Schoolschaatstoernooi

Vanmiddag stond het schoolschaatstoernooi in de Leidse IJshal op het programma. In grauw waterkoud weer fietste ik naar bibliotheek Hoornes/Rijnsoever.

Bij binnenkomst maakte ik kennis met Cornelis Visser, de burgemeester van Katwijk. Hij kwam in het kader van de opening van de Nationale voorleesdagen voorlezen aan kinderen van de Willem-Alexanderschool.

Mijn kennismaking met hem was heel anders dan mijn kennismaking met Henri Lenferink, de burgemeester van Leiden.

Ik kwam de bibliotheek aan de Hoorneslaan binnen via de achteringang en had mijn Fryslân-muts op. Daardoor raakten we in gesprek en bleek Cornelis Visser een schaatsliefhebber te zijn en sinds 1990 lid van de Elfstedenvereniging. Het zou zomaar kunnen, dat wij bij de volgende Tocht der Tochten bij elkaar in dezelfde startgroep zitten, want ik ben in diezelfde periode lotend lid geworden. Dan kan ik bij tegenwind profijt hebben van de boomlange schaatser. Omgekeerd zal dat wel wat minder zijn....

Bij de start van de Nationale voorleesdagen had ik dus geen reden om te gaan mopperen.

Om kwart voor 1 zat ik op de fiets op weg naar de Vondellaan om schaatsles te gaan geven, Het weer was geheel conform de weersverwachting: "Een miezerregen, waar je niet nat van wordt."

In Ierland hebben ze een mooie benaming voor dit weerfenomeen: drizzle. Daar wordt je dus niet depressief van.

Goedgeluimd kwam ik dus aan bij wat in de volksmond nog steeds de "Ton Menken IJsbaan" heet.

Daar streden 92 kinderen van 11 Leidse basisscholen om de wisselbeker. Samen met Jeroen Straathof van de IHCL  en Bert Hoogeveen van de IJVL verzorgde ik een training voor de 3 groepen kinderen, die niet aan de beurt waren om hun wedstrijd te schaatsen. Met meer dan een kwart eeuw ervaring met schaatsles geven aan kinderen had ik wel wat oefenstof voorhanden.
De mooiste opmerking, die ik na zo'n training te horen kreeg, was deze: "Deze training hadden we voor de wedstrijd moeten hebben!"

Na alle kussens opgeruimd te hebben, kuierde ik naar de kantine, waar de prijsuitreiking net begon. De Eerste Leidse Schoolvereniging won en doorbrak daarmee de hegemonie van de Sint-Jozefschool.

Aansluitend ging ik het ijs op om wat hand- en spandiensten te verrichten bij een training op de buitenbaan. Een meisje van IJsclub Voorschoten gaf les en deed dat heel leuk. Tal van oefeningen, die ik niet kende, passeerden de revue. Zo kon deze oude rot toch nog wat opsteken.

Tevreden fietste ik om een uur of 5 in de drizzle naar huis.Maar ja, je kan niet iedere dag 3 uur op het ijs staan. In mijn hoofd had ik flarden van een lied, dat ik aanvankelijk niet thuis kon brengen. Het lied bleef hangen. Onder de afwas wist ik ineens, dat het "Uncle Albert" was.