Eindelijk thuis

Gisteren kreeg ik een verhaal uit "Eindelijk thuis" van Nico Dijkshoorn doorgemaild van een vriend, dat ik u niet wil onthouden.

Wat dat aangaat lijk ik meer op Erben Wennemars als op Nico Dijkshoorn.
Om kwart voor 6 stond ik naast mijn bed om na wat fruit gegeten te hebben naar Leiden Centraal te fietsen. Door de staking bij Prorail was het treinverkeer licht verstoord. Zodoende was ik om 8 uur bij mijn kleinzoons. De oudste bracht ik naar school. De jongste ging mee, daar er een inloop was. Zo kon hij achter in de klas even spelen voordat hij buiten in de modderplassen kon stappen.
Thuis las opa een vijftal prentenboeken voor en speelden we de rest van de ochtend.

Om half 1 waren we weer bij school, waar we de oudste broer ophaalden. Na de lunch las opa nog wat voor, waarna hij net een trein miste en toen een half uur moest wachten op de trein naar de Sleutelstad.
Daar fietste ik naar IJshal De Vliet, waar om half 5 de kinderen uit Oegstgeest op kwamen draven voor de tweede middag van de tiendaagse schaatscursus.
Daar zowel Gerard van Tol als ik vorige week kinderen met en zonder rekjes onder onze hoede hadden, leek het ons praktischer om een duidelijke grens te markeren: de kinderen met rekje gingen naar Gerard, de rest ging naar mij.
Zo had ik een redelijk homogeen tiental, dat ik de basisbeginselen van de schaatssport bij kon brengen. 
Met hardlopen, wandelen, stampen en reuzenstappen kwamen we bij de vogelverschrikker, die de valbeweging inleidde.

We sloten de leuke schaatsles af met vallen. Daarna fietste ik naar de Stevenshof, waar ik om half 7 na ruim 12 uur eindelijk thuis was.

Kuit

Toen ik vanmorgen wakker werd, voelde ik mijn linkerkuit. Ik had diep geslapen. We leven in Leiden immers op zeeniveau.

Aan het gewicht, dat mijn kuiten moesten torsen, kon het ook niet liggen. Met 65,8 kilo mat ik één der laagste scores van de afgelopen jaren. Voor alle zekerheid nam ik een magnesiumpil alvorens ik naar IJshal De Vliet fietste. Daar zou ik weer gaan schaatsen met de "Krasse knarren". In het begin durfde ik niet voluit te gaan uit angst, dat het dan in mijn kuit zou schieten.

Nu is kuitschieten bij vissen heel gebruikelijk, maar verreweg de meeste schaatsers verkiezen de bevroren vorm van water boven het vloeibare.
De snelste rondjes in de eerste series waren net onder de 40 seconden. Pas bij de serie van 16 rondjes kwam ik structureel in de 37 seconden. Zo begon ik ook aan mijn 5 kilometer op kop, maar de tweede helft ging met 38-ers een seconde per ronde langzamer.
Kennelijk was ik toen warmgedraaid, want bij de serie van 16 rondjes erna zaten ook 36-ers en mijn snelste ronde van de dag: 35,3.

Daarna zakte mijn tempo een beetje, daar ik de grens van de kuitbelasting niet wilde eindigen bij de pijngrens.

Na even uitgereden te hebben met Willem van der Laan dronk ik met een zestal "Krasse knarren" koffie, thee en warme chocolademelk. De kuit had zich verder goed gehouden.
Bij Ekoplaza deed ik nog even wat boodschappen, waarna ik, uitgenodigd door het aangename herfstzonnetje, via Valkenburg naar huis fietste.
Voordat ik onder de douche stapte, stapte ik op de weegschaal. Ik woog een pond lichter dan vanmorgen. En dat kwam niet van het kuitschieten....

Heupinzet

Maandagmorgen sta ik voor de beginnersgroep van de Schaatsschool in IJshal De Vliet.

Het loopt tot nu toe niet storm, maar vandaag waren dezelfde vrouwen als vorige week aanwezig. Het duo kreeg dus een schaatsles op maat met veel individuele aanwijzingen. Hierbij gingen we uit van de oefenstof van vorige week: druk op de hak en terugsturen.

De dames reden vrijwel geruisloos en daar wordt een trainer blij van. Ze hadden de druk op de juiste plaats. Na deze oefenstof te hebben herhaald, gingen we verder met behoorlijk rechtop staan met druk op de hak. Zo konden ze voelen, dat deze druk niet afhankelijk is van diep zitten. Bij een Alternatieve Elfstedentocht hou je het ook niet vol om 200 kilometer diep te zitten.

Toen dit goed ging, deden we een verkeerde oefening. Achteromkijken als je schaatst!

Als je dat doet, zet je je heup in: je gaat de kant uit, waarnaar je je hoofd draait. Een mooi beginpunt van de oefeningen rond de heupinzet, waarbij we de handen op de heupen zetten tijdens het draaien. Je voelt dan de kop van het dijbeen naar buiten komen. 
Eén van de vrouwen zei, dat ze stabieler reed met de handen op de rug, waarna ik deze wijsheid opdreunde.

De rest van de les besteedden we aan het terugsturen van de schaats vanuit de heup. De slagen werden langer en veel rustiger. In een paar weken een flinke vooruitgang!
Om kwart over 10 was de les afgelopen en reden we met zijn drietjes heel rustig rondjes van een paar seconden boven de minuut.
Twee vrij schaatsende vrouwen, die geen les gevolgd hadden, haalden ons met veel gekras in. Dit deden ze met een prikslag.
"Zie je, hoeveel slagen ze maken: tweemaal zoveel als jullie!"
Op school zouden ze dit aanschouwelijk onderwijs noemen.

Dotterbloemloop

Na een zeer goede nacht stapte ik om 8 uur uit bed. Ik zou vanmorgen om 11 uur een kinderpartijtje geven is IJshal De Vliet en dan is het handig, als je er ruim op tijd bent. Dat was ik dan ook. Na samen met Ada ontbeten te hebben, fietste ik naar de Marie Diebenplaats, waar de kinderen net klaar waren met wat drinken in de gezellig drukke kantine.

Anderhalf jaar geleden had ik met de dochter van Jos en Marieke Dohle op het slotfeest in de Leidse IJshal diverse rondjes gereden met de Mini-Elfstedentocht en ze was dolblij, dat "Schaats-Bert" het kinderpartijtje op het ijs zou geven.
Dat deed ik dan ook met veel plezier. Er zat veel vaart in de speelse les op de redelijk drukke funbaan. De hele dierentuin rukte uit om met hun specifieke kenmerken de kinderen nog beter te laten schaatsen. De zeven kinderen hadden het zo naar hun zin, dat de les ruim een uur duurde. 
Het duurde daarna even, voordat ik weg was. In de IJshal kom ik altijd bekenden tegen, met wie ik dan een praatje maak. Daar ik even iets langs zou brengen bij mijn schoonmoeder en het aangenamer weer was dan de afgelopen waterkoude dagen, deed ik dat met een ommetje langs de Vogelplas.
We waren er een paar weken geleden langs gefietst omdat het op onze route naar Rotterdam lag. In de avondschemering kon je de veranderingen in en om deze potentieel grote natuurijsbaan minder goed zien dan op het midden van de dag.


Je kon hier zowel de grote als de kleine zilverreiger spotten.

Via het huis van Ada's moeder trapte ik naar huis toe, waar ik lunchte en daarna naar de Stevensbloem liep om tandenstokers te kopen. Dat deed ik door een loop van 7 kilometer om en door de Stevenshof. Daarbij kwam ik een bloeiende dotterbloem tegen. In november....!

Na me gedoucht te hebben keek ik naar het schaatsen in "Thialf". Daar pakte de 17-jarige Angel Daleman uit Leiderdorp de tweede plaats op de 1000 meter. Het zoveelste talent, dat de Leidse IJshal heeft voortgebracht. Tijmen Snel werd vierde op de kilometer en plaatste zich ook voor de wereldbekerwedstrijden.
Qua schaatsen was het een topweekend!

Leny

Gisteren was mijn zus Leny jarig. Ze werd 75 jaar, een prachtige mijlpaal. Ter gelegenheid daarvan waren we uitgenodigd voor een feest in "Rozen en Radijs" in Burgerveen.

Ada was 's ochtends naar de volkstuin gegaan, terwijl ik in het waterkoude weer bij "De Helianth" de wekelijkse broodbestelling op ging halen. We zouden 's middags naar Burgerveen fietsen, maar mijn vrouw kwam verkleumd en rillerig van de tuin.
Daar het niet zo'n goed plan leek om niet helemaal fit 50 kilometer te gaan fietsen waarvan de terugweg in het donker zou zijn, lieten we ons door Johan en Tineke thuis oppikken. Op de heenweg hadden we een miezerregen, waar je wel nat van zou worden.

In de Rozentuin was het feest van mijn zus. Het was gezellig druk met een natje en een droogje. Na een gebakje en twee koppen thee trok ik me even bescheiden terug om op mijn mobieltje te kijken, hoe de 1500 meter in "Thialf" was afgelopen.

Tijmen Snel had de kwalificatiewedstrijd op de schaatsmijl gewonnen. Als eerste trainer bij de IJVL had ik hem in de Leidse IJshal onder mijn hoede gehad. Mijn niet alledaagse manier van trainen blijkt dus geen belemmering voor een latere topsportcarrière. 

Bij mij was dus sprake van toenemend feestgedruis en daar dacht de gitarist, die met een gitaar met een zeer breed scala aan muziekstijlen exact hetzelfde over. 

Hij liet feestgangers meezingen met het door hem vertolkte lied. "All you need is love" was de eerste, waarop ik meezong. Na de Chinese rijstschotel en een paar biertjes werd het serieus, toen ik een microfoon mocht hanteren voor de tweede stem.

Met een microfoon in je hand voor een feestzaal is het moeilijk bescheiden te blijven, maar met een lied van "The Dubliners", die we ook met "Schelvispekel" speelden, speelde ik een thuiswedstrijd.

Met polonaises en veel samenzang zat de sfeer er goed in. Het slotnummer op het supergezellige feest van Leny was de klassieker, die in menig stadion uit volle borst wordt meegezongen: "You'll never walk alone".

Ooievaar

Gisterenavond begon een nieuwe groep van de Buitenschoolse sport in IJshal De Vliet. Zo'n 20 kinderen stroomden in bij de schaatslessen van de IJVL. Een gedeelte van hen kwam in mijn groep. Wij waren al een kleine maand bezig, maar bepaalde basisoefeningen moest ik voor de nieuwkomers toch doen. Op zich geen probleem, want door de herhaling blijven bepaalde technieken toch beter hangen.

Eén van die oefeningen was het laten hangen van het been, waar je niet op staat. Voor de kinderen noem ik dat de ooievaar.

Nu landen ooievaars natuurlijk wel eens in hun nest. Dat moet natuurlijk wel met beleid gebeuren. We gingen dus een rondje vallen op onze billen. De liefhebbers plakten er nog een tweede rondje "landen" aan vast.
Nu broeden ooievaars ook, dus de kinderen mochten tegen de kussens aan op het ijs gaan zitten. Bij "Drie!" moesten ze zo snel mogelijk opstaan en een rondje zo hard mogelijk schaatsen. Dit herhaalden we met een nog grotere roofvogel, waarvoor de ooievaars weg moesten vluchten. 

De trainer nam de rol van roofvogel op zich....
Nog wat dieren passeerden de revue zoals stampende olifanten, giraffen met zeer lange poten en een gezamenlijke slotronde als slang op deze drukke 250-meterbaan met ruim 70 kinderen op het ijs. Het was een gezellige doch leerzame les.

Rondje Valkenburgse meer

Je kunt in het leven nog zoveel plannen maken, in de praktijk loopt het in het leven vaak net een tikkeltje anders. Vanmorgen stond een trainersbijeenkomst op het programma in IJshal De Vliet. Deze ging over het opstarten van de Sven Kramer Academy in Leiden.
Deze bijeenkomst stond gepland op kwart voor 11, zodat ik voor die tijd nog ruim een uur vrij zou kunnen schaatsen. Maar zoals al gememoreerd: het liep anders.
Gisterenavond aten we bij mijn schoonmoeder, maar zij voelde zich niet bepaald kiplekker. Mijn vrouw besloot om vannacht bij haar moeder te blijven slapen.

Daar zij morgenochtend sommige spullen nodig had, beloofde ik deze bij haar te brengen. Zodoende fietste ik alleen naar huis en sliep alleen.

Om 6 uur werd ik wakker. De slaap kwam niet meer terug, dus ik ging er om kwart voor 7 maar uit.

Ik trok mijn sportkleding en hardloopschoenen aan en liep om 7 uur in het schemerduister naar het Valkenburgse meer.

Zo liep ik op een nuchtere maag een rondje van 5 kilometer. In Asturias deed ik dat ook heel vaak en dat was me goed bevallen. Op weg naar huis vond ik een Ajax-vlaggetje van de wedstrijd van gisterenavond tegen Maccabi Tel Aviv.

Tijdens het uitzweten voordat ik ging douchen, maakte ik de toiletten schoon. Daarna kon ik ontbijten.
Ik moest nog wat wegbrengen naar en wat ophalen bij de volkstuin, waarna ik doorfietste naar het huis van mijn schoonmoeder. Daarna reed ik meteen door naar IJshal De Vliet, waar ik op tijd was voor de instructieve doch gezellige trainersbijeenkomst.

Daarbij konden we de ervaringen horen van "Thialf" en andere ijsbanen, die ons voorgegaan waren in de droom van veelvoudig Olympisch en Wereldkampioen Sven Kramer om alle kinderen voor hun 13e verjaardag kennis te laten maken met de edele schaatssport.

Gele band

Bij aankomst op de 250-meterbaan in IJshal De Vliet kreeg ik vanmiddag meteen een gele band aangereikt. Bij judo moet je er veel meer voor doen!

Het had dan ook weinig van doen met een natuurlijke aanleg voor deze tak van sport. Het had meer te maken met de herkenbaarheid op de baan. Vandaag begonnen de lessen van de buitenschoolse sport en daar het een groep van ruim 10 kinderen kregen zij en de trainer een gele band.

De groep was zeer divers. Sommigen schaatsten al behoorlijk, anderen waren al blij, dat ze niet vielen. Gelukkig hielp één van de vaders om zich over de zwakke broeders en zusters te ontfermen, zodat ik de handen vrij had om de rest les te geven. 
De basishouding, het tot mislukken gedoemde hardlopen en het wel werkende wandelen kwamen aan bod, net als stampen en dan doorglijden als opmaat voor het glijden met de druk op de hak. Ook de valoefeningen kwamen aan bod, net als de vogelverschrikker. Kortom, het fundament is vanmiddag gelegd door de trainer met de gele band.

Waterkoud

Het was vanmorgen waterkoud weer, toen mijn vrouw en ik vanmorgen naar IJshal De Vliet fietste. 
De minimum- en de maximumtemperatuur ontliepen elkaar op deze grauwe dag niet veel. Ada ging vandaag voor de eerste keer dit seizoen schaatsen. Dat kon je van mij niet zeggen....
Na de dweilpauze van 9 uur betraden we een kwartier later de supergladde ijsvloer. Wat een wereld van verschil met de natuurijstraining van 2 weken geleden.

Het mes van de dweilmachine was vervangen, de ijsmeesters hadden de oneffen ijsvloer grondig onder handen genomen en de temperatuur van het ijs was verhoogd van 9 graden onder nul naar 7 graden onder het vriespunt. Na de dweil is de temperatuur dan 6 graden onder nul, het moment met de minste glijweerstand. We konden dan ook langere slagen maken dan gebruikelijk.
De opkomst van de "Krasse knarren" was hoger dan gedurende de eerste maand van het schaatsseizoen. Door het goede ijs ging het redelijk snel. Afgelopen dinsdag ging het wat sneller, maar dat heeft deels te maken met degenen die op kop rijden. De eerste series gingen veelal in 39-ers, maar daarna ging de gashendel open.

De eerste 36-er verscheen op het beeldscherm en de serie daarna reed ik een viertal rondjes van 35,6 op rij. Dit tempo kon ik niet brengen, toen ik de 5 kilometer op kop reed. De 20 rondjes van 250 meter gingen bijna allemaal in 37 seconden met uitzondering van de eerste ronde in 42 seconden en een missertje met 38 blank. Maar dat werd gecompenseerd door een tweetal 36-ers. Veel vlakker krijg je het niet op een redelijk drukke ijsbaan.
In de snelle serie erna kwam weer een kwartet 36-ers aan het slot. Het ijs was goed en bleef goed. Kortom, de opstartproblemen van het begin van het seizoen zijn nu verleden tijd.

Aan de Stammtisch sloten we met koffie, thee en chocolademelk de training gezellig af voordat we de waterkoude lucht weer in gingen.

Blijdorp

De wekker stond op 6 uur. We zouden vandaag gaan oppassen op onze kleinzoons. Een leuk vooruitzicht. Dat kan in politiek opzicht niet gezegd worden.

Donald Trump werd voor de tweede keer president van de Verenigde Staten.



Dat de Amerikanen in 2016 zo stom waren om deze aartsleugenaar te kiezen is tot daar aan toe, maar dat je na alle schade, die hij aan de democratische instituties in de USA heeft toegebracht, zo'n volslagen idioot nogmaals kiest, is echt onbegrijpelijk.

Obelix had volkomen gelijk!

In Rotterdam aangekomen bracht ik de oudste kleinzoon naar school en fietste daarna op een andere fiets naar Blijdorp met de jongste. 

Met een graad of was het voor november redelijk warm. We bezochten de zeehonden, het aquarium, de olifanten, de giraffen, de krokodillen en allerlei andere dieren, die we onderweg tegenkwamen.

De driejarige had bedongen, dat we een ijsje zouden nemen. Ja, en als ijsliefhebber zeg je dan natuurlijk geen nee.

Veilig achterop bij opa op de fiets viel de kleinzoon in slaap toen wij zijn grote broer op gingen halen. Weer thuis konden we aanschuiven aan de gedekte lunchtafel. Daarna konden de jongens nog even spelen, voordat opa om half 3 naar Rotterdam Centraal fietste om op tijd in IJshal De Vliet te zijn. 
Daar begon om half 5 de eerste les van Oegstgeest. Met een zevental trainers begonnen we met ruim 70 kinderen aan de cyclus van 10 schaatslessen. Een aantal kinderen had vorig jaar meegedaan, ik herkende diverse kinderen van de lessen in de Herfstvakantie.
Samen met Gerard van Tol had ik de rekjesbrigade. Ons eerste doel was om hen zo snel mogelijk van de rekjes af te krijgen. Dat was aardig gelukt. Het was zodoende meer het begeleiden van individuele schaatsers dan een gestructureerde schaatsles. Maar dat mocht de pret niet drukken. De kinderen hadden het naar hun zin, en daar begint alles mee. Met schaatsplezier.
Met rode konen verlieten ze om half 6 de 250-meterbaan.

Lichtvoetig

Vannacht heb ik ondanks wat onderbrekingen goed geslapen. Voordat ik mijn schaatskleding aantrok, woog ik me: 66 kilo. Ik kon lichtvoetig aan deze in Amerika spannende dag beginnen.

Na het ontbijt fietste ik langs de Korte Vliet en de Vliet in de opgaande zon naar IJshal De Vliet. Het was net boven het vriespunt.

Je zag de nevelflarden uit het water omhoog kringelen. Het leek wel, of er rookwolken uit het water kwamen.

Bij de energieneutrale kunstijsbaan aangekomen moest ik constateren, dat de rijen in Amerika langer waren.

Maar ja, in Amerika is alles groter.

Om kwart over 9 konden we het supergladde ijs op de 250-meterbaan betreden. Met een vijftiental "Krasse knarren" begonnen we aan de traditionele piramide van 25 kilometer. De eerste serie begon met 40-ers, de tweede had een mooie glijdende schaal van 40,6 naar 36,7. Best een snelle laatste ronde. De derde serie had hetzelfde patroon, maar met een 36,1 als snelste ronde.
De 4 kilometer begon rustig, maar met aan het einde 35-ers en 34-ers ging dit blok nog sneller. De 5 kilometer, die ik op kop reed ging gelijkmatiger. De meeste omlopen werden in 35 of 36 seconden volbracht. Het ijs was goed, maar mijn benen ook.

De 8 schaatslessen, die ik in de Herfstvakantie had gegeven, hadden hun vruchten afgeworpen. Je bent dan een hele week met je techniek bezig. Als trainer moet je het immers goed voordoen. 
Daar kwam bij, dat ik de hele week niet voluit gegaan ben. Een rustperiode is ook vaak goed om in vorm te komen. En dat was ik. Na nog een snelle serie reed ik in het volgende blok mijn snelste rondje van dit seizoen: 34,2.
Het was gezellig druk op de 250-meterbaan. Bij het uitrijden reed ik nog even op met een vrouw, die ik vorig seizoen schaatsles had gegeven. Tijdens de dweilpauze praatte ik nog even bij met een paar schaatsers uit Rijpwetering alvorens ik met een handvol "Krasse knarren" aan de koffie en thee zat.

Ik reed naar huis, waar mijn vrouw op het punt stond om naar de volkstuin te fietsen. Het was prachtig zonnig weer en ik had zin om nog even een stukje te lopen. Ik trok mijn hardloopschoenen aan en liep een blokje van 4 kilometer door de Stevenshof. Voordat ik onder de douche stapte, woog ik me nog even: 65,1 kilo. 

Vandaar dat ik zo lichtvoetig schaatste.....

BTW

Schrijvers en sporters demonstreerden vandaag in Den Haag tegen de verhoging van de BTW op sport, culturele activiteiten en boeken. Het kabinet wil de BTW verhogen van 9% naar 21%. Onder hen schrijvers als Saskia Noort, Tommy Wieringa en Ted van Lieshout en wielrenster Annemiek van Vleuten waren aanwezig om te pleiten voor het terugdraaien van deze ondoordachte maatregel.

Hoewel, ondoordacht? Als je de column van Ephimenco in Trouw van 28 oktober onder de titel "Wilders speelt met ons als een verveelde kat" leest, begrijpt meer van de achtergrond van deze voor velen vervelende maatregel.

Een bezoekje aan een museum wordt 12% duurder.

Een concert bezoeken wordt ook 12% duurder.

Boeken worden ook 12% duurder.



En in tijden van zwaarlijvigheid en obesitas wordt sporten ook nog eens 12% duurder gemaakt. Over een aantal jaren mag u nogmaals de beurs trekken, doordat de zorgkosten als gevolg van deze maatregel flink toe gaan nemen. 

Ondertussen wordt de Quote 500 ontzien. En daar wemelt het van de mensen, die jaarlijks miljarden wegsluizen naar belastingparadijzen en kunnen onderhandelen over hun belastingtarief. U en ik kunnen dat niet. Wij mogen via de BTW-verhoging 12% meer betalen....

Klimaatalarm

We zitten in een jaar, waarin de warmterecords over elkaar heen buitelen. 
Dat vertaalt zich in steeds minder natuurijs in de winter. Waar wij groot geworden zijn met ijspret, is dat voor veel kinderen een ver van mijn bed show.

Na een week lang alleen kinderen les gegeven te hebben, zou ik vandaag in IJshal De Vliet voor de Schaatsschool les gaan geven aan volwassenen. De oefeningen zijn voor een flink deel hetzelfde, maar je brengt het anders over. Met lichte vorst aan de grond was het een frisse rit naar de Marie Diebenplaats.

Mijn beginnersgroep bestond uit een tweetal schaatssters, van wie er eentje de Alternatieve Elfstedentocht op de Weissensee wil gaan schaatsen. Mijn taak is het om hen een zo efficiënt mogelijke slag bij te brengen. 

Met slechts een duo onder je hoede, kun je veel individuele aandacht geven. Beiden reden aan het eind van het trainingsuur beter dan aan het begin. 
Nu de dweilpauze niet meteen na de schaatslessen was, ging ik een half uur door met de Weissenseeganger. Ik reed een tiental rondjes op kop in een vlak schema van rondjes net boven de 50 seconden, het tempo dat je nodig hebt om de Alternatieve Elfstedentocht uit te rijden. Daarna reden we rechtop en gaf ik nog wat andere toertochttips.
Na een kop thee gedronken te hebben, fietste ik naar het Stadhuisplein, waar iedere eerste maandag om 12 uur gelijk met het alarmsignaal het klimaatalarm was. 
De overstromingen in Zuid-Spanje van vorige week met meer dan 200 doden is het zoveelste voorbeeld van het voorspelde extreme weer als gevolg van de klimaatopwarming.
Vorige week was het Valencia en omgeving, dat de volle laag kreeg. De ergste overstromingen van deze eeuw in Spanje!

Vandaag kreeg de omgeving van Barcelona de volle laag. In september was het raak in de Alpenlanden en Oost-Europa, terwijl Limburg 3 jaar geleden blank stond.

Denk maar niet, dat dit niet in de Randstad kan gebeuren. Als de Noordzee warm is en er een koudeput boven ons hoofd hangt, kunnen wij de klos zijn. Zolang de klimaatopwarming doorgaat, wordt de kans op zulke extreme buien steeds groter!