De dochter van de veldheer

Het is een dezer dagen 60 jaar geleden, dat het eerste album van Asterix en Obelix verscheen. Ter gelegenheid van het jubileum kwam het 38e album uit: "De dochter van de veldheer".

Het is weer een heerlijk stripverhaal om te lezen. Centraal in dit deel staat de dochter van Vercingetorix, luisterend naar de welluidende en niets verhullende naam Adrenaline.

De puberteit komt dan ook op allerhande manier terug in dit vermakelijke stripverhaal.

Ik ga slechts een paar kwinkslagen verklappen. Een van de piraten, die altijd met Latijnse teksten strooit, heeft het op een gegeven moment over "Ex malo bonum". Daar ik nooit Latijn heb gehad, maar wel mijn kinderen mocht overhoren voor hun proefwerken, ken ik wel wat woordjes. Als je het vrij vertaald kom je uit op "Elk nadeel heb zijn voordeel".

Naast Johan Cruijff komt John Lennon ook nog om de hoek kijken in de persoon van kapitein Pacifix. Hij citeert passages uit het door deze Beatle geschreven lied "Imagine".

Deze bibliothecaris raadt derhalve iedereen aan om "De dochter van de veldheer" te kopen of, nog beter, te lenen in de bibliotheek. Op voorhand alvast veel leesplezier toegewenst!

Rijpe rijders

Vandaag was de eerste officiële vorstdag van de winter van 2019-2020. Aan de grond vroor het nog wat meer.

Op weg naar de Leidse IJshal  was het heerlijk fris weer en op een paar plekken zag ik rijp op het gras. Dat kwam mooi uit, want de "Krasse knarren" zijn allemaal rijpe rijders.

Dat bleek wel uit het tempo, dat op het gladde ijs ontwikkeld werd. Regelmatig ging het grootste deel van de serie in 27 kilometer per uur. Het peloton was wel wat kleiner dan de afgelopen weken. Er reden 15 rijpe rijders mee, terwijl er nog een tiental losse schaatsers rondreed.
Doordat mensen van de omgevingsdienst de IJshal kwamen controleren, hadden we zowaar een keer wat publiek. Dat had Aad Berg ook, toen hij de laatste 5 rondjes op techniek rijden overgenomen had van Wierd Wagenmakers, die eerder naar huis moest. Ik reed achter Aad. De rest bleef in onze verzamelhoek staan. Toen Aad het rondje had afgelegd, werd hij toegejuicht. Daarna startte de rest van de "Krasse knarren" ook.

Denk nu niet, dat hier een nieuwe standaard wordt gezet en dat er de volgende training een dweilorkest op komt draven. Dat is volstrekt overbodig, want met Wierd Wagenmakers en Henk Distelvelt hebben we een fameus kunstfluitduo in onze gelederen.

Aan de longinhoud van de rijpe rijders mankeert niets.

Bruin vet

Ik had er eerlijk gezegd nog nooit van gehoord, maar ik heb anderhalve week geleden met zeer veel interesse een artikel gelezen in Trouw over bruin vet.

Ten eerste omdat ik na 64 jaar nog iets totaal nieuws leerde over het lichaam.  De grootste verrassing voor mij was, dat vet geen opgeslagen brandstof is, maar een orgaan.
Een tweede belangrijk nieuw inzicht voor mij is, dat er drie soorten vet zijn: wit, beige en bruin vet. En tevens, dat bruin vet onontbeerlijk is voor de gezondheid en dat het kan helpen bij het afvallen! Activatie van bruin vet doet cholesterol en slagaderverkalking tegengaan.

De onderzoekers raden iedereen aan om enkele uren per dag in een omgeving van zo'n 15 graden te verblijven. Je maakt dan bruin vet aan en verliest wit vet. Ik ga hen niet tegenspreken. Zij hebben er voor geleerd.

Maar ik wil een stapje verder gaan. Ga met koude dagen actief in de buitenlucht bewegen. Of het nu hardlopen, wandelen, fietsen of wielrennen is, dat maakt niet uit. Als je maal een paar uur per dag in de koude buitenlucht aan sport doet.

Nog beter is het om in de Leidse IJshal te gaan schaatsen. Daar is de temperatuur vaak maar een graad of 5, dus voor het activeren van bruin vet ideaal.

De overtreffende trap is natuurlijk natuurijs. Zeker als de temperatuur ver onder het vriespunt komt.

Met als ultieme bekroning de Elfstedentocht.

Het volledige artikel in Trouw is te lezen door te klikken op  "Afvallen door koud te douchen? Volgens deze bruin vet-onderzoekers helpt het echt".

Bokjespringen op zinkgaten

Vanmiddag fietste ik van filiaal Hoornes/Rijnsoever naar de Hoofdbibliotheek. Daarbij reed ik over de Uitwateringssluizen. Ik zag, dat een deel van het strand was afgezet.

Op de site van het Leidsch Dagblad las ik, dat er zinkgaten op het strand waren ontstaan ten zuiden van de uitwatering. Op dit deel van het Noordzeestrand beginnen en eindigen we de strandtrainingen van de IJVL.

Het Hoogheemraadschap van Rijnland onderzoekt, hoe de "sinkholes" zijn ontstaan. Welnu, als trainer van de droogtrainingsgroep zal ik hen op weg helpen. Daarbij begin ik met hen te verwijzen naar het onlangs verbroken wereldrecord bokjespringen.

Nu kent succes vele vaders. Daar ga ik niet voor weglopen, maar eerlijk gezegd is het bokjespringen weer populair geworden door Marjolein Donkerbroek. Dus feitelijk heeft dit succes een moeder!

Wij hebben onze strandtraining afgesloten met bokjespringen op het deel, waar de zinkgaten liggen. Het is nu aan het Hoogheemraadschap om te onderzoeken, of er enig verband zit tussen het ontstaan van de sinkholes en bokjespringen.

Denk niet, dat dit een onzinnig voorstel is, want na bijna 35 jaar werken in Katwijk kan ik de titel van bovenstaand boek met volle overgave onderschrijven. In Katwijk is alles anders!

Plutocratie

Met het ingaan van de wintertijd is het aardig afgekoeld. Dusdanig, dat het in een flink deel van het land kwam tot vorst aan de grond.

In de frisse buitenlucht fietste ik naar de Leidse IJshal, waar het niet veel warmer was. Maar dat was voor de "Krasse knarren" geen probleem. De ruim 20 belegen bikkels reden zich wel warm op het goed glijdende ijs.
Met een verkouden kop ging het me beter af, dan ik had verwacht. De 5 kilometer op kop ging netjes in 25 kilometer per uur. En daar de meeste series met een snelheid van 26 kilometer gingen, kon ik goed meekomen. Allen bij de paar keer, dat de 28 werd aangetikt, moest ik passen.
Daar het iets rustiger was dan voor de Herfstvakantie, konden we "apenkooien". De 5, 4, 3, 2 en 1 ronden als afsluiting gingen af en toe boven de 30 kilometer.
Na me gedoucht te hebben schoof ik in de kantine van de IJshal aan bij een tiental "Krasse knarren".  Bij de koffie, thee en warme chocolademelk was het gezellig als vanouds en werden de lachspieren ook goed getraind.

Ter verhoging van de sfeer had ik een hardloopshirt van Plutosport meegenomen. Waar anderen oude koeien van stal halen, daar deed ik dat met onze oude hond Pluto.

Maar ja, we leven dan ook in een Plutocratie, een bestuursvorm, waarin de rijksten aan de macht zijn en de wetgeving voor grote groepen kunnen bepalen. Zeker op het gebied van de belastingwetgeving gebeurt dit. Nog vers in het geheugen ligt de verhoging van de BTW van 6% naar 9%, terwijl diverse multinationals via belastingconstructies geen cent winstbelasting betalen.

Maar als gewone middenklasser kun je daar niet niet veel aan veranderen. Je mag alleen betalen.
Waar we in onze plutocratie ook niets in te brengen hebben, is het winterweer. Ik kreeg de vraag voorgelegd, wat voor winter ik verwacht.

Dat is net zoiets als de Brexit-datum voorspellen. Ik moet eerlijk toegeven, dat ik er nog niet uit ben.

Als je kijkt naar het aantal zonnevlekken, dan moet ik constateren, dat de zon inactief is. Dit zou duiden op een koude winter.

Kijken we echter naar de 31-daagse temperatuuranomalie, zan zie je, dat ondanks dat er maar heel weinig zonnevlekken zijn, dat ook in 2019 de temperatuur ver boven het langjarige gemiddelde ligt. Dit wijst op een zachte winter. Vooralsnog hou ik het erop, dat we wel genoeg natuurijs krijgen voor een paar dagen Vogelplas, maar of er meer in het vat zit, ik zou het niet weten.

Van Eisstockschiessen naar Eire

Het was heerlijk weer, toen ik gisterenmiddag naar de Vondellaan fietste. Vermoedelijk was dit een van de redenen, waardoor minder mensen op het Eisstockschiessen in de Leidse IJshal afkwamen, dan waarop gerekend was. Nu heeft ieder nadeel zijn voordeel. Waar ik in eerste instantie was ingedeeld als Eisstockmeister om aan nieuwkomers het spel uit te leggen en als scheidsrechter te fungeren, daar mocht ik nu spelen.

 
Na een tijdje ingegooid te hebben kwam ons team van Bert Hoogeveen, Jan van Zwieten en ondergetekende flitsend uit de startblokken, waarna het toch nog spannend werd. In de zesde en laatste speelronde konden we uiteindelijk de kleine voorsprong vasthouden: 18-12.

We moesten in de finale spelen tegen een team onder leiding van Willem van Vliet. Alles lukte ons. Ik opende telkenmale het spel, Bert Hoogeveen kwam daarna bijna altijd vlak bij de Daube, terwijl Jan diverse keren beter gelegen Eisstocken van de tegenpartij wist weg te ketsen.

Zo ging onze tegenpartij met 26-0 duidelijk kopje onder. Met een Leffe blond in de hand werd het in groene hesjes team gehuldigd als winnaar van dit kleine Eisstockschiessentoernooi.
Met mijn vrouw fietste ik daarna door naar Leiden Centraal, vanwaar we doorreisden naar Bas en Nel, die net terug kwamen van een vakantie in het Groene eiland. Van Eisstockschiessen naar Eire.

Met Joep erbij hadden we een gezellige avond met Irish stew, scones en diverse biertjes, waarbij Guinness niet mocht ontbreken. Aan deze brouwerij danken wij sinds jaar en dag het Guinness Record Book.

In 1983 heb ik met Ada 1300 kilometer in Ierland gefietst, 6 jaar eerder was in met Bas, Nel en Joep met een Golf Passat in Eire geweest.

De vele prachtige foto's en de Ierse muziek, maar vooral de vrienden voor het leven zorgden voor een heerlijke herfstavond.

Dubbelslag

Nadat onze kleinzoon met zijn moeder weer naar huis vertrokken was, liep ik naar de volkstuin toe. De route was voor de zoveelste keer iets verlegd door de aanleg van de Rijnlandroute. De contouren van dit deel van Rijksweg 11 worden steeds zichtbaarder.

Ik werd ingehaald door 2 fietsers. Een van hen voegde mij "Mooi tempo" toe. Dat krijgt niet iedere 64-jarige te horen!
Bij de vrij winderige volkstuin dronk ik een kop thee met mijn vrouw, waarna ik terugliep naar huis, waar ik mijn schaatstas pakte. In die tas zat ook het boek "Keessie" van Jeroen Haarsma, dat ik aan een geblesseerde trainingsmaat uitleende. Je bent bibliothecaris of je bent het niet!

Om 10 over 5 arriveerde ik bij de Vondellaan, waar ik mijn fiets veilig stalde bij de Leidse IJshal.

Nadat ik de schaatsen had aangetrokken, begaf ik me op het ijs van de binnenbaan, waar ik de zesde schaatstraining gaf in 5 dagen tijd. Een aardig gemiddelde, dunkt me.

Daar mijn groepje slechts uit 2 kinderen bestond, liet ik het geplande schema los en gaf ik veel individuele aanwijzingen aan de kinderen.
Het laatste half uur van deze schaatstraining deden we de 3 groepen bij elkaar en deden met 14 kinderen een paar estafettes en een tweetal tikspelletjes. Op deze wijze sloegen we een dubbelslag.

Gele hesjes en boerenprotest

Onze kleinzoon had vannacht bij ons gelogeerd. Zodoende stapte ik wat later dan gebruikelijk op de fiets naar de Leidse IJshal, waar ik mijn geblokte rood-groen-gele hesje bij binnenkomst vlak bij de trap al zag hangen. Daar hoefde ik dus niet naar te gaan zoeken.

Ik was ten diepste ontroerd door deze edelmoedige geste van mijn schaatsmaten. Zij hadden ongevraagd mijn hesje gewassen en keurig gestreken en het vanmorgen in alle vroegte vol trots op een klerenhanger vlak bij de trap tentoongesteld. 

Zeg nu zelf, welke andere schaatser krijgt zo'n groots onthaal?

Nieuwjaar wordt in de Residentie altijd gevierd met enorme vreugdevuren, maar het warme welkom, dat mij vandaag bereid werd, dat mocht er ook zijn.

Daar er in ons mooie Nederland geen volgzamer type te vinden is als de schrijver van dit blogstukje, paste ik in navolging van onze minister-president de schaatsles enigszins aan. Ik veranderde het thema spoorslags in "de boerderij". Door het boerenprotest een zeer actueel thema.

De eerste oefening betrof het rijden op de tractor. Dit landbouwwerktuig wordt ook wel trekker genoemd. De tweede oefening lag dus voor de hand: het voorste kind was de trekker en trok een ander kind voort.

Zo volgden diverse oefeningen, die op soms onnavolgbare wijze werden gekoppeld aan de boerderij. Aan het slot van de slottraining van de Herfstvakantie, die gemiddeld 64 kinderen per dag naar de Vondellaan lokte, gingen we koeien melken. Ik kan u verzekeren, dat zo'n krukje niet hoog was.

Daarna mochten de kinderen met een juk twee emmers melk naar de overzijde van de baan brengen op hun schaatsen. Aansluitend waagden wij ons aan de edele kunst van het kaasmaken. Kortom, het thema "de boerderij" werd door mij zorgvuldig uitgemolken.

Het verzoek om een Europese subsidie voor dit project is reeds onderweg naar Brussel, ondersteund door enthousiaste kinderen.

Circus

Het was vandaag de vierde dag op rij, dat ik schaatsles gaf in de Leidse IJshal. Daar er kinderen waren, die deze week al een paar keer geweest waren, wilde ik ook hen nieuwe oefenstof aanbieden. Dat deed ik onder de vlag van het thema circus.

Daar ik alom erkend ben als clown, was dat een voor de hand liggend startpunt.

We begonnen dan ook met de clownsstap, gevolgd door evenwichtskunsten als koorddansen. De dikke blauwe lijn deed dienst als koord. De 12 kinderen kregen een stok in hun handen gedrukt als evenwichtsstok. Daarna deed de stok dienst als trapeze, waarbij de kinderen telkens diep moesten bukken en weer hoog moesten komen. Tenslotte deed de stok dienst als gewicht en moesten de kinderen gewichtheffen, waarbij de stok telkens van de grond geraapt moest worden en al schaatsend omhoog gedrukt. Diep zitten en balansoefening ineen.

Op een eenwieler rijden is ook zo'n leuke oefening. Als het goed wordt uitgevoerd, dan komt je gewicht op je hiel en glij je vrij ver door.

Hoewel dieren in een circus verboden gaan worden, traden ze in Circus Breed nog steeds op. De olifanten, giraffen en diverse vreemde vogels kwamen een geslaagd optreden verzorgen. Al met al was het een geslaagde les. En het leukste is, dat je in 4 dagen tijd kunt zien, hoeveel de kinderen vooruit zijn gegaan. Want daar is dit circus natuurlijk voor bedoeld.

"De laatsten zullen de eersten zijn, en de eersten de laatsten!"

Zelden zal een Bijbeltekst zo toepasselijk zijn geweest als "De laatsten zullen de eersten zijn, en de eersten de laatsten!" Gisterenmorgen waren Henk Broekzitter en ik de laatste trainers van de schaatsinstuif in de Leidse IJshal. Sterker nog, we kwamen na eerst nog een bijles gegeven te hebben en daarna een tijdje met Teun de Reede te hebben gepraat, pas in de kantine, toen alle trainers al waren vertrokken.

Vanmorgen waren Henk en ik de allereersten. Er was nog niemand van de trainers aanwezig, toen wij in kleedkamer 2 om half 9 onze schaatsen al aan hadden. De laatsten waren inderdaad de eersten.
Het zou een drukke ochtend worden. Ik schat, dat er net zoveel kinderen op de instuiflessen afgekomen waren als afgelopen maandag.
De groep van Jacob Vredenborg en mij telde 11 kinderen. Een paar kinderen waren voor de derde dag op rij bij ons in de groep, dus kennelijk doen we het niet helemaal verkeerd.

De oefenstof begon met fietsen op een racefiets. Daar zit alles in: de diepe zit, waardoor je veel stabiliteit hebt en als je je schaats neerzet glij je vanzelf, doordat je druk achterop je schaats hebt.
Van hieruit bouwde ik de valbeweging op, het doorglijden na de afzet, het tweebenig doorglijden naar de overkant van de binnenbaan na maximaal 4 slagen en het glijden in de bocht. Het remmen en het vallen completeerde de oefenstof.

Samen met de groep van Jan Pieter Tensen sloten we de leuke les af met "Schipper mag ik overvaren?" Na afloop zorgden Henk en ik er wel voor, dat we vooraan stonden in de kantine.

We waren dus niet de laatsten...

Hortus Botanicus

Ondanks de voorspellingen, dat het vandaag mooi weer zou worden, viel het in onze omgeving toch behoorlijk tegen. We hebben een kletsnatte maand achter de rug.

Wij worden die regen langzamerhand goed zat, maar de liefhebbers van paddenstoelen denken daar anders over.

Na de schaatsles van vanmorgen fietste ik met Ada en haar vader naar de Hortus Botanicus, waar  de laatste week was van de tentoonstelling "Beter met planten".

Het was erg leuk om aan de hand van dit thema door de kassen van de Hortus te lopen. Dat deden we dan ook met veel plezier.

De kreet "Gaan met die banaan!" krijgt ineens een heel andere klank.

Het is verbazingwekkend, dat een wereld aan planten op zo'n klein oppervlak in ons eigen Leiden is te bewonderen.

Zelfs van planten, die in het wild niet meer voorkomen.

Op deze licht wisselvallige en koele middag hebben wij ons prima vermaakt bij "Beter met planten". Ik kan het u aanreden!