Valkenburgse Meerloop voor een baanveger

Ik ontwaakte rond een uur of half 6. De slaap keerde niet meer terug, zodat ik om half 7 het bed uitstapte en ruim 6 kilometer ging hardlopen. Onder een grauw wolkendek liep ik naar de molen van de Stevenshof.

Vandaar liep ik langs het fietspad naar de Ommedijk. Onderweg zette ik diverse bloemen op de foto.



Over het fietspad langs de A44 bereikte ik het Valkenburgse meer.


Op het strandje bivakkeerden tientallen Canadese ganzen.

Om de hoek daarentegen zag je tientallen Nijlganzen.

De waarschuwingsborden hadden ze niet goed gelezen.

De muzikale smaak van deze ganzen verschilde nogal.


Ik liep door naar de Kwantum Hallen. Bij de buren zag ik dit fietsenrek staan.

Met deze boodschap op mijn nuchtere maag kon ik thuiskomen van deze vroege duurloop.

Ik douchte me, ontbeet en in mijn verfkleding vertrok ik naar IJshal De Vliet. Daar zou ik met een viertal ijsmeesters de ijshockeybaan ontdoen van losse verfresten en toch nog heel veel piepkleine ijzerkorreltjes.

De stofzuiger zoog deze korreltjes niet op, zodat het ouderwetsch met een bezem en stoffer en blik moest gebeuren. 

De korreltjes werden door de baanvegers opgeveegd en in een emmer gekieperd.

Tussendoor was een tweetal ijsmeesters de verfblikken aan het doorroeren, zodat we maandag met het schilderen voortvarend kunnen beginnen.

We werkten op een theepauze na door tot 2 uur. De opgelopen achterstand was weggewerkt.




Het weekend kon voor de baanvegers beginnen.

Ik reed naar het huis van mijn schoonmoeder, waar onze jongste dochter wat geleende spullen voor ons had meegebracht. Deze bracht ik op de fiets thuis, waarna ik glas naar de glasbak bracht en naar de volkstuin fietste. Ada was daar aan het werken en had voor mij ook enkele kleine klusjes, waar ik een uur mee bezig was.


De zonnebloemen van onze kleinzoons stonden er op deze zonnige dag mooi bij.