Een zachte februari en een zwakke Golfstroom

We sloten een paar weken geleden een vrij korte maar mooie natuurijsperiode af, waarbij op uitgebreide schaal geschaatst kon worden in Nederland.

De eerste helft van februari was ronduit koud te noemen.

Die kou werd in de tweede helft van februari volledig weggepoetst.

Dat gebeurde dermate grondig, dat februari eindigde als een te zachte maand!

Dat zou in de toekomst wel eens kunnen gaan veranderen. We hebben op dit moment de zwakste Golfstroom in 1000 jaar.

Dit kan in Europa leiden tot nog drogere zomers en strengere winters. Dat laatste klinkt schaatsers als muziek in de oren. Dit scenario is trouwens al eerder voorspeld als een van de gevolgen van de klimaatverandering, die voor schaatsers alleen maar ellende heeft gebracht.

Op 14 maart vinden door het hele land kleinschalige acties plaats om in het kader van Klimaatalarm dit urgente punt onder da aandacht te brengen met het oog op de Tweede Kamerverkiezingen.
Vandaag beleefden we een koude start met 3 graden vorst op klomphoogte.

's Middags was het ruim 10 graden Celsius. 

In het lentezonnetje was het een stuk warmer. Op de volkstuin genoten we dan ook met volle teugen van deze warme afsluiting van deze toch nog zachte februari.

Ter Waddingloop

Het was vanmiddag prima weer om van huis uit een stuk te gaan lopen. De maximumtemperatuur was 10 graden, maar in het lentezonnetje kon je er zo 5 graden bij optellen.

En dat, terwijl het vannacht op klomphoogte 3 graden had gevroren.

Voor dit verschil in temperatuur tussen dag en nacht hebben ze in de meteorologie een prachtige uitdrukking.

Het worden de zaagtanden genoemd.
Vanmorgen had ik als boodschappenjongen een hele serie korte ritjes gemaakt. Tussen 9 en 1 uur had ik zo in totaal 38 kilometer gefietst. Na thuis gegeten te hebben, trok ik mijn hardloopschoenen aan en liep via de buitenrand van de Stevenshof naar park "Ter Wadding", waar de sneeuwklokjes en krokussen welig tierden.

Thuis las ik nog wat in de krant, voordat ik onder de douche zou stappen. Op dat moment zag ik een appje van mijn vrouw. Ada had mijn vaardigheden met de kruiwagen nog vers in het geheugen en vroeg mij om op de volkstuin te komen kruien.

Daar aangekomen bleek, dat ik geen ijs, maar tuinafval van de ene tuin naar de andere moest kruien, waar het in compostvaten kan transformeren in vruchtbare tuinaarde. De kringloop der natuur.
Met een laatste rit naar huis kwam het dagtotaal op 48 kilometer fietsen en 8 hardlopen. Er zijn dagen, waarop ik minder doe....

Kruiwagenrace

Iedereen heeft in zijn jeugd wel eens kruiwagenrace gespeeld.

Een enkele keer kwam dit nog wel eens terug bij de droogtraining bij de IJVL. Uiteraard was deze oefening het afgelopen jaar vanwege de corona taboe.

Dat betekent niet, dat de kruiwagen wat mij betreft taboe is. Op de volkstuin is het een heel handig hulpmiddel. Dat was vandaag niet anders. Ik zag, dat een buurman op de volkstuin in zijn eentje een flinke berg zand en een stapel tegels naar zijn tuin moest. Ik bood aan om hem te helpen.

Dat aanbod werd in dank aanvaard. Met een tweede kruiwagen ging het versjouwen van de tegels tweemaal zo snel. Per rit gingen er 4 tegels van 30 bij 30 centimeter in de kruiwagen. Het spreekt voor zich, dat je het wel uit je hoofd haalde om er een kruiwagenrace van te maken.

Per rit moesten we dus een kwartet tegels lichten, in deze verkiezingstijd een hoogst actuele bezigheid.

Zo kun je iemand blij maken, terwijl je een gratis krachttraining uitvoert. Zo simpel kan het leven zijn....

Sneeuwklokjes en narcissen

Vanmorgen was het tijd om weer een keertje te lopen. Na het ontbijt liep ik nog even onze achtertuin in, waar de sneeuwklokjes in het winterzonnetje stonden te stralen.

Met mijn hardloopschoenen aan liep ik daarna de voordeur uit en liep via het slingerende fietspad langs de A44 naar de Maaldrift, waar ik het doodlopende weggetje eenmaal op en neer liep met het uitzicht op de weilanden.

Zo dicht bij de stad en toch landelijk. Door het warme weer van de afgelopen week stonden de narcissen bij de boerderij al volop in bloei tussen de knotwilgen.

Ik liep terug naar Leiden, waar ik aan de rand van de Stevenshof nog een klein blokje liep. Daarmee kwam deze ochtendloop op 7 kilometer uit.

Van avondklok naar middagslok

Het nieuwe jaar is al bijna 2 maanden oud en veel van mijn vrienden heb ik in dit jaar nog niet gezien. Gezien de mooie voorspellingen had ik met Bas en Joep afgesproken om vanmiddag een stuk te gaan fietsen en dan, bij gebrek aan geopende terrassen, ergens op een bank langs de kant van de weg een biertje met elkaar te drinken.

Na vanochtend op de boerenmarkt en bij "De Helianth" boodschappen te hebben gedaan, lunchte ik met mijn vrouw in onze achtertuin, waarna ik naar Hillegom fietste. Om 3 uur was ik bij Joep. Bas was er ook net. Met zijn drieën reden we richting Langevelderslag. Daarbij kozen we een ons onbekend fietspad uit. Dat pad bleek niet helemaal ideaal te zijn.
 

We fietsten door de Zilkerduinweg, waar ik een kleine halve eeuw geleden diverse zomers bij mijn oudste broer Kees wat bijverdiende in de bollen. De bollenschuur stond er nog steeds.
Over het fietspad langs het zweefvliegveld trapten we door de duinen naar de toegangsweg naar Langevelderslag. Hier zagen we 2 banken staan, waar we in het lenteweer een kleine bierproeverij.

Ik had 6 verschillende biertjes meegenomen, waaruit we er 3 kozen. Deze deelden we, zodat we toch een beetje het gevoel van "Klein Duimpje" hadden. We hadden het ook over onze jaren in "De Hobbit".

We waren het roerend met elkaar eens, dat wij in de Hobbitjaren geen last van de avondklok zouden hebben gehad. We waren voor 9 uur 's avonds al binnen en gingen pas om half 5 naar huis....

Na een klein uurtje gezellig met elkaar gepraat te hebben, fietsten we terug naar Hillegom, waar we om half 6 afscheid van elkaar namen. Thuisgekomen stond de dagteller op 74 kilometer na een heerlijke middagslok.

Corona en natuurijs

Wat hebben we massaal genoten van het natuurijs, dat ons 2 weken geleden ten deel viel. Zelf heb ik uitgebreid op de Vogelplas geschaatst en op de Kagerplassen.

En ik was niet bepaald de enige. Nu is de Leidse regio met gemak als schaatsgek te karakteriseren, er er werd op alle betrouwbare ijsvloeren druk geschaatst.

Nu we anderhalve week na het slotakkoord op de Kleine Molentocht zijn, zou je de gevolgen van de natuurijsperiode terug moeten zien in de coronacijfers.


Welnu, in de Leidse regio zijn de cijfers de laatste week niet gestegen, maar juist gedaald!
Wat we al eerder hebben gezien, is dat de kans op besmetting vrij laag is in de buitenlucht. Zeker als er een windje bij staat. Nu heb je bij het schaatsen trouwens al snel anderhalve meter afstand van elkaar. Met de scherpe ijzers aan je voeten zorg je er wel voor, dat je ruimte genoeg houdt om een ander niet te raken of door een ander geraakt te worden.

En anders deed op sommige plekken het kraken van het ijs je wel beseffen, dat ja afstand moest houden.

Dat het dan bij de koek-en-zopie even wat drukker was, doet er dan ook niet toe.
Het is algemeen bekend, dat sporten juist goed is tegen het coronavirus. Je bouwt er weerstand mee op, zeker in de buitenlucht. Helaas is dit in alle persconferenties een zwaar onderbelicht feit gebleven. Derhalve neem ik die taak gaarne op me.

Mensen, ga lekker naar buiten om te sporten!

Saharazandloop

De auteur Abdelkader Benali is niet alleen een goede schrijver, maar ook een goede hardloper. In zijn boeken komt de atletiek diverse keren aan de orde. Zo ook in zijn autobiografische roman "Zandloper".

Ik moest vandaag onmiddellijk aan deze romantitel denken, toen ik ging hardlopen, terwijl in het weerbericht uitgebreid kond werd gedaan van het Saharazand in de lucht.
Na het ontbijt liep ik naar de volkstuin toe en terug onder een zanderige hemel.

Thuis lagen nog 2 paar kluunschaatsen op me te wachten om geslepen te worden. Op natuurijs worden schaatsen sneller bot dan op een kunstijsbaan. Een uurtje later waren de 4 ijzers weer goed scherp en kan ik weer 2 schaatsers blij maken.

Daarna douchte ik me en spoelde het zweet en zand van mijn lijf. Dat krijg je met al dat Saharazand in de lucht.

Krokusvakantie

Normaal gesproken zou ik in de Krokusvakantie iedere ochtend schaatsles geven aan kinderen met daarbij als extraatje nog 2 middagen. Maar helaas, de Leidse IJshal is door de coronamaatregelen definitief gesloten voor de rest van het seizoen.
Met onze kleinzoon over de vloer viel ik niet bepaald in een zwart gat op deze wederom warme februaridag,

Vanmiddag fietste ik met een tussenstop op een speeltuin naar de volkstuin. Daar kreeg Krokusvakantie voor ons een letterlijke betekenis.

Een grote hommel en wat bijen zwermden om de krokussen op de tuin.
Volgens mij is februari een wintermaand....

IJshal De Vliet

Blijkens dit bericht uit het Leidsch Dagblad gaat het de goede kant op met de vervanging van de Leidse IJshal aan de Vondellaan.

Klik op de foto voor een leesbare tekst.
We moeten nog tot 2 maart wachten, voordat we officieel uitsluitsel krijgen over de bouw van het een zwembad en een ijsbaan omvattende sportcomplex aan de Voorschoterweg, maar de voortekenen schat ik gunstig in. Het is net als bij een naderende natuurijsperiode: je weet, dat die komt, maar je moet nog even geduld hebben....

Nagenieten

Een van de mooiste titels uit de Nederlandse literatuur komt van de hand van Godfried Bomans: "Genieten in een gekkenhuis".

Door de lockdown en dan met name de avondklok voelt het toch een klein beetje aan als de gesloten afdeling.

Het is dan ook niet verbazingwekkend, dat Nederland er massaal op uittrok in dit zonovergoten weekeinde, waarin er weer een datumrecord sneuvelde.

Mijn uitstapje beperkte zich vandaag tot een tweetal ritten naar de volkstuin en terug. Wel zo rustig.
Voor de aardigheid vergelijk ik hieronder een tweetal ijspluimen.

Die van 2 weken geleden is toch een tikkeltje anders dan die van vandaag....

Het weer voorspellen is toch niet zo eenvoudig....

Nagenieten van de korte maar krachtige natuurijsperiode was in het lentezonnetje een stuk simpeler. En als het sluiten van de ogen en het schaatsen op natuurijs niet volstond, dan was er een nog directere manier van nagenieten. Deze film, die Rob Pijpers heeft gemaakt en waarvoor hij 4 dagen achtereen op pad is geweest om bij de Vogelplas en de Kagerplassen opnames te maken van mij en mijn schaatsvrienden. Er zitten heel wat uren werk in, waarvoor ik Rob zeer erkentelijk ben!!!!

De titel "Bert Breed zijn schaatsfeest" is bijzonder raak gekozen en ze geven de sfeer van deze natuurijsdagen zeer getrouw weer. Je zag alleen maar blije gezichten om je heen!
Nu zijn er vorige week heel wat bewegende beelden gemaakt. Ik zal er een paar hier plaatsen, zodat alle schaatsers op de Vogelplas en de Kagerplassen kunnen nagenieten.






Het voelde voor de gesloten afdeling aan als het speelkwartier op de lagere school. Het was voorbij voor je het wist, maar wat hebben we er van genoten. En nu kunnen we nog heel lang nagenieten!

De ijsmeester van De Horsten

Het was een gewone zaterdag in februari, ook al was het voor de tijd van het jaar erg warm.

Het is met deze temperaturen nauwelijks voorstelbaar, dat we een week geleden nog op de Kagerplassen konden schaatsen.

De voorspellingen van 2 weken geleden voorspelden voor vandaag geen plus 16 graden, maar juist min 16 graden Celsius.

Van mij had het gemogen.
Na met mijn vrouw vanmorgen op de zaterdagmarkt bij molen "De Valk" en bij "De Helianth" boodschappen gedaan te hebben, fietste ik om kwart over 12 naar de volkstuin, waar ik met Ada lunchte. 
Daarna fietste ik door naar station Voorschoten, waar ik had afgesproken met Hans Boers, die ik vorige week was misgereden op de Kagerplassen.

Hij had zijn schaatsen meegenomen. Ze waren bot geworden van het natuurijs. Ik ga ze komende week voor Hans slijpen.
Via de Velostrada liepen we naar de Horstlaan, waar we de achteringang van "De Horsten" namen. Het was op deze vroege lentedag druk met wandelaars, maar er was voldoende ruimte om elkaar op anderhalve meter te passeren. 
Op één van die paden liepen we langs een sloot, waar nog aardig dik ijs op lag. Juist op dat moment kwam er een appje binnen van Willem-Alexander van Buren. Hij vroeg me of ik als erkend natuurijsspecialist wilde testen, of het ijs nog betrouwbaar was.

Als gewoon sterveling moet je heel wat doen om een koninklijke onderscheiding te krijgen, dus hier vielen pluspunten te verdienen. Even later kon ik mijn bevindingen aan W.-A. van Buren melden:
Majesteit,

Na empirisch onderzoek verricht te hebben op de brede sloot in Koninklijk landgoed "De Horsten", luidt mijn conclusie, dat het ijs in een dusdanige toestand verkeert, dat ik er toe neig om een negatief advies uit te brengen. Het schijnt mij toe, dat deze ijsvloer niet sterk genoeg oogt om U en de Uwen te kunnen dragen.

Met de meeste hoogachting,
Uw dienstwillige dienaar,
de ijsmeester van "De Horsten".

Nu zult u zich natuurlijk afvragen, hoe je aan zo'n gewichtige functie in van het Koninklijk huis kunt komen. Welnu, ik ga niet uit de school klappen. Dat wordt niet op prijs gesteld. Het enige, dat ik hierover kwijt wil, is dat ik advies heb gevraagd aan de stalmeester.

De ijsmeester van "De Horsten" raadt u aan om hetzelfde te doen!

Wopke Hoekstra

Het is verkiezingstijd en politici zorgen er dan voor, dat ze zo goed mogelijk in de publiciteit komen. De lijsttrekkers van de diverse politieke partijen gaan hierin voorop in de strijd. Zo ook Wopke Hoekstra, de minister van Financiën en lijsttrekker van het CDA. Hij wilde zich een sportief imago aanmeten.

Welnu, dat is volledig geslaagd!
Door op werkbezoek in Heerenveen in "Thialf" de schaatsen aan te trekken, overtrad hij de coronaregels. Nu wil ik niet het heilige boontje uit gaan hangen.

Als ik de kans zou krijgen om met Sven Kramer, de beste allrounder ooit, een paar rondjes te schaatsen, dan zou ik het ook gedaan hebben!

Het verschil tussen Hoekstra en deze Leidse schaatsliefhebber is, dat ik geen minister ben en deze regels niet heb verzonnen. Als ik het voor het zeggen had gehad, dan waren alle ijsbanen gewoon opengebleven! Uiteraard wel met de regels, die sinds half oktober golden om de kans op besmetting zoveel mogelijk te beperken.

Half december ging de Leidse IJshal op slot. Uiteindelijk zou deze kunstijsbaan niet meer open gaan en is het ijs begin februari verwijderd.

Dit wrede lot trof niet alleen de Leidse IJshal, maar ook de andere overdekte kunstijsbanen in Nederland. Heel, heel veel schaatsers raakten zo goeddeels van hun favoriete sport verstoken.
Sterker nog, toen in ons land de natuurijsbanen na 3 jaar wachten eindelijk weer open konden, besloten veel ijsclubs om hun natuurijsbanen niet te openen voor het publiek door de stringente en vaak onwerkbare coronaregels, die door de overheid werden opgelegd.

Eindelijk was de aandacht van de Nederlanders even afgeleid van het coronavirus, maar aanvankelijk konden zij niet hun schaatsen onderbinden.

Gelukkig konden we vorige week wel op de grote wateren terecht. 

Maar de toertochten, traditioneel een flinke bron van inkomsten voor de lokale ijsverenigingen om de magere jaren door te komen, waren door de regering verboden. En dan zie je ineens, dat schaatsliefhebber Hoekstra in "Thialf" een Grapperhausje doet. Hij veroorloofde zich dingen, die hij andere schaatsers verbood!

Met een katholieke opvoeding ben ik in principe heel vergevingsgezind. Maar als CDA-lijsttrekker Hoekstra oprecht is in het aanbieden van zijn excuses, dan hoop ik, dat hij in zijn rol van minister van Financiën alle schaatsers, die hij geschoffeerd heeft, financieel royaal tegemoet wil komen. 
Als boetedoening voor zijn zonde stel ik voor, dat hij alle inkomsten, die de kunstijsbanen in Nederland zijn misgelopen door de coronamaatregelen, volledig vergoed.
Daarnaast dient hij alle schaatsclubs, die door diezelfde maatregelen op hun landijsbanen flink wat inkomsten misgelopen zijn, doordat de natuurijsbanen niet of slechts gedeeltelijk zijn opengegaan, ruimhartig te compenseren voor gederfde inkomsten.
Datzelfde geldt voor de ijsclubs, die normaal gesproken toertochten hadden kunnen organiseren en die dat dit jaar niet mochten. Ook hen komt ruimhartige compensatie toe.
Op deze wijze kan Wopke Hoekstra het vertrouwen van minstens een miljoen schaatsers in Nederland, die hij in de kou liet staan, terugwinnen.