Schaatsles met mondkapje

De fietsrit van gisteren had ik goed verteerd, evenals het sjouwen in huis, hetgeen ik zowel gisteren als vandaag gedaan had. Sommige klussen kunnen niet wachten.

Na vanmiddag bij "De Helianth" boodschappen gedaan te hebben, fietste ik om 4 uur naar de Vondellaan, waar ik schaatsles zou geven voor de kinderen van Oegstgeest. Voordat ik de Leidse IJshal betrad, deed ik mijn mondkapje op.

Ik ben vanaf zondag klachtenvrij, maar ik wilde geen enkel risico lopen, dat ik anderen alsnog zou besmetten. Derhalve was dit de eerste schaatsles, waarbij ik continu met het mondkapje op heb rondgereden.
Naast de 12 kinderen van mijn groep te hebben ingewijd in de beginselen van de edele schaatssport, leerde ik de grenzen van mijn lichaam kennen. Meer dan rustig aan doen, zat er vandaag niet in. Corona hakt er meer in, dan je denkt!

De temperatuur in de IJshal was vergelijkbaar met de temperatuur op klomphoogte van vanmorgen.

Frisjes dus, maar daar was ik op voorbereid. Ik had me warm genoeg gekleed. Maar goed, zo kunnen we alvast een beetje wennen aan hetgeen de komende winter ons mogelijk gaat brengen.

De Duitse weerman Kai Zorn had het vorig jaar aardig bij het rechte eind bij zijn winterverwachting. Wat dat aangaat hoop ik, dat hij het dit jaar ook heeft.  Conditioneel ben ik de afgelopen week aardig achteruitgekacheld. Maar ik heb de tijd. Eind december hoef ik pas in vorm te zijn.

Ik hoef dus niet in één keer van de kelder naar de zolder te springen. Dat zou me nu trouwens niet lukken ook!