Gisterenavond was de Gemeenteraadscommissie voor Onderwijs en Samenleving in vergadering bijeen. Daarbij was de aanbesteding van Combibad-IJshal aan de orde. Een gedeelte van de vergadering hierover was openbaar, een gedeelte was geheim. Het openbare deel is te zien en te horen door HIER TE KLIKKEN.
Ondanks het afhaken van de Leidse VVD ziet het er nog steeds goed uit voor de nieuwbouw van IJshal "De Vliet". Vorig jaar stemde alleen de Partij voor de Dieren tegen de komst van een 250-meterbaan. Dit was vanwege de clubruimte voor de Leidse Hengelsbond in het complex. De VVD leek tegen te gaan stemmen, maar stemde uiteindelijk toch voor het plan.
Nu kiest de fractie van de Leidse VVD onomwonden voor de bouw van alleen zwembad "De Vliet". Het plan voor de nieuwe IJshal kan wat de liberalen betreft de ijskast in. Voor de Leidse schaatsers is hiermee duidelijkheid geschapen op welke partij ze bij de Gemeenteraadsverkiezingen van maart 2022 beter niet kunnen stemmen.
De rest van de partijen was zonder uitzondering vol lof over de hernieuwde aanbesteding. Wethouder Paul Dirkse heeft wel eens een moeilijkere avond beleefd.
Het openbare gedeelte werd afgesloten met de vraag van Maarten Kersten van Partij Sleutelstad of de Leidse IJshal eventueel langer open kon blijven.
Wethouder Dirkse antwoordde, dat het de vraag was, of een langere vergunning dan maart 2022 door de Omgevingsdienst wel goedgekeurd zou worden.
Hij sloot af met de opmerking: "Het huidige pand is oude meuk!"
Waarop raadslid Kersten antwoordde: "Ik ben ook oude meuk!"
Ik geef het onomwonden toe: met 40 dienstjaren op het ijs aan de Vondellaan behoor ik ook tot de oude meuk. En deze oude meuk fietste vanmiddag weer gewoon naar de voormalige "Ton Menken IJsbaan" om schaatsles te gaan geven aan kinderen op het vrijwel altijd goede ijs op deze oude baan.
Terwijl op de binnenbaan Eisstockschiessen werd gespeeld, gaven Bert Hoogeveen, Margreet Hetebrij, Dirk Zwitser en ondergetekende op de gladde buitenbaan les aan ruim 30 kinderen. Dat was nog rustig vergeleken met de rest van de dag.
In het tweede deel van de ochtend waren 180 kinderen, die vrij hadden vanwege de schoolstaking, komen schaatsen, terwijl 's middags 350 studenten het ijs betraden. Deze in totaal ruim 560 schaatsers konden deze oude meuk nog wel waarderen!
Door een vraag van een klant was ik op het bestaan van Berlikum gekomen als mogelijk twaalfde Friese stad. De Berltsumer striid laat zien, dat de meningen hierover nogal uiteen lopen.
Praktisch gezien zal het voor de schaatsers niet zoveel uitmaken. Berlikum ligt gewoon aan de route, dus er hoeft niet voor omgereden te worden.
Bij vragen over de Friese cultuur maak ik graag gebruik van de kennis van trainingsmaten Wierd Wagenmakers en Bauke Dooper. Wierd wees me er op, dat er hoe dan ook een twaalfde stad in Fryslân geweest is: Appingedam.
Toen ik vorige week voor de tweede keer van een andere lener een vraag gehad had over Berlikum, had ik met de meest recente vraagsteller in de bibliotheek van Valkenburg afgesproken. Ik printte wat uit over Berltsum en kaartte ook Appingedam aan.
Op Wikipedia stond inderdaad te lezen, dat Appingedam ooit een Friese stad is geweest. Het was vroeger de hoofdstad van Fivelingo, van oorsprong een Friese gouw.
De Friezen zullen het jammer vinden, dat Appingedam geen Friese stad meer is, maar de meeste schaatsers zullen er niet rouwig om zijn. De Elfstedentocht is 200 kilometer lang. Een enkele reis Dokkum-Appingedam is 65 kilometer. Dat betekent, dat een dergelijke Twaalfstedentocht of zelfs Dertienstedentocht 330 kilometer lang zou worden. Het begrip "Hel van het Noorden" zou een heel andere dimensie krijgen....
De minimumtemperatuur voor vannacht vertelde het verhaal van deze winter.
Deze is vanaf een vrij koude novembermaand veel te warm.
Net als die van vorig jaar trouwens. En de weersverwachting voor de komende weken voorspelt ook niet zo veel goeds voor de schaatsers.
Maar gelukkig hebben we de goede oude Leidse IJshal nog. Met een vrij harde wind in de rug fietste ik naar de Vondellaan toe om met de "Krasse knarren" te gaan schaatsen. De opkomst was vandaag matig te noemen. Met een peloton van 11 man en een handvol losse schaatsers was het niet overdreven druk te noemen.
Daar de verkoudheid nog niet helemaal over was, was ik van plan om het net als dinsdag rustig aan te gaan doen. Maar net als bij Herman Finkers werd het "Kalm aan en rap een beetje". Vanaf de eerste 5 rondjes met Wierd Wagenmakers op kop ging het verrassend goed.
Ik kon moeiteloos mee met de 25 kilometer in het uur. Doordat ik dinsdag alleen maar op techniek geschaatst had, had ik nu veel rust in mijn slag. De techniektraining vertaalde zich op het vrij hobbelige ijs. De 5 kilometer op kop ging op 2 rondjes na in 26 kilometer per uur.
Net als vorige week donderdag deden we het aftelrijmpje met telkens een rondje minder. Het tempo ging naarmate het aantal rondjes minder werd wel steeds meer omhoog. Aan het eind van de intervaltraining reed het peloton 30 kilometer per uur.
De Raad van Elf onder leiding van een vroege prins Carnaval maakte om kwart over plaats voor de slachtoffers van de schoolstaking. Al had ik het idee, dat de kinderen er niet zo onder leden. Toen wij na de koffie en thee weer naar huis gingen, stond het parkeerterrein van de IJshal behoorlijk vol. Ik schat in, dat er zo'n 100 kinderen schaatspret hadden.
In onze jeugd kregen we bij natuurijs één dag per jaar ijsvrij. Tegenwoordig hebben de kinderen voor ijsvrij een schoolstaking nodig....
Een heel handig hulpmiddel om te bepalen of iemand een goede schaatstechniek heeft, is goed luisteren. Een goede schaatser kan je geruisloos passeren.
Als dit een voorbode is voor de nieuwbouw van Zwembad en IJshal "De Vliet", dan ziet het er goed uit. Weinig schaatsers weten, dat er morgenavond een commissievergadering voor Onderwijs en Samenleving is. Bij agendapunt 7 komt Vervolg aanbesteding Combibad-IJshal aan de orde.
In verband met aanbestedingsgevoelige informatie zijn 2 bijlagen geheim en zal een gedeelte van de vergadering vermoedelijk achter gesloten deuren plaatsvinden.
Ik kan dat wel billijken. Hoe minder mensen op de hoogte zijn van deze vertrouwelijke informatie, waarvoor een geheimhoudingsplicht is afgesproken, hoe kleiner de kans op uitlekken is.
Heeft u zich wel eens een voorstelling gemaakt van een zwembad, dat uitlekt? Dat kan desastreuze gevolgen hebben. De Jumbo-Visma-wielerploeg weet er alles van!
Het heeft kortom niet zo heel veel zin om naar de Commissievergadering van Onderwijs en Sport te gaan. Wie naar een goed alternatief zoekt om donderdagavond 30 januari door te komen, die kan naar de lezing, die algemeen directeur Richard Plugge van de Jumbo-Visma-ploeg in Oegstgeest geeft.
Zelf ben ik van plan om rond kwart over 9 naar de Commissievergadering te luisteren via de rechtstreekse uitzending, zodat ik van de openbare informatie op de hoogte ben.
Een gedeelte daarvan is nu al openbaar, zoals het Raadsvoorstel. De brief van 8 pagina's geeft goed de dilemma's, die mogelijk op zouden kunnen doemen, weer. Ik formuleer hier heel zorgvuldig, want voor je het weet verschijnen er paniekerige berichten in de media, daar het worst-case scenario ook in deze brief genoemd wordt. Daarvan is op dit moment absoluut geen sprake!
De eerste bijlage betreft de Analyseresultaten Vervolg aanbesteding Combibad-IJshal. Deze brief van 10 pagina's geeft veel meer details dan het Raadsvoorstel en is nader uitgewerkt.
Het Voorontwerp Vervolg aanbesteding Combibad-IJshal is het leukste onderdeel. De plaatjes vergroten de voorpret. Als alles meezit kunnen we op 1 oktober 2022 op deze mooie baan schaatsen!
De overige bijlagen betreffen oud nieuws. Een brief van 11 juni 2019 en een brief van 19 juli 2019 over de mislukte aanbesteding.
De afsluiting is wel weer leuk: de presentatie, die op 14 januari 2020 is gegeven.
Als schaatsers gaan wij nu de geruisloze fase in. Hopelijk leidt dit tot een geslaagde aanbesteding van "De Vliet", zodat wij in het najaar van 2022 daadwerkelijk onze rondjes kunnen schaatsen in de nieuwe kunstijsbaan aan de Voorschoterweg.
Deze schaatser wenst de gemeente Leiden een geruisloos succes!
Er bestaat een behoorlijk verschil tussen verkouden en snipverkouden. Bij verkouden zijn, kun je wel gaan schaatsen, ben je snipverkouden, dan laat je dat wel uit je hoofd.
De opkomst was vergelijkbaar met afgelopen donderdag. Ik reed zelf zelden mee met het peloton. Ik ging vanaf de start van de piramide puur op techniek rijden zonder moe te worden. Dat bleek te gaan in 22 tot 23 kilometer per uur. Op de blokken van 5 rondjes na werd ik vrijwel altijd gelapt.
Alleen bij de 5 kilometer, die ik op kop reed, verhoogde ik het tempo lichtjes. De rondjes gingen met een vaart van 23 tot 24 in het uur.
Eerlijk gezegd viel het me niet tegen. Dat kon niet gezegd worden van de wind, die ik na de thee in de kantine van de IJshal gedronken had. Ik had deze stormachtige wind vrijwel de gehele rit op weg naar mijn werk tegen.
Maar gelukkig was de meeste regen vannacht al gevallen.
In Trouw las ik vorige week een artikel over Tarot.
In dit artikel over het leggen van Tarotkaarten werd ik getroffen door een zeer rake volzin van de befaamde Engelse schrijver Roald Dahl: "Those who don't believe in magic, will never find it!"
En zo is het maar net. Als je ergens niet in gelooft, dan zul je het ook nooit vinden.
Dit speelt vooral in de wereld van de volwassenen. Kinderen zitten nog volop in de magische wereld.
Maar ook voor volwassenen is er veel "magische" literatuur. Denk daarbij aan de boeken van J.R.R. Tolkien over Midden-Aarde met zijn Hobbits, die grote avonturen beleven.
We kunnen het leven natuurlijk puur wetenschappelijk bekijken, maar een beetje magie geeft veel meer kleur aan het leven.
Wat dat aangaat ben ik een "Magic man"
Vooral in de wintermaanden speelt dit heel erg op.
Maar dat wisten jullie natuurlijk al.
Dan ben ik helemaal in de ban van de magie van het ijs!
Aanvankelijk was het de bedoeling om de korte duurloop, die ik vanmiddag wilde maken, te tooien met de naam Tuinvogelloop. Dit vanwege de Nationale Tuinvogeltelling, waar mijn vrouw en ik tijdens het ontbijt vanmorgen aan mee deden.
Een van de eerste dingen, die we deden, was de kat van de buren wegjagen. Zijn aanwezigheid zou de telling nadelig kunnen beïnvloeden. Desondanks was de oogst wat minder dan in voorgaande jaren.
5 Huismussen
2 Koolmezen
2 Merels
2 Turkse tortels
2 Wilde eenden
1 Kokmeeuw
1 Roodborstje
1 Halsbandparkiet
1 Waterhoen
Ada zei tegen mij: "Wacht nog maar even met verzenden. Misschien komt er nog wel een bijzondere vogel langs."
Zo gezegd, zo gedaan. Toen wij om half 2 op de fiets thuiskwamen, zagen wij een roofvogel, die we niet direct thuis konden brengen. We pakten de "Nieuwe Zakgids Vogels" van Peter Hayman erbij.
Het was onmiskenbaar een sperwer. Om precies te zijn een juveniel mannetje. En terwijl wij binnen aan onze lunch zaten, konden we van vrij nabij zien, hoe hij met zijn lunch bezig was. Eerst dwarrelden de donzen veertjes van een inmiddels dode mus langzaam naar beneden, daarna werd de mus stukje bij beetje opengereten en opgepeuzeld.
De maaltijd werd verstoord, toen een andere buurkat onze tuin betrad. De sperwer vloog weg om later wel terug te komen en hoog in de lijsterbes te kijken, of hij nog verder kon met het nuttigen van zijn prooi.
Mijn vrouw vertrok op de fiets naar de volkstuin, ik deed mijn sportkleding en hardloopschoenen aan en liep er naar toe. De bedoeling was om op de volkstuin ook tuinvogels te tellen. Verder dan een roodborstje en 2 houtduiven in de boom van de buren kwamen we niet tijdens de theepauze. Dat was de moeite niet om te vermelden.
Ik liep weer naar huis terug. De Sperwerloop was in totaal ruim 7 kilometer lang. Maar we kunnen wel stellen, dat wij onze meest bijzondere Tuinvogeltelling ooit hebben meegemaakt, met als hamvraag: moeten we nu één van de 's ochtends getelde 5 huismussen eraf trekken?
Duurtraining is een kolfje naar mijn hand. Het leeuwendeel van de trainingen, die ik afwerk, is in deze categorie in te delen.
Dat ligt een tikkeltje anders bij de trainingen die ik geef aan de kinderen en de G-schaatsers. Uiteraard ligt de nadruk dan op techniektraining en is het aandeel duurwerk vrij bescheiden.
Gisterenavond was voor mij de laatste training, die ik dit seizoen in de Leidse IJshal zou geven aan de G-schaatsers. Daar we over 2 weken met G-schaatsers uit het hele land schaatsen op Flevonice.
Daar deze in de wereld unieke kunstijsbaan 2,5 kilometer lang is, heb je dan meteen met duurwerk te maken en aangezien je niet vanuit het niets ineens duurwerk aankunt, moet je het ook oefenen. En dan zit het met Bert Breed als trainer wel snor.
Natuurlijk maak ook ik van de sprinters Kevin Wildschut en Youri Janssens niet meteen mannen van de lange adem, maar ik help ze graag een stukje op weg. Ik laste dus in een duurwerkblok een viertal starts in, wat zij graag doen, zodat zij stiekem in totaal wel 25 rondjes oftewel 5 kilometer vrijwel onafgebroken schaatsten.
Tussendoor deden we wat oefeningen, die je ook met schaatsen op natuurijs tegen kunt komen: hoe rijd je met tegenwind, hoe met meewind en hoe ontwijk je scheuren? En hoe ontwijk je iemand, als er in een peloton een schaatser vlak voor je neus valt?
Wat heel leuk is bij het G-schaatsen, is dat er af en toe jonge schaatsers, die gezegend zijn met een fabuleuze techniek, komen om mee te helpen. Calvin is wel vaker van de partij. Zijn zus en een vriend waren ook van de partij. Deze jongen van 14 jaar doet mee aan het Nederlands kampioenschap voor junioren. Ik begrijp wel waarom.
Deze oude rot kon dan ook met volle teugen genieten van de techniek van deze 3 jonge honden. Als je zo'n treintje langs ziet rijden, dan lijkt schaatsen zo simpel....
Er zijn dagen, dat de gevoelstemperatuur meer zegt dan de objectief gemeten temperatuur. Vandaag is zo'n dag. Eentje met kil weer.
Vanmorgen kon ik dat al ervaren, toen ik de wekelijkse boodschappen deed bij "De Helianth", vanmiddag mocht ik op herhaling. Ik fietste met mijn vrouw naar de volkstuin. Daar waren op het perceel met aardbeien een vijftal hulstscheuten opgekomen.
Met de 5 iele stekjes in mijn fietstas, trapte ik naar een plek, waar ik de hulst een grote overlevingskans toedichtte. Met een klein schepje in mijn hand slaagde ik daar goed in.
Ik heb sterk mijn twijfels, of dat bij dat andere Hulst ook zou lukken....
Je wordt niet iedere nacht wakker van een brandweerwagen in de straat. Als dat dan gebeurt, dan denk je meteen: "Daar zal wel wat aan de hand zijn."
Om kwart over 1 werd ik in de slaap der rechtvaardigen gestoord door enig kabaal in de straat. Er stond een ladderwagen met hoogwerker bij een van de huizen aan de overzijde. Daar er geen rook en vuur te bekennen was, was de meest logische gedachte, dat een zieke of gewonde met een hoogwerker uit het huis getakeld moest worden, maar er was geen ziekenauto te bekennen.
Ondanks het late uur was het redelijk druk op straat. Een buurjongen loste het raadsel voor ons op. Er zat een kat op het dak.
Nu heb ik in mijn leven diverse prentenboeken voorgelezen, waarin de brandweer katten uit een boom redt, maar om dat in je eigen straat in het holst van de dag mee te maken, dat is toch een heel ander verhaal....
Ik denk altijd: "Als een kat de boom in kan klimmen of in dit geval het dak op, dan zal hij er ook wel weer naar beneden kunnen klimmen."
