Koraalmuziek

De wekker ging op deze vrije dag om kwart voor 7. Daar 3 oktober dit jaar op zondag viel, werd het op 4 oktober gevierd. Ada en ik gingen naar de koraalmuziek in het Van der Werfpark onder leiding van Wim de Ru. Tijdens een normale 3 oktober zou er geen haar op mijn hoofd zijn, die daar aan zou denken. Als je midden in de nacht thuiskomt na een optreden van The Shoes, staat je hoofd er niet naar om om 7 uur al uit de veren te zijn.
Toen de kinderen nog klein waren, zijn we een paar keer met hen naar de koraalmuziek geweest. In die jaren zat 's avonds "stappen" niet in het programma. Nu dus wel en om even over half 8 zaten we op de fiets. Ondanks de rode ochtendlucht beloofde het een mooie dag te worden.
Bij het Van der Werfpark kwamen we Mieke Vogels tegen. Gedrieën voegen we ons in het koor van minstens 500 personen, dat om 8 uur een serie vaderlandse liederen ten gehore bracht, die zijdelings of rechtstreeks met het Leids ontzet te maken hadden.

En voor het eerst in mijn nu 55-jarige leven kreeg ik te horen: "Wat heb jij een mooie zangstem!" Mieke Vogels heeft duidelijk aanleg voor talentherkenning.
Na het "Wilhelmus" konden we naar Lammenschans fietsen, waar we om 3 minuten voor 9 de trein naar Veenendaal-West namen. Bij het uitchecken van onze ov-chipkaart schrokken we van de prijs: € 12,70 voor een enkele reis. Ondanks dat we maar een paar minuten voor 9 waren ingestapt, was onze 40% korting volledig vervallen. Met een papieren kaartje hadden we een enkeltje tot Alphen genomen en een enkeltje met korting vanaf Alphen. Dit scheelt meer dan € 4,- p.p.
Met het oog op een Buijzenweekend in 2011 wilden we een vijftal groepsaccomodaties op de Utrechtse Heuvelrug bekijken. Met de eerste waren we snel klaar. De camping met de veelbelovende naam "De bokkensprong" bestond niet meer. We fietsten door naar Scherpenzeel, waar we de omgeving van een boerderij, die we eerder bezocht hadden, eens wat grondiger verkenden.
Inmiddels liep het tegen twaalven, dus werd het tijd om de inwendige mens te versterken. In het Boshotel trakteerden we onszelf op cappucinno en warme chocomel, met daarbij een "knoest", een overheerlijke krentenbol, die met room gevuld was.

Vanaf het Boshotel bij Achterberg reden we dwars door de prachtige, glooiende bossen, met op schaduwrijke plekken de paddestoelen in alle soorten en maten, naar Amerongen, waar we een vrijstaande groepsaccomodatie konden bekijken, voordat we in dit prachtige plaatsje inkopen deden voor de lunch, die we op een bank bij de slotgracht van kasteel Amerongen nuttigden. Volgens mij zou je op de slotgracht snel moeten kunnen schaatsen: breed, ondiep water, dat door de diepe ligging veel schaduw heeft en in de luwte ligt.
Vanuit Amerongen fietsten we door naar Elst, waar we nog even langs reden bij de Tabaksschuur, waar we in de zomer gekampeerd hadden op mijn verjaardag, en langs de Stayokay.

Door de bossen klommen we over de Dikkeberg om af te dalen naar Rhenen, waar we onder de Grebbeberg langs naar Wageningen, waar we naar Ada's broer Bas reden. Deze fietsenmaker wist tussen de bedrijven door de versnellingsnaaf van Ada's fiets weer goed af te stellen.
We brachten ook Katrin een onverwachts bezoek en namen haar uitnodiging, om te blijven eten, aan. We aten spaghetti met broccoli en yoghurt met aardbeien toe, voordat we om half 7 op de fiets naar Rhenen zaten, waar de lange klim van 7% een waardige afsluiting vormde van een prachtige dag op de Utrechtse Heuvelrug.

In het Buijzenweekend zien wij wel muziek. En dat allemaal met een mooie zangstem!