Gulden sleutelbloemen

Voorheen was 30 april een eeuw lang Koninginnedag. De dag ervoor was er de traditionele lintjesregen. Gisteren was het gewoon regen. Veel regen.

Leuk voor de bezoekers van de terrasjes, die eergisteren na een half jaar gesloten te zijn geweest weer open gingen.

Zelf heb ik de hele ochtend mijn regenbroek aangehouden. Eerst voor het halen van boodschappen bij "De Helianth" in de Herenstraat. Na deze thuisgebracht te hebben, fietste ik naar de Rooseveltstraat, waar ik bloed moest laten prikken voor de jaarlijkse controle.

De middag bracht ik binnen door tot het om 4 uur droog werd. Toen heb ik met mijn vrouw een wandeling van 10 kilometer gemaakt. Daarbij kwamen we in Wassenaar deze prachtige gulden sleutelbloemen tegen. Voor geld moet je in Wassenaar zijn!

Vanmorgen was het zwaarbewolkt weer met af en toe wat lichte regen. Mijn vrouw zou naar haar ouders gaan, ik zou een klusje voor haar opknappen. Ik moest in Katwijk wat klosjes halen voor de naaimachine.

Op weg er naar toe bracht ik een boek naar mijn in revalidatiecentrum verblijvende zus, zodat zij wat te lezen heeft.

Ik gaf het samen met een plant bij de ingang af, daar er slechts 1 gast per dag naar binnen mag.

In Katwijk reed ik langs de bibliotheek aan de Hoorneslaan, waar ik mijn ex-collega Annette aan het werk zag. Ik tikte op het raam en werd binnengelaten. Zo konden we even bijpraten.
Na de klosjes aan de Haven gekocht te hebben reed ik via de Boulevard en het Vlaggenduinpad weer naar de Sleutelstad toe. Zonder gulden sleutelbloemen.....

Loffelijk gedrag

Heden ten dage hoor je vrijwel niemand meer over loffelijk gedrag.

Een kleine eeuw geleden kreeg mijn moeder aan het eind van de lagere school een getuigschrift voor loffelijk gedrag en voldoende kennis de Godsdienstleer.

Deze maand was het 30 jaar geleden, dat mijn moeder is overleden. De dag ervoor heb ik een appelboom geplant, die nog steeds groeit en bloeit.

Geheel in deze Rooms-Katholieke geest zijn wij opgegroeid. Mijn moeder had als lijfspreuk: "Wat gij niet wilt, dat u geschiedt, doe dat ook een ander niet!"
Als iedereen zich daar aan hield, dan zou het leven op deze wereld al stukken aangenamer zijn.

Het spreekt voor zich, dat loffelijk gedrag mij met de paplepel is ingegoten. Zozeer zelfs, dat het lijkt of het aangeboren is. Mijn gedrag dan ook een schoolvoorbeeld van loffelijk gedrag.

Reeds op de lagere school waren er meesters, die hier zozeer van onder de indruk waren, dat zij na schooltijd van mij uitleg wilden krijgen over wat ik onder loffelijk gedrag verstond.

Dit is een vast patroon geworden in mijn leven. Dat krijg je, als je ergens een expert in bent. Dan kan het gebeuren, dat je soms onbegrepen bent. Een pregnant voorbeeld hiervan is mijn directeur, die mij anderhalf jaar geleden "een eigenwijze stijfkop" noemde. 
Ik was het roerend met hem eens. Maar ja, als je loffelijk gedrag vertoont, dan ga je dat natuurlijk niet veranderen, omdat anderen het niet helemaal begrijpen....

De kerk op het getuigschrift is trouwens de kerk van Hoogmade, die anderhalf jaar geleden in vlammen is opgegaan. De groene torenspits was een duidelijk herkenbaar oriëntatiepunt in de omgeving. Of het nu met fietsen, hardlopen of schaatsen was, door die kerktoren wist je altijd, waar je was.

En dat is precies, wat een kerk moet zijn: een oriëntatiepunt zijn bij het ontdekken van de wereld. En dat ontdekken kan prima met loffelijk gedrag!

Stoeprand...stop!

Het zou vandaag de warmste dag van de week worden. Doordat het vanmiddag in het westen van het land bewolkt werd, was het op KNMI-meetpunt Voorschoten gisteren toch nipt warmer: 15,2 graden versus 15,1 graden Celsius vandaag.

Desondanks was het aangenaam weer. Ideaal weer om te fietsen. Dat deed ik dan ook. De eerste rit was naar de huisarts toe, waar ik mijn bloeddruk liet meten. Na 3 weken met een verlaagde dosis nifedipine was de bloeddruk niet gestegen, maar ten opzichte van de laatste meting juist gedaald: 126 om 68. Goed laag dus.

Verder kreeg ik een verwijsbrief mee om mijn bloed te laten onderzoeken. Als je wat ouder wordt, kan het geen kwaad om jaarlijks te kijken, of de bloedwaarden nog steeds goed zijn.
Daar je niet zomaar naar het laboratorium kunt gaan, maar online een afspraak moet maken, komt de bloedprik morgen aan de beurt.
Vanaf de huisarts haalde ik wat boodschappen bij "De Helianth" en op de Boerenmarkt. Op de terugweg fietste ik langs de Leidse IJshal. Ik zag, dat de ijsmeester aanwezig was. Ik ging naar hem toe en bij een kopje thee konden we even bijpraten.
Op een gegeven moment zei Jan van Rijn: "Nu je er toch bent...."

Hij had een klein klusje, dat hij niet in zijn eentje kon klaren. Er moesten een paar schroeven aangedraaid worden in de boarding. Ik moest de schroef aan de andere kant vasthouden. Binnen 5 minuten was de klus geklaard.
Thuisgekomen was mijn vrouw met wat computerzaken bezig. Ze had een mailtje gehad, dat er een reservering binnengekomen was bij de bibliotheek in Katwijk. Ik keek of er nog een ander boek aanwezig was, dat ik wilde reserveren. 

Nu onze kleinzoon met zijn loopfiets veel meer snelheid ontwikkelt, is het belangrijk om hem wat verkeersveiligheid bij te brengen. "Stoeprand...stop!" van Dick Bruna.
Ik reserveerde het. 
Na in onze achtertuin geluncht te hebben, fietsten we samen naar de volkstuin. Ik had een zak pootaardappels in mijn fietstas. Ze zijn van het ras "Frieslander". Toch een geruststellende gedachte, dat we in het najaar Friese aardappels van eigen tuin kunnen eten met het oog op een eventuele Elfstedentocht.

Ik reed via de duinen naar Katwijk toe, waar ik beide boeken ophaalde. Onder een zwaar bewolkte hemel fietste ik terug naar de volkstuin. Daar ik onderweg wat spetters voelde, was het verstandiger, dat ik naar huis zou gaan om de tomatenstekken binnen te zetten. Tomatenplanten kunnen niet zo goed tegen regen. Mijn vrouw kon wat klussen op de volkstuin afmaken.
Thuisgekomen stond de kilometerteller op 46 kilometer. Met de 39 kilometer van gisteren begint het toch ergens op te lijken.

Koningsdagloop

In deze Coronatijd is alles anders. Zo ook Koningsdag. Al zijn er genoeg mensen met een zakeninstinct, die tijdens de traditionele vrijmarkt deze twee zaken bij elkaar brengen.

Zelf bleef ik vandaag ook een beetje in het medische circuit.

Een zus van me was een dag of 10 geleden gevallen en lag nu in een revalidatiecentrum op 5 kilometer van ons huis. 

Na een frisse nacht, die in onze omgeving vorstvrij gebleven was, had ik na het ontbijt een mooi keerpunt om naar toe te lopen. Ik kon vanwege de coronamaatregelen niet naar binnen in het revalidatiecentrum, maar via de telefoon konden we met elkaar spreken en bij het afscheid naar elkaar zwaaien.

In het Oranjezonnetje liep ik naar huis toe. Daarbij kwam ik door de straat met de mooiste naam in Leiden.

Via IJsbaan, inderdaad gesitueerd op de plek, waar ooit de ijsbaan van Rijndijk gelegen had, was het nog een kilometer naar huis lopen.

Na me gedoucht te hebben fietste ik naar de volkstuin toe, waar mijn vrouw met haar vader naar toe gefietst was. Samen met mijn schoonvader knipte ik takken om de paden op de volkstuin te verharden.

Tijdens mijn eerste fietsvakantie, een protestfietstocht tegen de vervuiling van de Waddenzee in 1978 van Den Helder naar Esbjerg in Denemarken, had ik het Deense woord voor bedankt leren kennen: Tak. Dat had mijn liefhebbende echtgenote, die ik bij de blokkade in Dodewaard in 1980 heb leren kennen, goed onthouden.

Ada ging bij haar ouders helpen met het opnieuw inrichten van een kast. Daar had ze mij helemaal niet bij nodig. Thuis heb ik genoeg mogelijkheden om haar op de kast te jagen.

Na thuis geluncht te hebben reed ik met een omweg naar het huis van mijn schoonouders. Via de Vlietlanden kwam ik bij de Vogelplas uit, waar ik zowaar ijs ontwaarde: er stond een ijscokar. Ik nam een hoorntje met boerenroomijs en aardbeienijs. Het smaakte voortreffelijk. Desondanks gaat mijn voorkeur toch uit naar natuurijs.

Ik haalde mijn vrouw op bij haar ouders, waarna we samen naar de volkstuin fietsten. Thuisgekomen bleek ik op deze Koningsdag 39 kilometer te hebben gefietst. Met de 10 kilometer hardlopen erbij was het op deze zonnige en redelijk warme dag een aardige trainingsdag geworden.

De vaat

Kate Bush zong er in de jaren '70 al over op haar debuutalbum "The Kick Inside", een regelrechte aanrader! "Feel it", een gevoelig gezongen lied, begon met de zinsnede "After the party".
Bij gewone stervelingen wacht "after the party" gewoonlijk de vaat. Daar wij deze gisterenavond op de volkstuin hadden laten staan, moesten we vandaag onze handen laten wapperen.

Toen we rond het middaguur naar de volkstuin fietsten bleek, dat de kabouters het niet voor ons gedaan hadden. Deze stille hoop ging in ijle lucht op. 

Na een wederom koude nacht met in het grootste deel van het land vorst aan de grond hadden we gewacht, tot het zonnetje de temperatuur aangenamer maakte voor zoiets als de vaat afwassen in de buitenlucht.

Ik was er met het afwasteiltje van de fietsvakanties een aardige tijd mee zoet. Toen ik klaar was, kon ik op het terrasje voor ons tuinhuisje met mijn vrouw en onze kleinzoon lunchen. Uit de wind en in de zon was het prima uit te houden.

Daar het de laatste weken nauwelijks geregend had, kon ik op de tuin zo ongeveer alle planten water gaan geven, hetgeen een klus was, waar ik bijna 2 uur mee bezig was, daar ik telkens heen en weer liep van en naar de sloot een meter of 20 verderop.

Mijn vrouw was intussen bezig met het wieden van woekerende planten tussen de aardbeienplanten. Tussen het spelen door kreeg ze hulp van de driejarige kleinzoon. Met kinderarbeid moet je op tijd beginnen!

Om een uur of half 5 fietsten we weer op huis aan. Daarbij kwamen we langs een wei met veel schapen. Aan de andere kant van de boerensloot zagen we 4 kleine lammetjes vlak bij elkaar staan. Hoe aandoenlijk.

Met lammetjes in de wei weet je, dat de lente echt begonnen is.

Lepelaarsloop

In deze coronatijd mag je slechts zeer spaarzaam bezoek ontvangen. Zodoende had mijn vrouw haar verjaardag over drie dagen uitgesmeerd. Vrijdag haar ouders, gisteren een drietal vrienden en een zus op de tuin van mijn neef en vandaag onze dochters op de volkstuin.

Zodoende hadden we ruimte genoeg om de anderhalve meter afstand te waarborgen. Na de thee wandelden we een aardig stukje in de omgeving van de volkstuin, waarbij onze kleinzoon ging mountainbiken op zijn loopfiets. Je moest flink doorstappen om hem bij te kunnen houden.

Na de wandeling aten we een flinke kop pompoensoep en een maaltijdsalade, voordat we om 6 uur vertrokken. De zon was zakkend en het koelde flink af.

Vanmorgen was het na vorst aan de grond nog een stuk kouder, toen ik aan een duurloop van 10 kilometer begon.

Ik had donderdag een flinke bos bloemen gehaald bij een trainingsmaat, die kweker is. Ik had beloofd om de bloemen in natura te betalen. Vanmorgen liep ik dan ook met een drietal speciaalbiertjes in een klein rugzakje om mijn schuld te voldoen. Ik kan u vertellen, dat het niet soepel loopt.
Via het Valkenburgse meer liep ik terug naar huis. In een sloot net voorbij dit meer zag ik een lepelaar in het water rondstappen om zijn kostje bij elkaar te scharrelen.

Het was de eerste lepelaar, die ik in 2021 gezien heb. Vroeger was de lepelaar een zeer zeldzame vogel, maar de laatste jaren zien we de lepelaar in onze omgeving ieder jaar. Toch maakte de lepelaar deze trainingstocht wel bijzonder.

Van mijn trainingsmaat kreeg ik vanavond een appje, dat het biertje erg lekker was. Dat klopt. Ik weet wel, wat ik weggeef.

De zwarte tulp

Een van de klassieke meesterwerken van de Franse schrijver Alexandre Dumas is "De zwarte tulp".

Dit boek is ook in stripvorm uitgekomen.

Ook Suske en Wiske gingen achter "De zwarte tulp" aan.

Vandaag zou ik met mijn vrouw en een paar vrienden naar de bloemencollectie van mijn oudste broer Kees gaan kijken.

Het was droog weer na weer een koude nacht met vorst op klomphoogte.

Terwijl mijn vrouw naar "de volkstuin ging, fietste ik naar "De Helianth" in de Herenstraat voor de wekelijkse broodvoorraad voor mijn schoonouders en voor ons. Thuisgekomen bereidde ik me voor op een fietstocht naar de Bollenstreek. Om kwart over 12 was Ada net thuis, toen ik naar Hillegom fietste, waar ik Bas, Nel en Joep ophaalde. 

Onderweg zagen we hoe de coronamaatregelen soms uitpakken. Bij een restaurant was "coffee-to-go". Het terras was uiteraard gesloten. De mensen zaten op muurtjes bij elkaar de koffie op te drinken, terwijl zij op het terras meer afstand tot elkaar hadden kunnen houden. Theoretisch klopt het allemaal....


Onderweg was het behoorlijk druk, zowel op het fietspad, de weg als op de bollenvelden zelf, waar veel foto's en selfies gemaakt werden.

Bij mijn neef Eric aangekomen begroette ik mijn zus Annie, haar zoon Hans en haar kleindochter. Als directe familie van Kees zijn we bevoorrecht om dit tulpenparadijs te mogen aanschouwen.


Je kon het zo gek niet bedenken aan vorm of kleur, het was er.



Na de wandeling over de paden tussen de prachtige tulpen en narcissen  dronken we een biertje op Ada's verjaardag. Terwijl onze vrienden noordwaarts reden, fietsten mijn vrouw en ik zuidwaarts. De kilometerteller kwam vandaag op ruim 69 kilometer uit na de boodschappen en de mooie rit door de Bollenstreek. Met zoals eerder gezegd als hoogtepunt de zwarte tulp.

Maar er was nog een hoogtepunt!