Bannelingen

Na vanmorgen met mijn vrouw en onze oudste kleinzoon ontbeten te hebben, fietste ik naar de Vondellaan om in de Leidse IJshal met de "Krasse knarren" te schaatsen. Het was stukken drukker dan anders op dit ochtenduur. De oorzaak was duidelijk. Door de avondsluiting vanaf 17.00 uur waren veel schaatsers, die anders in de avonduren trainden, nu naar de ochtend uitgeweken.

Deze bannelingen waren van harte welkom. Het was gezellig druk, mede omdat je sommige schaatsers al een paar jaar niet gezien had. In die zin was het ook een soort reünie.

Het was gezellig druk, maar door de snelheidsverschillen kwam er wel enige stof tot nadenken naar voren. Bij de "Krasse knarren" is er al een decennium lang sprake van, dat de snelste groep binnendoor inhaalt. Met 20 man op de baan is dat prima te doen. Maar met 3 groepen van een man of 10 werkt het verwarrend, als de snelste groep tussen het snel en langzamer rijdend peloton door inhaalt. 

Het ging allemaal goed, doordat we allemaal goede schaatsers zijn, maar het is geen garantie, dat dit altijd goed blijft gaan. Derhalve gaan we in ieder geval gedurende de avondklokdown voortaan buitenom inhalen.
Na afloop gingen we met een vrij grote groep, inclusief enkele bannelingen, naar de kantine. Eén van de "Krasse knarren" was 75 jaar geworden en trakteerde op appeltaart, die door een andere "Krasse knar" rijkelijk werd versierd met een slagroomspuit. 

Thuisgekomen douchte ik me en samen met mijn vrouw brachten we onze oudste kleinzoon met trein, metro en de benewagen naar huis. Daarbij konden we het regenpak goed gebruiken.


November eindigt zeer nat.