Er bestaat een behoorlijk verschil tussen verkouden en snipverkouden. Bij verkouden zijn, kun je wel gaan schaatsen, ben je snipverkouden, dan laat je dat wel uit je hoofd.
Ik hield het er vanmorgen om half 9 maar op, dat ik verkouden was, toen ik op de fiets stapte naar de Leidse IJshal om met de "Krasse knarren" te gaan schaatsen. Wel hield ik mezelf voor, dat ik heel rustig aan zou doen. De terugslag na de Zevenheuvelenloop was een goede leerschool voor me. Ervaring is vooral weten, wat je niet moet doen.
De opkomst was vergelijkbaar met afgelopen donderdag. Ik reed zelf zelden mee met het peloton. Ik ging vanaf de start van de piramide puur op techniek rijden zonder moe te worden. Dat bleek te gaan in 22 tot 23 kilometer per uur. Op de blokken van 5 rondjes na werd ik vrijwel altijd gelapt.
Alleen bij de 5 kilometer, die ik op kop reed, verhoogde ik het tempo lichtjes. De rondjes gingen met een vaart van 23 tot 24 in het uur.
Eerlijk gezegd viel het me niet tegen. Dat kon niet gezegd worden van de wind, die ik na de thee in de kantine van de IJshal gedronken had. Ik had deze stormachtige wind vrijwel de gehele rit op weg naar mijn werk tegen.
Maar gelukkig was de meeste regen vannacht al gevallen.
Het is wel weer, dat bij een verkoudheid past.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten