Het was nog fris, toen wij startten, maar in het meizonnetje was het prima uit te houden. Op een houten bruggetje over een boerensloot rekten we vrij uitgebreid.
Daar ik nog niet volledig hersteld was van de inspanningen op de marathon op 11 mei, was het een goede test over hoe zwaar ik mijn lichaam kon belasten.
Welnu, dat ging beter dan ik had verwacht. We besloten om driemaal een kilometer te lopen in 5 minuten. De eerste 500 meter ging te snel. We zaten op 2.20. We temporiseerden een beetje, zodat de eerste kilometer uitkwam op 4.48. Ik voelde mijn rechterknie wel een beetje, maar bij het rustige dribbelen daarna verdween het pijntje bliksemsnel om niet meer terug te komen.
Vlak voor de startpunt van de tweede kilometer kwamen de de groep lopers van Running Blind weer tegen. De tweede kilometer was volkomen vlak. Tweemaal 2.28 bracht ons op 4.56. Bij de derde kilometer werd het ritme tweemaal verstoord door honden, die uitgelaten werden en waarvan we de eigenaren moesten vragen om even ruimte te maken, zodat wij veilig konden passeren. Zodoende kwamen we net boven de 5 minuten uit.
We zagen, dat er druk werd gewerkt op de plek, waar Frits en Wim van Huis gewoond hadden en waar ooit de bij het Beleg van Leiden vermaarde Lammenschans was gelegen.
De Lammenschans is na Leidens Ontzet gesloopt en eeuwenlang in de nevelen verdwenen. Gaat dit lot Brasserie "Cronesteyn" straks ook treffen?
Er wordt niet alleen gesloopt. Aan de overzijde van de Vliet wordt gebouwd aan een fietsbrug over de Trekvliet.
We liepen terug naar het huis van Aad, waar we na ruim 9 kilometer muntthee dronken en gemberkoek aten. De loop in Herstellingsoord Cronesteyn was ons goed bevallen.
Ruim 5 mijl was goed te doen, 500 Miles was te hoog gegrepen....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten