Een warme marathon

Om half 7 werden we wakker. Een half uur later liep ik in mijn sportkleding rond en dekte de ontbijttafel. Mijn ontbijt bestond uit drie stuks fruit, een beschuit en  een viertal pannenkoeken. De pannenkoeken waren nog over van het logeerpartijtje van onze kleinzoons.
Om kwart voor 9 fietste Ada naar de volkstuin om de planten water te geven en ik naar het huis van Jaap de Gorter, waar ik mijn fiets stalde. Samen met Jaap wandelde ik naar de Breestraat. Daar zagen we de bezemwagen al klaarstaan.

We hadden zo'n vaag idee dat weinig deelnemers aan de 42.195 meter van de Leiden Marathon van deze bezemwagen gebruik zouden willen maken. De drie startvakken stonden behoorlijk vol.

Ook de Spider-Man liep mee. Die zal het goed heet gehad hebben!

Om 1 minuut voor 10 klonk het het Wilhelmus door de Breestraat en bij klokslag 10 uur volgde het startschot.

Het duurde bijna 8 minuten voordat de startstreep was bereikt.

Via de Lammenschansweg liepen we naar de Vrouwenweg, waar trouwe supporter Carl Flaman aan me vroeg: "Je wilt toch niet zeggen, dat je er bijna bent?"
"Nee hoor", antwoordde ik: "Bijna op de helft."

We liepen naar Zoeterwoude, waar we het Watertje op moesten draaien.

Zo liepen we naar de eerste drinkpost in de buurt van de ijsbaan. Zo ging de route voort naar Zoeterwoude-Rijndijk en Groenendijk. In 59.54 passeerde ik de 10 kilometer.

In Groenendijk maakte ik een praatje met IJVL-trainer Bert Hoogeveen en zijn dochters, waarna ik doorliep naar de Rijneke Boulevard. Na een banaan bij de drinkpost liep ik verder naar de pontonbrug over de Rijn.

Aan de overzijde van de rivier wachtte mijn vrouw op mij met een isotone sportdrank.
Gelukkig liep mijn overtocht beter af dan die van de "Twee koningskinderen".
Na afscheid genomen te hebben van mijn mobiele verzorgingspost vertrok Ada op de fiets. Ik liep over de Hondsdijk naar Koudekerk.

We hadden tegenwind. Dat was wel lekker, want na de start met een graad of 20 begon het allengs warmer te worden. Als er ergens een stuk schaduw te ontwaren was, dan pakte je dat mee. 

Vlak voor Koudekerk stond Simon Oak van de "Doggy Dike" langs de kant van de weg op zijn accordeon te spelen. Toevalligerwijze was het refrein van "Whiskey in the jar" bijna aan de beurt. Ik zong dit refrein tweestemmig mee.

In Koudekerk maakte ik uiteraard gebruik van de drinkpost. Op deze warme marathon was voldoende drinken strikt noodzakelijk. Wie dorst krijgt, is te laat....

Onderweg passeerde ik een radio, waar "Europapa" uit schalde. Onwillekeurig zong ik mee en deed wat huppeltjes. Als ik nu maar niet geschorst wordt....
Via het fietspad door de weilanden liep de route naar Hoogmade. Daar zag ik eerst mijn oude skeelertrainer Dick van Goozen en bij de molen geheel volgens afspraak "Krasse knar" Gé van Goozen. Hij had een flesje sportdrank, dat ik leegdronk na het tweede energiegelletje genuttigd te hebben.
De eerste halve marathon ging in 2.18.05. Een tijd onder de 5 uur behoorde nog steeds tot de mogelijkheden.
Langs de A4 liep ik naar Roelofarendsveen en vandaar naar Oude Wetering. Daar zag ik een vrouw in de stabiele zijligging liggen. Ze was onwel geworden en wachtte op de ambulance. Ik deed dat niet en vervolgde de weg naar Nieuwe Wetering, waar Anneke en Joop van Egmond net als vorig jaar in de tuin zaten. Bij deze vaste gasten in "De Hobbit" kon ik op een tuinstoel het derde energiegelletje tot me nemen en deze wegspoelen met een glas water.

Een minuut of 8 later verliet ik de tuin en kon ik de lopers, die ik van Hoogmade naar Nieuwe Wetering had ingehaald, opnieuw inhalen. Ondanks dat mijn rechterknie af en toe een beetje pijn deed, liep ik in de warmte nog steeds soepel. Bij de Koppoel, waar je in de winter heerlijk kunt schaatsen, bereikte ik het 30-kilometerpunt in 3.23.27.

Via Rijpwetering liep id door naar Oud Ade, waar het zoals gewoonlijk een volksfeest was voor de marathonlopers. Wat een sfeer is daar op het moeilijkste punt van de 42.195 meter. 
Bij het Vennemeer stond mijn liefhebbende echtgenote op mij te wachten. Daar het niet zo slim was om in de brandende zon de isotone dorstlesser te drinken, zochten we een plekje in de schaduw. 

Op een hekje onder een rode beuk kon ik mijn benen even ontzien voor de laatste 7 kilometer.

Trainingsmaat Jos Drabbels nam deze foto en de onderstaande op de hoge brug.

Een kilometer verderop, na weer een onwel geworden loper te hebben zien liggen, kwam ik "Krasse knar" Bauke Dooper tegen. Richting Zijldijk begon ik weer aan een inhaalrace. Tot de brug over de Zijl ging het met de hitte, maar bij het stuk naar de Spanjaardsbrug viel de warmte als een deken over je. Maar goed, het was nog maar 4 kilometer. 
Via de schaduwarme Lage Rijndijk kwamen we op de Singels, waar je soms schaduw had en soms wat wind, maar soms ook luwte. Hier sprak ik Teun de Reede, jarenlang speaker bij de marathon. 

Ter hoogte van het Volkenkundig Museum kwam marathonmaat Hans Boers me tegemoet gelopen. Op sandalen liep hij met me mee tot de Zijlpoort.


De laatste kilometer was ingegaan. Het publiek stak steeds vaker over. De laatste paar kilometer moest ik regelmatig roepen, dat marathonlopers voorrang hadden op de route.

In de schaduw liep ik naar de finish toe. De horde van de eindstreep werd genomen in 4.56.30.







Gezien de omstandigheden een acceptabele tijd voor een 68-jarige.

Ik kreeg de prachtige medaille van het Leids Ontzet, dit jaar 450 jaar geleden, omgehangen. Dat konden de deelnemers aan de 10 kilometer wel vergeten.

Vanwege de vele lopers, die op de spoedeisende hulp van Alrijne en het LUMC terecht waren gekomen, werd de 10 kilometer veiligheidshalve afgelast.
Door de warmte was een tropenrooster ingegaan. Marathonlopers hadden nu recht op 2 biertjes per persoon.

Na deze heerlijke vochtcompensatie liep ik naar de kop van de Hogewoerd, waar ik medetrainster Maria Nieuwenhuis tegenkwam, met wie ik even bijpraatte. Op de Steenschuur deed ik hetzelfde met oud-collega Josien Messemaker, die de 10 kilometer door haar neus geboord zag.
Bij het huis van Jaap de Gorter aangekomen zat Hans Boers met Jaap en Juul in de voortuin. Na een half uur met elkaar gepraat te hebben, fietste ik huiswaarts na deze warme marathon.