Calvinistische soberheid

Vannacht droomde ik, dat Ada en ik letterlijk een thuiswedstrijd voetbalden: we speelden in onze huiskamer tegen een tweetal anderen en na een vroege achterstand wonnen we met 2-1. Daarna kwam een inmiddels overleden ex-zwager met een vrachtwagen met zand de huiskamer binnen. Het zand werd op de vloer gekiept en we speelden opnieuw een wedstrijd met hetzelfde scoreverloop. 
"Het wordt altijd 2-1!", zei ik tegen mijn vrouw.

Zo gaat het in voetbalverhalen voor de jeugd ook altijd  met het winnende doelpunt voor de held van het verhaal. Inderdaad, een jongensboek!
Om half 5 was ik na deze droom klaarwakker. Ada lag naast mij in diepe rust en ineens had ik een helder inzicht. Ik keek naar deze noeste werker en ik wist: de Calvinistische soberheid had ik nodig in mijn leven!

Geboren in een Katholiek gezin met 12 kinderen lag zo'n uitspraak niet voor de hand.

De sfeer van het Rijke Roomsche leven werd uitmuntend beschreven door Godfried Bomans.

Het woord "Rijke" was trouwens bij ons niet van toepassing. Met 14 monden te voeden konden we ons niet al te veel veroorloven. Honger hebben we nooit geleden, maar luxe was er in mijn jeugd ook niet.
Ik groeide zoals gezegd op in de Katholieke zuil. In de jaren '70 begon deze langzaam maar zeker te verbrokkelen. In mijn hippiejaren gingen we daar ook soepel mee om. Een typisch Katholieke eigenschap trouwens!

In die tijd was ik een stevige stapper. "De Hobbit" was onze stamkroeg, waar ik een groot deel van mijn weekeindes heb doorgebracht.

De kentering kwam in het Paasweekeinde van 1978. Ik moest voor de Bibliotheek Academie een werkstuk afmaken over de invloed van de boekdrukkunst op de maatschappij en door het vele stappen moest ik dat weekeinde toch aan de bak. Het was even geen "leve de lol", maar gewoon buffelen. Ik ontdekte mijn serieuze kant of beter gezegd: ik liet deze toe.
Nu word je van veel stappen niet bepaald magerder en dat gold voor mij ook. Ik had een aardige bierbuik gekregen. Maar er kwam verandering door mijn eerste fietsvakantie: de protestfietstocht langs de Waddenzee. 

In 3 weken tijd viel ik 3 kilo af. Dat krijg je, als je 1500 kilometer fietst. Maar in deze weken werd ik ook milieuactivist. En dat leidde er toe, dat ik ook actief werd in de Anti Kernenergie Beweging. En zo kwam ik in Dodewaard Ada tegen.

Daar liep ik de grote liefde van mijn leven tegen het lijf.

Mijn vrienden waren verbaasd, dat deze clown met één brok degelijkheid aankwam.
"Waar komt Kikker nou mee aanzetten?", vroeg de één, een ander voorspelde, dat ik het nog moeilijk zou krijgen met haar.
Waar ik in ieder geval wel mee te maken zou krijgen, was de Calvinistische soberheid. Deze lag trouwens in de lijn met zorg voor het milieu. Ik wilde mijn ecologische voetafdruk zelf al zo klein mogelijk houden.
Deze eigenschap kwam ook van pas, toen ik na de geboorte van onze oudste dochter ineens kostwinner werd. We moesten 12 jaar lang woekeren met de te beperkte financiële ruimte. En dan komt soberheid goed van pas.

Het voordeel was, dat ik in ieder geval niet dikker werd, zoals veel van mijn generatiegenoten en ik het duursporten had ontdekt. Uiteindelijk leidde het tot het rijden van (Alternatieve) Elfstedentochten en het lopen van marathons.

Want het broertje van de Calvinistische soberheid is de ascetische monnik van Skellig Michael, die in mij huist en die er voor zorgt, dat ik behoorlijk goed kan afzien.

En zo passen Katholieke en Calvinistische soberheid al bijna 45 jaar naadloos bij elkaar!