Monsterfeestje

Afgelopen donderdag werd ik getipt over de opening van de tentoonstelling "Monsters en mythische wezens" in het Rijksmuseum van Oudheden aan het Rapenburg. De tentoonstelling werd toepasselijk geopend door een monsterfeestje.

Daar onze kleinzoons zouden komen logeren bestelden we meteen een paar kaartjes. Vanmorgen haalde ik een brood op bij de Oogstwinkel en kwam op de Hogewoerd "Krasse knar" Bauke Dooper tegen, met wie ik even bijkletste. Ik reed door naar "De Helianth", waar ik de broodbestelling liet snijden. Deze betaalde ik en zou deze later ophalen.
We kwamen tegelijk aan bij het museum en de kinderen haalden een opdrachtenkaart op voor de monstertocht. Daar begonnen we meteen aan. Een uur later waren we klaar en konden we aanschuiven voor het voorleeskwartier. Schrijfster Clinty Thuijls las voor uit eigen werk: "Monsters en mythische wezens". 

Ze deed dat op zo'n leuke manier, dat de kinderen op een gegeven moment gingen liggen als een sfinx.

We waren zo enthousiast, dat we het boek van haar en illustratrice Alice Hoogstad kochten. De oudste bouwde een oudheidkundig bouwwerk, de jongste versierde een papieren masker. Tijdens het tweede voorleeskwartiertje fietste ik snel heen en weer naar "De Helianth"  om de boodschappen op te halen. We fietsten naar huis waar we binnen lunchten om daarna naar de volkstuin te fietsen. De jongste viel op de fiets in slaap, waarna hij op de tuin in opa's armen verder sliep. Opa kon de verrassende ontknoping van de Giro d'Italia op het mobieltje volgen. Simon Yates boog een achterstand van 1.21 om in een voorsprong van bijna 4 minuten op Isaac del Toro,

Na de siësta leefde de driejarige helemaal op. Zijn broer was al een half uur actief op de tuin. Ze plukten samen aardbeien en werkten hun tuintje bij. Maar ze werden helemaal enthousiast van het viertal kikkers in ons vijvertje.

Ondertussen klonk voor Simon Yates de triomfmars uit de "Aida" van  Giuseppe Verdi. 

Deze Egyptische triomfmars van de Italiaanse componist werd vandaag in Italië gespeeld voor een fantastische tactische vondst. Een mythische overwinning!

Boter op mijn hoofd

Het zou een andere oppasdag worden dan gebruikelijk. We zouden in Rotterdam oppassen, waarna de kleinzoons mee zouden gaan naar Leiden om 2 nachtjes bij opa en oma te logeren. Logistiek betekende dat, dat we vandaag geen OV-fiets zouden huren, maar met de trein en de metro naar Rotterdam Blijdorp zouden gaan en vandaar naar de plek van bestemming wandelen.
Om 5 voor 7 was ik bij station De Vink na een korte fietsrit. Deze reis verliep voorspoedig. Dat kon Ada niet zeggen. Na haar mantelzorgdienst bij haar moeder was het plan, dat mijn vrouw dezelfde route zou volgen.

Maar helaas, metrostation Blijdorp was rond die tijd ontruimd voor een bommelding.

Ada reisde via Delft, waar ze de bus naar Rotterdam nam. Ze had op De Vink de trein net gemist en was zodoende 2 uur onderweg.

Ze kon dus meteen aanschuiven aan de lunchtafel. Aan de eettafel vroeg ik aan mijn oudste kleinzoon, of hij de boter door wilde geven. Hij kwam er mee aangelopen en zette het pakje op mijn hoofd. Ik kan dus niet meer ontkennen, dat ik boter op mijn hoofd had....

's Middags wandelden we naar de dichtstbijzijnde bibliotheek om de boeken te ruilen, waarna we op de terugweg stopten bij een speeltuintje, waar ze konden schommelen.

Thuisgekomen mocht de oudste kleinzoon naar het zwembad voor een zwemles, zodat opa zich met zijn kleinzoon verdiepte in de vakliteratuur.

We aten 's avonds patat met een ijsje als toetje, waarna we naar station Blijdorp wandelden en met metro en trein naar de Stevenshof reisden. Voordat onze logeetjes naar bed gingen, speelden ze eerst nog in de huiskamer.

Opa was benieuwd, hoe hij vanavond zou slapen met boter op het hoofd....

Lelylaanloop

Een stokoude traditie op Hemelvaartsdag is dauwtrappen.

Wij waren redelijk bijtijds wakker, maar het dauwtrappen was in het water gevallen: het regende.
We ontbeten samen en in regenpak gehuld fietsten we naar de Oogstwinkel. Morgen komen onze kleinzoons logeren en we moesten de voorraad aanvullen. Na de boodschappen thuis gebracht te hebben, hadden we nog even contact met Siebe en Ana.
Ada ging naar haar moeder toe, ik fietste naar de volkstuin om het groente- en fruitafval weg te brengen en wat sla te halen. Daarna kleedde ik me om, omdat ik een stuk ging hardlopen.

Via IJsbaan liep ik naar het Morskwartier, waar ik over het fietspad langs de Lelylaan ging lopen. Normaal gesproken is dit een drukke verkeersader, maar nu is deze voor onderhoud een maand gesloten. Je kon heerlijk rustig lopen over het er pal ernaast gelegen fietspad.
Via het tussen de sportvelden slingerende fietspad liep ik naar de Rijn toe. Over een smal voetpad had je leuke doorkijkjes over deze rivier.


Met een slinger door de Stevenshof liep ik naar het onverharde pad om de weilanden ten westen van de molen. De margrieten bloeiden nog volop.

Na een duurloop van zo'n 10 kilometer was ik een kilo lichter dan vanmorgen bij het opstaan: 65,6 kilo. Want ja, hoe lichter je bent, hoe makkelijker een Hemelvaart gaat....

Daslookbos

Vanmorgen fietste ik eerst naar Water en Bloem in Leiden voor een brood voor Ada, waarna ik voor mezelf de broodbestelling op de Boerenmarkt ophaalde. Met het brood in mijn fietstas reed ik naar Aad Kleijweg, met wie ik op deze bewolkte maar droge morgen weer een intervaltraining zo gaan doen.
Na ons goed ingewerkt en opgerekt te hebben in Polderpark "Cronesteyn", liepen we naar het daslookbos.

De daslookbloem was inmiddels verdwenen, maar het rook nog steeds heerlijk naar deze sterk geurende bloem. We liepen over het houtsnipperpad naar ons startpunt vlak bij het houten bruggetje.

We zouden 2 rondjes van 450 meter lopen in het daslookbos. De eerste ging in 1.56, de tweede iets sneller, maar de stopwatch had het begeven, zodat we de exacte tijd niet wisten.
Het lopen over de onverharde paden was ons dusdanig goed bevallen, dat we besloten om in dit soms magische bos te blijven.

De kilometer werd vervangen door 2 rondjes van 450 meter. Het ging in het tempo van het eerste rondje van 1.56. Het lopen ging zo lekker, dat we de afsluitende "kilometer" vervingen door 3 rondjes van 450 meter. Tussen de series door dribbelden we met af en toe een stukje wandelen. 

Ik klokte de 1350 meter met de secondewijzer op mijn horloge. Aad is een betere loper dan ik, dus hij nam gaandeweg een kleine voorsprong. Hij finishte in 5.40, ik in 5.55. Ik ben al aardig hersteld van de Leiden Marathon.

Een kletsnatte dag

In Nederland wordt graag geklaagd over het weer.

Na de grote droogte van de afgelopen maanden beleefden we weer eens een kletsnatte dag. Vanmorgen ging het nog wel. Toen ik vanmorgen in de Leidse binnenstad diverse boodschappen bij verschillende winkels had gedaan, had ik zeer verstandig mijn regenkleding aan. Op de terugweg naar huis werd het droog.

Dit klopte geheel met de weersvoorspellingen. Tot een uur of 3 zou het droog zijn en zelfs het zonnetje liet zich nog even zien. Ada ging rond het middaguur naar de volkstuin. Ik deed thuis nog een paar kleine klusjes en fietste op deze dinsdagmiddag mijn vrouw achterna.
Ik ging verder, waar ik gisteren gebleven was: het verwijderen van onkruid en dan met name heermoes, zodat de aardbeienplanten meer licht zouden krijgen. Ik had direct resultaat, want in totaal vond ik een zestal rode aardbeien voor in onze toetjes.
We dronken een kop thee in de tuinschuur, terwijl de eerste druppels naar beneden kwamen zetten. Om half 4 reed ik in regenpak naar huis, waar ik de eerste bergetappe na de laatste rustdag in de Giro d"Italia volgde. En wat voor een etappe: topfavoriet Primoz Roglic stapte na de zoveelste valpartij gedesillusioneerd af, terwijl de andere topfavoriet, Juan Ayuso, bijna een kwartier verloor. De laatste week wordt de Ronde van Italië superspannend!
Ondertussen regende het urenlang hard door. Waar in de Laars van Europa de strijd om de koppositie volledig is opengebroken, heeft KNMI-meetpunt Voorschoten op deze kletsnatte dag de koppositie gepakt van de natste plek van Nederland.
Dat nemen ze ons niet meer af!

Zandstralen op het strand

Vanavond was er de traditionele strandtraining. Een week eerder dan gewoonlijk, daar er een ledenvergadering was van VIJL. Zodoende zouden er minder deelnemers zijn, maar dat er slechts 5 mensen, voornamelijk IJVL-ers, meededen aan de strandtraining, dat had ik ook niet verwacht.

Met windkracht 5 konden de kitesurfers reusachtige sprongen boven de branding maken, terwijl wij inliepen en de eerste droogtrainingsoefeningen deden. Toen de spieren voldoende opgewarmd waren, volgde de altijd zware beklimming van een duinopgang.

Na even uitgepuft te hebben, terwijl we genoten van het altijd mooie uitzicht op de zee, daalden we weer af naar het strand, waarboven de zeevogels zweefden op de harde windvlagen.

Op het strand deden we een aantal oefeningen in de luwte van de nieuwe duinenrij, waarna we tegen de wind in gezandstraald werden bij de Steigerungen.

We zagen, dat we illegaal op dit gedeelte van het strand waren: we waren niet in het bezit van een geldig lidmaatschapsbewijs van de kiteclub. Gelukkig deed Kate Bush een goed woordje voor ons....

De laatste zware oefening was de traditionele Oudhollandse strandstoelslalom. Ondanks de tegenwind viel de zwaarte mee. Door de regen van de afgelopen dagen was het zand niet mul meer.

Na ruim een weer waren we weer terug bij onze vervoermiddelen. Ik fietste met een korte tussenstop bij een oud-collega naar huis toe. Door de harde wind voelde het frisser aan dan de daadwerkelijke temperatuur.

Om 10 uur was ik thuis na de eerste strandtraining van 2025.

Bloedrode aardbeien

Vanmorgen had ik een afspraak staan om bloed te prikken voor de jaarlijkse bloedcontrole. 

Het moest nuchter gebeuren, dus tot 9 uur moest ik nuchter blijven. Pas om half 10 zat ik aan de ontbijttafel, maar doordat ik regelmatig met een nuchtere maag ga hardlopen, kan ik er goed mee omgaan.
Na vanmorgen thuis wat kleine klusjes te hebben gedaan, fietste ik rond het middaguur met mijn vrouw naar de volkstuin, waar ik het aardbeienbed moest schonen.

Hoog onkruid zorgt ervoor, dat de aardbeien niet voldoende zon krijgen. Desondanks haalde ik nog 4 bloedrode aardbeien van het bed, dat ik opschoonde.
Daarna hielp ik met het boren van gaten in de grond voor de bonenstaken, die Ada daarna kon plaatsen. Voorts ging ik verder met het verwijderen van heermoes en zevenblad. Prima planten, mits het niet gaat overheersen zoals nu op sommige bedden.
Thuis gekomen zag ik, dat de uitslagen van het bloedonderzoek en de urine binnen waren. Het zag er bijna allemaal goed uit. Daar had ik wel een keertje nuchter bloedprikken voor over.

Gouden bergen

Vanmorgen ontvingen wij van onze zoon uit Asturias een prachtige foto van het uitzicht op de bergen.

Als je goed kijkt, zie je gouden bergen! 
En dat brengt ons naar een ander Zuid-Europeel land. In de laars van Europa werd vandaag een bergetappe verreden, voorafgaand aan de tweede rustdag.

De renner, waarvoor in de Giro d'Italia de bergen vandaag daadwerkelijk gouden bergen waren, was de Spanjaard Carlos Verona, die als winnaar over de finish kwam.

Met mijn team Lagos de Covadonga scoorde ik vandaag maar 29 punten bij Ploegleider. In het klassement duikelde ik 6 plaatsen naar de 1466e plaats. En dat met een team van goede klimmers!

Voor mijn team bleken de bergen niet de gouden bergen, waarop ik gehoopt had.

Mijn overwinningslied is over....

Droogtraining op de Dam

We beleven interessante tijden, waarin dingen gebeuren, die je voor onmogelijk had gehouden.

En Nederland doet er volop aan mee.

En dat allemaal om in het gevlei te komen bij die idioot in Amerika....

Wat dat aangaat verlang ik terug naar saaiere tijden.

Ooit zongen "The Sparks" enthousiast over "Amateur Hour".

Nog nooit heeft Nederland een kabinet gehad, dat zo amateuristisch is als het huidige.

Zodoende sloegen 240 organisaties de handen ineen om in Amsterdam te protesteren tegen het kabinet Schoof, dat doet, alsof er geen klimaatopwarming is en heel veel andere problemen ook niet aanpakt.

Zodoende treinde ik met mijn schoonzus Marja naar Mokum, waar zo'n 15.000 mensen zich op deze regenachtige middag verzamelden voor een protesttocht door het mooie centrum van onze hoofdstad. Uiteraard ging ik weer in schaatskleding.

Je krijgt immers niet elke dag de mogelijkheid voor een droogtraining op de Dam. De ruimte was in de drukte soms wat krap, maar zoals alles in het leven: je moet er zelf het beste van maken!
Ik kwam diverse deelnemers aan de fietstocht van "De Luchtfietsers" langs de Waddenzee tegen. Veel tijd om te praten in de drukte hadden we niet. 
En soms stuit je op onthullend feitenmateriaal.

Ik heb nooit geweten, dat mijn liefhebbende vrouw een fietsenwinkel bezat....

Gruttoloop

Vanmorgen werd ik om kwart voor 7 wakker. Het had vannacht geregend, doch daar had ik niet zoveel van gemerkt.

Het was half bewolkt. Ik trok mijn sportkleding en hardloopschoenen aan en als nuchtere Hollander begon ik aan een loop van 4,6 kilometer. Ik liep naar de doodlopende weg ten zuiden van de Corbulotunnel. De margrieten stonden in groten getale te bloeien langs de kant van het fietspad.

Langs de A44 had je een leuk doorkijkje op de weilanden ten zuiden van de Stevenshof.

Er was een ideale temperatuur om een herstelloop van de Leiden Marathon te doen. Een paar weken lang kun je niet voluit gaan.

Ik liep de doodlopende weg tussen de weilanden op, die 5 jaar geleden in de coronatijd mijn vaste trainingsbaan was.
Voorbij de twee boerderijen vlogen een paar grutto's dreigend boven me.


Die duikvluchten waren niet zonder reden. 
Op de foto is het niet goed zichtbaar, maar er liepen een paar kuikens rond in het weiland. De term Gruttoweide klopte helemaal.

Deze grutto was in ieder geval wel duidelijk zichtbaar zonder tegenlicht. 
Ik liep door naar de knik in de doodlopende weg. Na dit keerpunt kwam ik op dezelfde weg wederom de grutto's tegen.


De grutto in de wei was er weer, evenals de luchtmacht.



Na even bijgetankt te hebben in een wei aan de andere kant van de doodlopende weg, steeg de luchtmacht weer op voor nieuwe duikvluchten.


Toen ik ver genoeg van de niet meer zichtbare gruttokuikens af was, hielden de duikvluchten van de grutto op.

Aan de andere kant van de gruttoweide zag ik schapen en vooral lammetjes in het weiland lopen.

Een stukje verderop zag ik een scholekster en een kievit in de wei op zoek naar voedsel. Hiermee was de gruttoloop compleet.

Ik moest echter nog wel een kilometer lopen voor mijn ontbijt....