Vanmiddag fietsten Ada en ik naar Leiden Centraal, waar we de trein naar Amsterdam namen. Vanaf het Centraal Station van Mokum wandelden we via de Nieuwendijk naar de Dam, waar we de Grote Suriname-tentoonstelling zouden bezoeken met een aantal vrienden.
We waren niet de enigen, die op dit idee gekomen waren. Er stond een lange rij. Het duurde een half uur, voordat we de Nieuwe kerk in mochten. Waar vind je dat tegenwoordig nog: lange rijen om een kerk in te mogen?
Maar het was het wachten waard.
Het was een mooie tentoonstelling, die alle aspecten van deze voormalige Nederlandse kolonie belichtte.
De zwarte bladzijde van de slavernij kwam uitgebreid aan bod, net als de kleurrijke kleding in het hedendaagse Paramaribo. Wat zijn wij Nederlanders dan maar een kleurloos stelletje.
Bijzonder is ook de tolerantie tussen de bevolkingsgroepen. Een moskee staat pal naast een synagoge, met daarnaast weer een Hindoeïstische tempel en een Katholieke kathedraal.
Na anderhalf uur cultuur snuiven, laafden we onze dorst in het aan de Nieuwe kerk vastgebouwde "'t Nieuwe kafé" met onder andere Parbo- en Omer-bier.
Geboren en getogen in Nieuw-Vennep in een gezin met 12 kinderen en sinds 1979 woonachtig in Leiden. Mijn vader was de oprichter van het transportbedrijf B.Breed & Zonen in Nieuw-Vennep, dat nog steeds bestaat.
Ik ben in 1983 getrouwd en vader van 4 kinderen.
Ik train al sinds mijn verhuizing naar Leiden voor de Elfstedentocht en ben uiteraard een groot liefhebber van schaatsen op natuurijs.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten