegend met een actief werkende loopneus, vanmorgen werd ik wakker. De schone zakdoek, die ik gisterenavond bij mijn hoofdkussen had gelegd, had ik niet een keer gebruikt en hoefde ik vanmorgen ook niet één keer te gebruiken.
Dat kwam mooi uit, want om half 9 werd ik bij de tandartsenpraktijk verwacht. Eerst ging de mondhygiëniste met me aan de slag. Tandsteen werd verwijderd en het gebit werd gepolijst. Door de verkoudheid was het tandvlees wel gevoeliger dan anders.

Maar dat verschijnsel kent iedereen, die wel eens op zijn tandvlees moet lopen wel. Ik liep een deur verder en kwam bij de tandarts terecht.

Zij was zo blij met mijn komst, dat ik binnenkort nog een keer terug mag komen....

Ik hoefde niet meer op de wind te wachten, want die was al nadrukkelijk aanwezig.

Na bij de Boerenmarkt en "De Helianth" boodschappen gedaan te hebben en bij de apotheek wat medicijnen opgehaald te hebben, trok ik thuis mijn schaatskleding aan.
Het eerste deel van de dubbele afspraken zat erop, na de lunch wachtte in IJshal De Vliet deel twee. Om kwart voor 3 zo ik een kinderpartijtje leiden op de funbaan.

Deze schaatsles ging buitengewoon goed. Binnen een uur konden alle kinderen aardig uit de voeten. Daarna zocht ik het hogerop. Op de 250-meterbaan volgde de reguliere schaatsles voor de kinderen van Oegstgeest met oefeningen rond de start, de zijwaartse afzet en het langer glijden.
Ik mag dan wel dubbele afspraken maken, ik heb geen dubbele agenda!

Verkouden

Met griep kun je niet sporten, met verkoudheid wel. Met dit doktersadvies fietste ik vanmorgen naar IJshal De Vliet om te gaan schaatsen. Daar ik niemand wilde besmetten, deed ik eenmaal binnen gekomen een mondkapje op. 

"Zo zou ik geen bank binnen stappen", kreeg ik meteen te horen.

Ik had al besloten om alleen op techniek te gaan rijden, zodat ik op afstand de 100 rondjes van 250 meter van de "Krasse knarren" bij kon houden. Ik reed rustiger dan normaal, maar desondanks was het geen onaardig tempo. Bij de lange series werd ik op een rondje gezet, bij de andere niet. Terwijl het peloton 1 of 2 rondjes rust pakte, reed ik in rustig tempo door, zodat ik weer "bij" was voor de volgende serie.

Nu zit zo'n mondkapje niet bepaald comfortabel. Bij schaatslessen geven gaat het nog wel, bij 25 kilometer schaatsen heb je het gevoel, dat je net wat minder lucht hebt. Maar ja, dat had ik er voor over. Het werkte op die manier ook nog eens als een snelheidsbegrenzer. Elk nadeel heb zijn voordeel.
Ik begin op te knappen. De loopneus, die zondag op volle toeren draaide, is aardig opgedroogd.

Na de 25 kilometer schaatsen maakte ik op weg naar huis nog een klein ommetje, daar het lekker fietsweer was.

Het was heerlijk om in de buitenlucht zonder mondkapje te fietsen....
De rest van de dag deed ik thuis rustig aan.

Springplank voor aanstormend schaatstalent

Het Leidsch Dagblad pakte vandaag groots uit met hun artikel over IJshal De Vliet.

De timing was perfect.

Terwijl storm Isha over ons land stormde, plofte het Leidsch Dagblad op menig deurmat met als kop "IJshal De Vliet springplank voor aanstormend schaatstalent".

Waar de Ton Menken IJsbaan een kweekvijver voor schaatstoppers genoemd werd, gaan we nu als springplank verder. 


Vanmorgen fietste ik in lentetemperaturen naar IJshal De Vliet.

Storm Isha had een einde gemaakt aan de toch wel koude eerste helft van januari, waarop we op natuurijs konden schaatsen.

Het is trouwens voor ons maar te hopen, dat dit geen aanstormend schaatstalent wordt....

Voor de Schaatsschool zou ik lesgeven.

Niet aan aanstormend schaatstalent, maar aan beginners en herintreders die al redelijk op leeftijd zijn. Ik deed dat met een mondkapje voor, want ik was aardig verkouden. Zodoende was gisteren een heuse rustdag rustdag voor me. Mijn enige uitje was een fietstocht naar Voorschoten, terwijl ik zondagmiddag op de bank een uur geslapen heb.

Gisterenavond had ik nog een coronatest gedaan, daar ik woensdag een afspraak heb met de tandarts en je 48 uur van tevoren af moet zeggen. De uitslag was negatief en dat vond ik dan weer positief. 
Zodoende kon ik vanmorgen "gewoon" schaatsles geven. Teneinde de 6 deelnemers van mijn beginnersgroep niet verkouden te maken, deed ik een mondkapje op. In de coronatijd heb ik hier voldoende mee kunnen oefenen.

G-schaatsers

Bij een temperatuur rond het vriespunt fietste ik gisterenavond naar IJshal De Vliet.  Daarbij moest je goed opletten, want er waren een paar stukken spekglad wegdek doordat platgereden sneeuwdek wel ijs leek.

In de IJshal was het ook spiegelglad, want de ijsvloer was net gedweild toen we met de G-schaatsers het ijs betraden. Dat strookte geheel met mijn lesplan van gisteren.

Net als eerder deze week stond de zijwaartse afzet centraal. Na het inrijden zocht ik de stootkussens op om te laten zien, dat je eerst moet vallen en dan de zijwaartse afzet plaatsen.

Eerst voerden we deze langzaam uit, maar als je het goed doet, krijg je vanzelf meer snelheid. Aansluitend gingen we versnellen in de bocht. Dit was de opmaat voor de zijwaartse afzet op het rechte eind. De slag wordt veel breder, maar de slagen ook veel langer. 
Dit bracht ons bij het aantal slagen, dat je moest maken van het begin naar het eind van het rechte eind. Een mooi meetpunt was de wisselstrook op de 250-meterbaan. In 4 slagen wist ik deze te overbruggen, de twee snelste G-schaatsers deden het ook in twee slagen naar links en twee slagen naar rechts.
We sloten de training af met een drietal starts met de opdracht om aan de overzijde lange slagen te maken. Schaatsen is immers glijden. En dat deden de G-schaatsers!

Zingend ijs

Eenieder, die wel eens op natuurijs heeft geschaatst, kent wel het verschijnsel "Zingend ijs".

Op dit filmpje, dat Rob Pijpers van me maakte op de Vogelplas, is dit zingen duidelijk te horen.
Vandaag kreeg ik een artikel toegestuurd uit het NRC, waarin dit en andere geluiden van het ijs en de oorzaak ervan duidelijk worden uitgelegd door Nienke Beintema.

Klik op bovenstaand artikel om het leesbaar te maken.
De befaamde knal ken ik uiteraard ook uit eigen ervaring, zoals in februari 2012 op de Braassem.

Momenteel beleven we zowaar weer eens een te koude periode.
Maar morgen komt daar een einde aan. Voorlopig blijven we dan ook verstoken van zingend ijs.

Zijwaartse afzet

Vanmiddag heb ik voor de verandering weer eens schaatsles gegeven. Het was voor het gecombineerde uur van de IJVL en de Buitenschoolse sport in IJshal De Vliet. Daar het grootste deel uit nieuwkomers bestond, lag de nadruk op de beginnersoefeningen. Maar de andere schaatsers moesten natuurlijk ook aan hun trekken komen, dus daar was de zijwaartse afzet een oefening, waar zij zich op uit mochten leven,

Het was uiteraard een speelse les, waarbij de valoefeningen niet ontbraken.

Sommige oefeningen volgen elkaar op. Je moet eerst goed op je ijzers staan voor je goed kan glijden. Vervolgens moet je goed boven je standbeen komen. Daarna kun je aan de zijwaartse afzet gaan werken.

Deze week ontdekte ik toevalligerwijze, dat je de zijwaartse afzet uitstekend kunt oefenen door je heup tegen het stootkussen te laten komen. Als je het goed doet, veer je weer soepel terug.

Daar je de zijwaartse afzet zowel naar links als naar rechts doet, oefenden we beide zijden.