Een goede mentale voorbereiding is het halve werk. Gisteren zette ik derhalve al alles klaar en 's avonds stuitte ik op youtube op dit meeslepende nummer van "The Shoes".
Dit nummer van mijn trainingsmaten Jan en Henk Versteegen en Wim van Huis zat de rest van de avond in mijn hoofd. Als voorbereiding op het lopen van een 30 kilometer is "Na Na Na" een prima nummer met een stuwend ritme.
Om 7 uur ging de wekker in Huize Breed na wederom een koude nacht met op klomphoogte 3,6 graden vorst. Over de kledingkeuze hoefde ik me dus geen zorgen te maken.
Met een salopet en een wielershirt van de IJVL en een zweethemd met windstopper kon ik de elementen wel trotseren. Om half 9 stapte ik op de fiets naar het clubhuis van de Leiden Road Runners Club, waar ik gelijk aan kwam met Rob Pijpers, die me zou filmen op de afsluitende 30 kilometer van dit pittige duurblok.
Ik liep naar de deur van de kantine en wilde deze openen, maar tot grote vreugde van Carl Flaman viel de klink er aan de binnenkant uit. Dat had een leuke binnenkomer geweest, ware het niet, dat ik een andere deur moest nemen.
Ik schreef me in voor de langste afstand en kreeg startnummer 30103 mee. Denk nu niet meteen, dat het zo druk was op de 30 kilometer.
Ik schat dat ruim 20 lopers aan deze afstand begonnen met wel een gewijzigd parcours.
Voor de start praatte ik nog even met Carl Flaman. Zoals de marathonlopers zich voorbereiden op de 42.195 meter, zo bereiden de ware supporters zich ook voor op de marathon van Leiden.
En dat doet Carl heel minutieus.
Om 9 uur klonk het startschot en konden we beginnen met lopen.
Eerst liepen we een rondje om het sportpark, waar over ruim 2 jaar IJshal "De Vliet" zijn deuren zal openen.
Nu was de Henk Hakker Memorial al een thuiswedstrijd, maar voor de Leidse schaatsers is het dat vanaf nu in dubbel opzicht.
Met een groepje van 3 andere lopers liep ik achter een zestal koplopers aan, terwijl we werden begeleid door cameraman Rob Pijpers, die weer een prachtige film vervaardigde van deze duurloop.
Achter ons liep een wat grotere groep. Langzaam maar zeker zagen we de kopgroep op de Oostvlietweg steeds verder uitlopen, maar daar zaten we niet mee. Op langere afstanden hou je het alleen vol, als je je eigen tempo loopt.
Bij de eerste drinkpost bij de Vlietlanden stopte ik om wat thee te drinken en een stukje banaan te eten. Het trio, waar ik mee liep, ging in hetzelfde tempo door. Een gat van 50 meter overbruggen is echter niet zo eenvoudig. Zeker niet in je eentje.
De groep raakte definitief uit het zicht, toen ik na zo'n 10 kilometer een plaspauze in moest lassen. Kou werkt bij mij altijd op de blaas.
De achtervolgende groep haalde me bij bij de drinkpost bij de Vogelplas.
Ondanks de vorst lag er natuurlijk geen ijs. Zelfs geen vliesje. Daarvoor was de nachtvorst natuurlijk veel te weinig na de afgelopen veel te warme maanden.
Pas in de winter van 2019-2020 kunnen we mogelijk weer genieten van dit soort beelden.
In plaats van deze ijsvogels weren er vandaag een heleboel andere vogels op de Vogelplas te aanschouwen. Daar hadden wij niet zo veel tijd voor, want wij moesten door. Door het bos ten zuiden van de Vogelplas liep ik in mijn eentje naar de Oostvlietweg op weg naar de eerste drinkpost, waar de eerste ronde door de Vlietlanden erop zou zitten.
Voordat ik hier was, moest ik nog even een plaspauze inlassen, waardoor ik gelijk met de achtervolgende groep aankwam bij de drinkpost, waar ik naast een thee en een stuk banaan mijn energiegel tot me nam.
Daar de groep langer bleef hangen, begon ik maar alvast en haalde de achterhoede van de 15 kilometer in.
Bij de drinkpost aan de Vogelplas aangekomen nam ik de tweede helft van de stroopwafel tot me.
Ik zag de achtervolgende groep steeds dichterbij komen en bij het opdraaien van de Oostvlietweg werd ik bij de zuidhoek van de Vogelplas bijgehaald.
Ik verwachtte dat het erop en erover zou worden, maar dat viel erg mee. Een kilometer liep ik in tweede positie met de groep mee om bij de brug bij de Kniplaan weer op kop te komen.
Samen met een loper van Plantaris voerde ik de groep op dit stuk met windkracht 4 tegen aan tot de eerste drinkpost bij de Vlietlanden, die nu de laatste werd.
Vanaf hier was het nog ruim 4 kilometer langs de Vliet naar de finish bij het clubhuis van LRRC.
Daar de groep iedereen "binnenboord" wilde houden, waren er geen demarrages en liep ik als pacemaker, pardon, als pacer, op kop van deze groep naar de eindstreep.
Als 63-jarige opa mag ik best trots zijn op deze tijd.
Het parcours is ondanks dat er 2 rondjes door de Vlietlanden gelopen worden, een hele verbetering met het oude parcours van de Henk Hakker Memorial.
Na met cameraman Rob Pijpers wat gedronken te hebben in de kantine van LRRC, fietste ik met hem op tot de Haagsche Schouwweg. Het zware duurblok, dat begon met 200 kilometer schaatsen bij de Bert Grotenhuis Bokaal en 3 keer een 30 kilometer in 2 weken, zat erop. De basis voor de marathon van Leiden is gelegd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten