Nadat de wekker om 6 uur rinkelde, reisden mijn vrouw en ik op deze druilerige dag naar Rotterdam, waar we een gezellige maar vermoeiende dag hadden met onze kleinzoons.
Ik reisde wat eerder terug naar de Sleutelstad, zodat ik nog een klein beetje kon helpen bij de opbouw van de hindernissen op de 250-meterbaan. Walter Boon had alles weer netjes uitgewerkt en ten opzichte van een tweetal weken geleden nog wat verbeteringen aangebracht.
Walter reed de eerste ronde voorop rijden, waarna de kinderen met de stempelkaart 2, 3 of 4 rondjes moesten rijden voordat ze een spempel kregen.
Ik reed een beetje als een vliegende kiep rond om alles in de gaten te houden en af en toe een handje te helpen.
Ook maakte ik de nodige foto's van de Mini-Elfstedentocht, maar ik was niet de enige. Het geeft een goed beeld van de laatste schaatsles.
Het geeft een goed overzicht van de meeste hindernissen.
De trainers van de vrijdagmiddag kregen hulp van diverse ouders, waarvoor onze hartelijke dank.
Zodoende was het slotakkoord geslaagd te noemen.
Ik maak een diepe buiging voor alle hulp, die de trainers vandaag kregen.
Voordat we aan de patat, frikandellen en kroketten konden gaan beginnen, kregen de kinderen hun schaatsdiploma. Het eerste seizoen in IJshal De Vliet is op een oor na gevild.
De tijd vliegt soms.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten