Drievoudige slijpbeurt op Driekoningen

In Nederland stelt Driekoningen niet zo veel meer voor. Dat is in Spanje wel anders. Daar wordt het nog groots gevierd zoals in steden als Sevilla.

Een van de meest gebruikte spreuken uit de volksweerkunde luidt: Driekoningen maakt of breekt de brug. Maar ja, dan moet er natuurlijk wel iets zijn om te maken of te breken....

Het is dan wel droog weer, maar het weer van de afgelopen week past meer bij maart dan bij begin januari. De kans, dat we in deze maand nog op natuurijs komen te schaatsen, schat ik niet zo hoog in.

Vroeger had je nog wel eens een Kerstvakantie, waarin je op natuurijs kon schaatsen. De laatste keer, dat dat kon was in 2010. Vaak was Driekoningen het kantelmoment: vriest het door of niet. Vroor het op 6 januari, dan bleef het vaak een paar weken vriezen.
In het Vogezensysteem staat Driekoningen voor december. In dat geval kunnen we een zonnige decembermaand tegemoet zien. In de winter betekent dat, dat het vaak vriest. Vaak, maar niet altijd.

Na mijn eerste werkdag in 2020 was het vanavond tijd om een drietal paar schaatsen te gaan slijpen. Als ik op natuurijs heb gereden, slijp ik mijn ijzers altijd. Hetzelfde geldt voor een dagje Flevonice. Ook daar worden de schaatsen bot van.
Zodoende sleep ik eerst de schaatsen van mezelf, daarna die van Marja van Vliet als dank voor het meerijden en tenslotte die van mezelf. De twee paar kluunschaatsen deed ik zelfs tweemaal, daar ze niet scherp genoeg waren naar mijn zin.

Terwijl ik luisterde naar de prachtige cd "Argus" van "Wishbone Ash" was ik ruim een uur bezig om de botte schaatsen weer messcherp te krijgen. Het nuttige met het aangename zal ik maar zeggen.

In de Leidse IJshal schaatst bijna iedereen met een helm. Bovenstaand model heb ik daar nog niet gezien trouwens....