De geldloper

Om een uur of 7 stonden we op. Na het ontbijt fietsten we samen naar de volkstuin, waar Ada met haar groene vingers met de planten in de weer ging en ik met de watergieter.

Om 10 uur waren we klaar. Mijn vrouw had met haar zussen afgesproken en fietste naar Leiden Centraal, ik reed naar huis, waar ik wat spullen neerzette en de boodschappentassen pakte. Bij het bouwterrein van IJshal "De Vliet" is door de uitbottende bomen en struiken het zicht op de bouw minder fotogeniek geworden.

Aan de kant van de Voorschoterweg kon je de vorderingen stukken beter zien.

Na boodschappen gedaan te hebben bij "Odin" in Voorschoten fietste ik naar huis toe, waar ik op deze bewolkte dag in mijn eentje lunchte.
Ik trok mijn sportkleding aan en liep naar winkelcentrum "De Stevensbloem", waar ik geld pinde.

Daarna liep ik een rondje door en om de Stevenshof van in totaal 6 kilometer. Ik was een echte geldloper geworden.

In de Willemstraat

Een paar weken geleden kreeg ik dit artikel uit het Leidsch Dagblad toegestuurd.
Ik was meteen klaar wakker, want de schrijver van het toneelstuk "In de Willemstraat" was Kees Visschedijk, met wie ik al jaren train bij de IJVL.

Samen met Jaap de Gorter ging ik naar "De Parkvilla" in Alphen aan den Rijn. Daar gingen we naar de voorstelling van "In de Willemstraat".

In 2 kleine arbeiderswoningen vonden in de Tweede Wereldoorlog in totaal 13 onderduikers een schuilplaats, die hen het leven redde. Toen op 5 mei 1945 het Bevrijdingsfeest losbarstte, was de hele straat stomverbaasd, dat er zoveel mensen uit 2 van die kleine huisjes kwamen.
Het decor was simpel, maar zeer doeltreffend: een huiskamer en de ingang van de keuken. Daar kwamen alle dilemma's en problemen, die samenhangen met het onderduiken, aan bod. Hoe kom je aan voldoende voedsel om zoveel monden te voeden? Hoe ga je om met de spanningen, die onvermijdelijk optreden als je 3 jaar op zo'n kleine ruimte op elkaars lip zit?
Eenmaal werd de spanning gebroken door het samen zingen van een traditioneel Jiddisch lied, dat ik kende van "Zupfgeigenhansel".
De dialogen tussen de personen gaven soms stof tot nadenken. Deze wil ik u niet onthouden: "Hoedt u voor mensen met een missie!"
Hoe actueel. Adolf Hitler was er zo een met zijn Lebensraum im Osten en zijn Endlösung.
Vladimir Poetin wil in de voetsporen treden van Jozef Stalin met zijn missie om de Sovjet-Unie opnieuw te doen herrijzen.

Al met al was "In de Willemstraat" een goed toneelstuk met inhoud, dat bleef boeien. Een aanrader dus.
In "De Parkvilla" zag ik een affiche met de aankondiging van een optreden van "Wishbone Ash" op 27 januari 2023.

"Argus" is één van mijn favoriete lp's vanaf het moment, dat ik dit meesterwerk na mijn kaakoperatie in 1975 leerde kennen.

Het zou zomaar kunnen, dat ik daar naar toe ga.

"'t Heerenlogement"

Sinds de zomer van 1980 huist de Openbare Bibliotheek van Leiden in "'t Heerenlogement", de voormalige stadsherberg van de Sleutelstad. In het voorjaar van 1981 werd de mooiste bibliotheek van Nederland officieel geopend door koningin Beatrix.

Door het overlijden van mijn neef Leo van der Post in december kwam ik te spreken met Thijs van Wieringen. Door zijn werk als architect was hij zeer geïnteresseerd in "t Heerenlogement" en de bouwkundige bijzonderheden, die architect Piet van der Sterre bedacht had om oud en nieuw harmonisch met elkaar te verenigen.

Ik beloofde, dat ik als oud-werknemer van de Openbare Bibliotheek in Leiden contact zou leggen voor een rondleiding, hetgeen ik 2 weken geleden deed. Zodoende leidde de beheerder van de gebouwen van BplusC ons vanmorgen rond in het gebouw van de bibliotheek aan de Nieuwstraat.

Behalve de voor het publiek toegankelijke gedeelte van de bibliotheek kwamen we ook in allerlei plekken, waar ik 40 jaar geleden wel rond mocht wandelen, maar nu alleen na toestemming.

Veel was er niet veranderd. Alleen her en der zijn grote kantoorruimten middels tussenmuren kleiner gemaakt.

Vier decennia na dato leerde ik door het gesprek tussen de beheerder en de architect allerhande details zien, waar ik indertijd volledig overheen had gekeken.

Zodoende was dit bezoek aan "'t Heerenlogement" voor mij ook heel leerzaam. In "Het Koetshuis" dronken we nog een kop koffie en warme chocolademelk, waarna we na een wandeling over de Oude Rijn en de Hooglandse Kerkgracht afscheid van elkaar namen.
Ik deed wat boodschappen bij "De Helianth", waarna ik thuis lunchte. Daarna trok ik mijn sportkleding aan en liep naar de volkstuin.

Daar gaf ik de planten op de tuin water, waarbij ik het aardbeienveld extra aandacht gaf.

"The Beatles" zongen er al over.

Oranjeloop

Na 2 jaar werd Koningsdag weer als vanouds gevierd.

De opmaat daarvoor was de traditionele lintjesregen, waarbij ik ondanks mijn voorbeeldige gedrag even traditioneel buiten viel.

Wie wel in de prijzen viel was Carla Beenakker, een gewaardeerd lid van "Oktopus", die in Nieuw-Vennep al tal van jaren vrijwilligerswerk op allerlei plekken verricht.

Vanaf de jaren '60 kom ik al bij de familie Beenakker over de vloer. Een gastvrij gezin, waar veelvuldig schaterlachen opklinken. Carla, van harte gefeliciteerd. Het is je gegund. Kun je ook eens door het lint gaan!
Met Ada was ik gisteren naar Veenendaal-West getreind, waar we via de bossen van de Utrechtse heuvelrug naar de Binnenveldse hooilanden fietsten.
Over de Rijndijk trapten we naar Wageningen, waar we de promotie van onze neef Jesse meemaakten, die zijn proefschrift met verve verdedigde. En dat klopt, want Jesse had een nieuwe methode bedacht om de vernislaag van oude schilderijen met laserstralen en oplosmiddelen te kunnen reinigen.
Dus wie weet, worden over een aantal jaren beroemde schilderijen op deze wijze van het vuil in het vernis ontdaan en zien ze er weer als fonkelnieuw uit.

Daar gaat evenwel nog wel enig denkwerk aan vooraf.
Na het befaamde "Hora est!" konden we ons naar het gebouw van een studentenvereniging begeven, waar we op de weledelzeergeleerde neef konden proosten. Na een heerlijk buffet fietsten Ada en ik naar Rhenen, waar we de trein naar Utrecht namen, waar de binnenstad vol feestvierders liep. Door de drukte misten we de aansluitende trein en moesten we een half uur wachten. Zodoende waren we om middernacht pas thuis.

We hoefden er gelukkig niet vroeg uit en thuis utterden we wat. Mijn vrouw ging met haar vader naar de volkstuin, terwijl ik een rondje van 6 kilometer in en om de Stevenshof liep. Vanaf het begin voelde ik mijn bovenbenen. Hoewel het traplopen de afgelopen 3 dagen pijnloos verliep, was dit een teken, dat de 30 kilometer van zondag nog niet helemaal verwerkt was.
Wat dat aangaat was dit een prima training. Bij de marathon van Leiden van 15 mei zal ik mijn benen ook wel eens voelen....

Zo zorg ik voor mijn eigen lintje!

Oermens

De benaming "Oermens" roept bij de meeste mensen een negatief beeld op.
Oermensen worden dan ook zelden bezongen.

Als kleinste jongetje van de klas liep ik dan ook geen enkel risico, dat men mij zo zou noemen.
Nou ja, die kop.....
Desondanks kwam het er ten langen leste toch van, dat ik "Oermens" werd genoemd.
Ik citeer uit het verslag, dat Bert Grotenhuis schreef naar aanleiding van de op 18 maart gehouden editie van de naar hem genoemde Bokaal.

Ik citeer: "Verder zie ik een cesuur in de groepen deelnemers. Zij die vanaf bocht één knallen en wegkometen en zij die op de verdeelstand staan. Ergens op de dag komt dat altijd op een wonderlijke manier samen achter de rug van oermens Bert Breed, die na zo’n rondje of 350 een safe heaven en oase van rust vormt voor de knallers. Om er daarna ook weer lustig vandoor te gaan."

In de duursport is "Oermens" een eretitel. Een benaming, waar je trots op mag zijn! Als je 200 kilometer alleen maar op kop schaatst, ook al ben je niet de snelste, ook dan kan deze Geuzennaam je ten deel vallen. 

Over op kop gesproken....

Doris Day en andere stukken

Toen ik vanmiddag thuis kwam van het bloedprikken, nadat bij de huisarts de bloeddruk 122 om 70 bleek te zijn, hoorde ik op de radio, dat Henny Vrienten van "Doe Maar" na een lang ziekbed was overleden. De band blonk uit in sublieme taalvondsten, zoals het titelnummer van de lp "Doris Day en andere stukken". Geen speld tussen te krijgen!

Hun vierde lp heette "4us". De afgelopen jaren een hoogst actuele titel, net zoals nu "De bom" ineens weer zeer actueel geworden is.

In maart 2020 zou ik met Bas Warnink naar de "Vreemde Kostgangers" gaan, maar corona dwarsboomde dat. Het concert werd uitgesteld naar december van dat jaar, maar opnieuw volgde uitstel tot in februari 2021 bekend werd, dat bij George Kooymans ALS was vastgesteld. Het concert zou nooit meer plaatsvinden.
Niet veel later werd bekend, dat Henny Vrienten eveneens ongeneeslijk ziek was en nooit meer op zou treden. Dit soort pareltjes zullen we dus nooit meer live kunnen beluisteren.
Uit het leven gegrepen, zoals Henny nu uit het leven is genomen.

George Kooymans kan nu met recht "I 've just lost somebody" zingen.

Henk Hakker memorial

Na een afwezigheid van 2 jaar stond de Henk Hakker memorial weer een keer op het programma. Een heuse duurloop van 30 kilometer.

Vanmorgen zat ik om half 9 op de fiets om me in te schrijven voor deze trainingsloop als voorbereiding op de Leiden Marathon.

Na de rustdag van vrijdag kwam er gisteren nog eentje overheen. Mijn vrouw was jarig en vanaf 11 uur hadden we familiebezoek. Maar voor het zover was, kon onze logerende kleinzoon de loftrompet steken over zijn oma.

Goed voorbeeld doet goed volgen. Tot in Scandinavië toe werd zijn voorbeeld gevolgd.

De echo's weerkaatsten nog lang.

Het was gezellig, maar aan trainingsactiviteiten kwam ik gisteren niet toe. Maar dat was helemaal niet erg blijkend dit artikel over rust op Running.nl.
Het was vanmorgen zonnig, maar aardig fris.

Vooral door de matige noordoostenwind voelde het kouder aan.

Bij aankomst bij de Leiden Road Runners Club zag ik Eef Plugge, met wie ik afgelopen seizoenen samen met de onlangs overleden Aad van Tol schaatsles gaf in de Leidse IJshal.

Ik schreef me in in de kantine en met startnummer 30120 vertrok ik naar de kleedkamers. Daar trok ik mijn zweethemd uit, daar ik inschatte, dat dit al snel te warm zou zijn. 
Bij het inschrijven stond voor mij de vrouw, die later de Henk Hakker memorial zou winnen. De vrouw achter de tafel had de lachers op de hand, toen zij de achternaam van de winnares hoorde: "Langeweg, hoe toepasselijk voor de langste afstand!"

Het deelnemersveld van 12 lopers vertrok voor de 30 kilometer.

Eerst liepen we een rondje van ruim 3 kilometer om de sportvelden en het bouwterrein van Zwembad & IJshal "De Vliet".

Daarna liepen we via de Oostvlietweg naar de Vlietlanden, waar we een tweetal rondjes van 11 kilometer af zouden leggen. Dat rondje omvatte ook de Vogelplas, waar we in goede winters al vrij snel op natuurijs kunnen schaatsen.

De eerste ronde liep ik samen met een loper uit Ter Aar, die me wees op de 30 aan de kant van de weg.

Hij was echter duidelijk een snellere loper dan deze diesel en dat merkte ik, toen hij de kop overnam. Het tempo ging sluipenderwijs omhoog en dat ging ik halverwege in mijn kuiten voelen. Het enige antwoord was temporiseren, hetgeen inderdaad goed bleek te werken. In de tweede helft pakte hij 10 minuten op mij.

Bij de Vogelplas nam ik bij de drinkpost beide rondjes een energiegelletje en dronk ik water en de helft van de sportdrank, die Eef in zijn fietstas speciaal voor mij had meegenomen.
In het laatste lange stuk langs de Vliet werd ik ingehaald door 2 mannen, die ook de 30 kilometer liepen. Zodoende werd ik de laatste man.

Denk nu niet, dat ik totaal ingestort was. Ik finishte in 2.59.00, waarmee mijn doel om onder de 3 uur te eindigen, gelukt was. 
Na mij zouden nog 3 vrouwen de 30 kilometer volbrengen. Twee van hen debuteren in mei op de klassieke 42.195 meter.

Van diverse kanten hoorde ik, dat men ervoor zou tekenen, als het over 3 weken net zulk weer is als vandaag. Ondanks windkracht 4 sluit ik me hier volledig bij aan. Het was heerlijk loopweer langs de Vliet en bij de Vlietlanden.
.