Het jaar van het net niet

Het afgelopen jaar was er eentje van net niet. Het begon in januari, toen een flinke sneeuwbui op het verkeerde moment voorkwam, dat we op natuurijs konden schaatsen. Overal lagen de ijsbanen er goed bij, maar het ijs was te dun om de sneeuw er af te kunnen vegen.

Op de ijsbaan van Leiderdorp reed ik op eigen risico een rondje op natuurijs, tot ik op een plekje zonder natuurijs terecht kwam. Ik moest het bekopen met een val op het beton van de skeelerbaan.
Het net niet gold ook voor de lobby van de schaatsers uit de Leidse regio voor een 333-meterbaan.

Maar laten we niet gaan sippen, want we krijgen in Leiden een prachtige 250-meterbaan, ook al liep de bouw ervan vertraging op. Maar goed, een jaartje langer schaatsen op het gladde ijs in de Leidse IJshal is nu ook bepaald geen straf.

Bij de Bert Grotenhuis Bokaal had ik een ouderwetse inzinking, maar desondanks wist ik 500 rondjes te rijden en daarmee toch de 200 kilometer vol te maken. Op zulke momenten komt het aan op mentale kracht.

Via een drietal lopen van 30 kilometer kwam ik goed in vorm voor de marathon van Leiden. Dat lukte prima. Als je 30 kilometer in 2.57 kunt lopen, dan kun je stellen, dat dit goed gelukt was.

Keelpijn gooide echter roet in het eten. De marathon kon ik op mijn buik schrijven. De halve was het hoogst haalbare. Maar zoals bekend is een verhaal met tegenslag altijd veel leuker dan eentje, waarbij alles gladjes verloopt. Dat bleek de volgende dag, toen bleek, dat ik de marathon, die ik niet gelopen had, had volbracht in 4.49.22. Doe me dat maar eens na!

De halve marathon van Katwijk liep ik goed, hetgeen niet gezegd kon worden van de Zevenheuvelenloop. Maar ja, als je 2 dagen ervoor nog snipverkouden in bed ligt, ben je allang blij, als je de 15 kilometer überhaupt kunt lopen. 

Deze inspanning moest ik wel bezuren. Een kleine maand was ik helemaal uit vorm. Vlak voor de Kerstvakantie was ik weer een beetje de oude.

Denk nu niet, dat het het hele jaar afzien was. Bepaald niet. Er waren muzikale hoogtepunten zoals het Scratchconcert "The Sixties" en het concert van "Greta van Fleet".

En natuurlijk het wekelijkse uitje naar Rotterdam, als ik op Faas mag passen. Wat is het toch mooi, als je de ontwikkeling van je kleinzoon van zo nabij mee mag maken!

Een hoogtepunt, waar we niet op zaten te wachten was het fietsen bij recordhoge temperaturen in Duitsland.

Wat dat aangaat heeft de kletsnatte klimaatmars in maart niet geholpen.

Desondanks hebben Ada en ik een heerlijke fietsvakantie gehad in Duitsland, waarin we 1358 kilometer hebben gereden.

Een van de hoogtepunten was gek genoeg een boottocht van 6 kilometer door de Donaudurchbruch.

Hopelijk komt er in 2020 een doorbraak en wordt er daadwerkelijk begonnen aan de bouw van de energiezuinige IJshal "De Vliet" en komt er in de jaren '20 eindelijk een doorbraak in de impasse rond het terugdringen van de uitstoot van broeikasgassen en wordt de opwarming van de aarde daadwerkelijk gestuit, zodat we om de paar jaar kunnen horen: "It giet oan!"