Bert

Je kunt een hoop van me zeggen, maar niet, dat ik de afgelopen dagen aan de weg heb getimmerd. Het begon afgelopen donderdag al met een ingezonden brief van mijn hand, die in Trouw werd geplaatst. 

En toen moest de georganiseerde chaos van de Sven Kramer Academy, waarin ik me een vis in het water voelde, nog komen.

Vrijdag kwamen onze kleinzoons logeren en zij mochten hun schoen zetten. Sinterklaas wist een heel toepasselijk cadeau voor in hun schoen.


Maar ja, zij hadden dan ook een prachtige stoomboot gemaakt voor de Goedheiligman.

Sint-Nicolaas hoefde dus niet bang te zijn, dat hij in Huize Breed niet welkom zou zijn.

Na een weldadige nachtrust zette ik mijn mobieltje aan en van een trainingsmaat kreeg ik dit bericht via Whats-app toegezonden.

Dit werd later op de dag bevestigd op de site van de NOS.

Maar ja, als je iets doet, moet je het goed doen.

De komende tijd zal Bert zich maar niet in Engeland of Ierland vertonen....

In eigen land hield ik me met hoge temperaturen verder gedeisd.

Ik was trouwens niet de enige Leidse schaatser, die deze week aan de weg getimmerd heeft. Kjeld Nuis kwam na een blessure sterk voor de dag bij Wereldbekerwedstrijden op de Olympische baan van Nagano. Hij stormde over de baan, maar kwam telkens net tekort om op het podium terecht te komen.

Tijmen Snel werd derde op de 1000 meter in de B-groep en promoveerde daarmee naar de A-groep.

Daarnaast kreeg ik dit krantenbericht toegezonden, waarbij het leesbaar wordt door er op te klikken.

Kiek Straathof heb ik in mijn groep gehad bij de Buitenschoolse sport. Ze was de rest van de groep ver vooruit. Technisch was ze al zeer begaafd. Ik vermoed, dat haar vader Jeroen daarvoor de basis al had gelegd. Sommige technische oefeningen kon Kiek beter dan ik. Dan deed deze trainer een stapje terug: "Kijk maar goed, hoe Kiek dit doet en doe haar maar na!"
Als trainer ben je er om de kinderen goed te leren schaatsen en dan moet je gebruik maken van de kansen, die anderen je soms bieden. Je moet je ego dan opzij zetten.

Bert raast niet alleen, maar Bert gebruikt ook zijn verstand.

Panna

We konden zowaar "uitslapen" tot 7 uur. Toen meldde onze jongste kleinzoon zich bij opa en oma op deze gure zaterdagmorgen.

Het was de opmaat voor een rustige dag. De kinderen speelden na het ontbijt binnen, terwijl ik boodschappen deed bij de Oogstwinkel en "De Helianth". Bij thuiskomst had Ada met de kleinzoons pepernoten gebakken. Heerlijk!

Rond het middaguur was het droog en gingen we naar het pannaveldje in de buurt, waar opa en de oudste kleinzoon een partijtje panna speelden. Na de lunch speelden te kinderen, maakte Ada het beslag voor de pannenkoeken, terwijl ik de fietslichten weer in orde maakte door batterijen te vervangen. Oma ging nog even naar de volkstuin, terwijl opa op de kinderen paste.

We aten vroeg pannenkoeken, daar we op tijd klaar moesten zijn voor het Sinterklaasjournaal. Als 6- en 3-jarige mag je dat natuurlijk niet missen. Daarna mochten de logeetjes hun schoen zetten.

De jongste ging als eerste naar bed. Hij was uitgepierd. Zijn grote broer bleef nog een uur op.

Nagenieten

Om 7 uur werden we wakker. Het was onze oppasdag en we hadden afgesproken, dat onze kleinzoons een weekend zouden komen logeren bij ons. Na het ontbijt fietste ik naar station De Vink, terwijl mijn vrouw er naartoe wandelde. We namen de sprinter naar Laan van NOI en vandaar de metro naar Rotterdam, vanwaar we naar de plek van bestemming wandelden. Ik was nog steeds aan het nagenieten van de start van de Sven Kramer Academy in IJshal De Vliet.

Van Elfstedenmaat Jos Drabbels kreeg ik een scan van het artikel over de opening toegestuurd.

(Klik op de afbeelding voor leesbare versie)
Na een gezellige ochtend wandelde mijn vrouw en ik net na een flinke bui naar de school van onze oudste kleinzoon. De jongste zat in de wandelwagen. We gingen naar het dichtstbijzijnde metrostation, vanwaar we via dezelfde route weer naar De Vink reisden. Tijdens de reis reden we door een paar flinke buien.

Nadat we weer thuis waren, moest ik me gereed maken om naar IJshal De Vliet te fietsen voor de schaatsles van de IJVL. Ondertussen had ik van Willem van Vliet weer een filmpje ontvangen.
De schaatsles liep erg lekker. Voor de derde dag op rij gaf ik vrijwel dezelfde les rond de armzwaai. Dat is het voordeel, als je gelijksoortige groepen schaatsles geeft. De oneffenheidjes uit de eerste les kun je dan makkelijk vervangen door een oefening, die beter werkt.

Ik was nog steeds aan het nagenieten!

Sven Kramer Academy

Normaal gesproken schaats ik op donderdagmorgen met de "Krasse knarren". In anderhalf uur tijd rijden we dan een piramide van 100 rondjes en met de rondjes rust en het in- en uitrijden komen we dan uit op ongeveer 120 rondjes oftewel 30 kilometer schaatsen op de 250-meterbaan in IJshal De Vliet.
Vandaag kwam ik in 3 uur en 46 minuten tot 89 rondjes.

Ik weet, dat ik de schijn tegen heb, maar ik was niet vastgeplakt aan het ijs. Het had alles te maken met de start van de Sven Kramer Academy in de gloednieuwe ijshal in Leiden. Om kwart voor 8 fietste ik in het ochtendgloren naar de Marie Diebenplaats, waar het nog niet zo druk was. De rest van de ochtend was dat totaal anders.

Er zouden 750 schoolkinderen komen schaatsen in een drietal groepen van ongeveer 250 kinderen. In de Leidse IJshal aan de Vondellaan hebben we wel eens ruim 200 kinderen tegelijk op het ijs gehad in de Kerstvakantie en toen kon je je kont niet keren en waren alle huurschaatsen gewoon op, maar op de 250-meterbaan konden we dit aantal kinderen makkelijk kwijt. Met een flink aantal trainers van de Schaatsschool waren er ook voldoende ervaren krachten om het in goede banen te leiden.
Het motto "Schaatsplezier voor jong & oud" zou vandaag volledig tot zijn recht komen. Dat kwam mede door het team van de Sven Kramer Academy. Het is een geoliede machine, die efficiënt en soepel de organisatie en de looproutes letterlijk in goede banen leidde. Met het vakantieschaatsen kunnen we daar wel een voorbeeld aan nemen. Het idee om een nooduitgang als uitgang te nemen na een looproute langs het doorgeefluik van Ooms Sport vind ik zeer vindingrijk. Binnenkomende en uitgaande scholen liepen elkaar zodoende niet in de weg!

Na een laatste briefing in de kantine ging het trainersgilde naar boven om de schaatsen aan te trekken en de meute kinderen op te vangen.

De openingshandeling was uiteraard voor de beste allroundschaatser aller tijden. Er was veel lokale pers afgekomen op de veelvoudige Olympische, Europese en wereldkampioen schaatsen. Alleen de Elfstedentocht ontbreekt nog op zijn imposante erelijst.

Terwijl wij ons bezig hielden met met name de mindere goden onder de beginnende schaatsers, stond Sven de pers te woord. Zo deed ik 7 minuut 14 over een rondje van 250 meter. Ik reed met een jongetje, dat wel 20 keer viel in 1 rondje. Maar het plezier was er niet minder om. Even voor de goede orde: 7.14 was tot 1 maart 1969 goed voor een wereldrecord op de 5000 meter. Op die dag bracht Kees Verkerk het wereldrecord van Fred Anton Maier op 7.13.2.


En zo werd het langzamerhand tijd voor de officiële toespraken onder het toeziend oog van 250 kinderen en hun begeleiders.


En toen werd het tijd voor de daadwerkelijke start.

Het was een mierenhoop op smalle ijzers, dat over de spiegelgladde ijsvloer, die de ijsmeesters voor hen hadden neergelegd, de eerste streken op het ijs maakten.

Voor de absolute beginners was het te glad, maar daar zou in de loop van de morgen verandering in komen, daar er tot de drie groepen kinderen geweest waren niet meer gedweild worden. Het ijs begon meer en meer op afgetrapt natuurijs te lijken. Voor een natuurijstraining perfect!

Maar dat mocht de pret niet drukken. De kinderen hadden het naar hun zin en de trainers ook.

Na de eerste serie gingen de meeste trainers wat drinken in de kantine. Ik bleef om de laatste kinderen van de eerste lichting uit te zwaaien en de eerste nieuwkomers op te vangen.

De maag gaf na de tweede serie aan, dat ik deze pauze niet over kon slaan, dus ik at en dronk wat aan de gezellige Stammtisch van de trainers in de kantie. De benaming "geordende chaos" was juist gekozen. Echt lesgeven kon je met zulke grote groepen niet, maar zeer veel individuele begeleiding wel. Wat al die tijd bleef was de pret in de ogen van de kinderen. Dat gold ook voor de ijshockeykinderen op de ijshockeybaan beneden ons.

Wat ons nog niet gelukt was, was om grote groepen allochtone kinderen naar de ijsbaan te lokken. Dat lukte Sven Kramer wel. Bij Nederlanders zit schaatsen in de genen, voor kinderen wie (voor)ouders van elders naar ons land kwamen, is dat niet het geval. En bij hen zitten kinderen, die bij de eerste keer op de smalle ijzers, wegreden of zij nooit iets anders gedaan hadden. Kortom: voor ijsverenigingen ligt er een grote bron aan nieuwe schaatsers, die aangeboord kan worden. Qua stralende snoetjes zag ik geen enkel verschil tussen de kinderen.
Na de drie grote groepen bleef ik in IJshal De Vliet. Eerst in de kantine wat eten en drinken, daarna in de trainerskleedkamer wat lezen op mijn mobieltje. Na ruim 2 uur wachtte nog een uur lesgeven aan de kinderen van de IJVL. Voor het gemak gaf ik dezelfde les als gisteren.

De afkorting van de Sven Kramer Academie is Ska. Het is vrolijke, opgewekte en aanstekelijke muziek. Dat geldt ook voor de net gestarte SKA in Leiden!

En wie ben ik om Sven Kramer tegen te spreken.....?

De voorbereiding

Gisterenavond ging ik later naar bed dan gepland, want ik wilde de uitzending van "Het uur van de wolf" over Brian Jones and "The Stones" afkijken. Voor iedere liefhebber van popmuziek een aanrader.

Om half 1 lag ik in bed. Om half 7 werd ik gewekt door een paar flinke donderslagen. Onweer in november!

Het was het begin van een regenachtige dag, waarbij de buien kwamen en gingen.
De slaap kwam niet meer, dus ik ging er om 7 uur uit om te ontbijten. Aan het eind van de ochtend fietste ik met Ada naar het centrum van de Sleutelstad om diverse boodschappen te halen, waarvan een gedeelte bestemd was voor de logeerpartij van onze kleinzoons komend weekend.

De maximum windsnelheid viel op zich nog wel mee, maar de windvlagen konden soms onverwachts sterk zijn. Op de Boerenmarkt zagen we, dat een een zeil van een marktkraam bijna de lucht in werd geblazen.

Inmiddels waren er ook wat foto's van de Photoshoot op 3 oktober binnengekomen.


Deze was bedoeld als voorbereiding op de start van de Sven Kramer Academy in Leiden. Het startschot klinkt morgen in IJshal De Vliet.

Er hebben zich inmiddels 800 kinderen aangemeld voor een schaatsles morgenochtend. Het is dus niet alleen buiten bij tijd en wijle stormachtig.

In het winderige weer fietste ik naar de Marie Diebenplaats, waar ik mijn schaatsschoenen aantrok en zag, dat de voorbereiding voor de komst van de Sven Kramer Academy in gang was gezet.

Intussen gaven we met een achttal trainers schaatsles aan de kinderen uit Oegstgeest. Ik had een groep van 12 kinderen. We begonnen met de armzwaai in allerlei vormen, ook de verkeerde. Want door de kinderen bewust een foute oefening te laten doen, leren ze ook wat NIET werkt.
Het tweede deel ging vooral over het boven het standbeen komen. Sommige kinderen vinden dat erg lastig. Met een kleine 80 kinderen op de 250-meterbaan was het gezellig druk.

We zullen zien, wat een goede voorbereiding ons morgen zal brengen.

De kaakchirurg

Het weer van de afgelopen 24 uur is loepzuiver samengevat in het lied "Cold blow and a rainy night" van de Ierse folkgroep "Planxty".


Het regende toen ik naar IJshal De Vliet fietste om met de "Krasse knarren" te gaan schaatsen.

De wind uit de koude hoek in combinatie met een lage temperatuur maakte, dat het guur aanvoelde.

Dat past dan wel weer goed bij het huidige gure politieke klimaat. 

Kunnen we alsjeblieft weer allemaal een beetje normaal gaan doen?

Wat dat aangaat kunnen we het voorbeeld nemen aan schaatsers. Hier hoeft de politie niet uit te rukken bij een wedstrijd, zoals het helaas schering en inslag is bij het betaald voetbal.
Met een peloton van 20 "Krasse knarren" begonnen we om kwart over 9 aan de 25 kilometer schaatsen in piramidevorm. Er was net gedweild en het ijs was spiegelglad en door de lage druk lag het tempo hoog.

Bij de tweede serie ging de kopman in zijn laatste bocht onderuit. Hij gleed netjes over het ijs, maar wel met zijn hoofd naar voren. Zo schoof hij in de zachte kussens langs de rand van het ijs. Bij de harde boarding in de Leidse IJshal aan de Vondellaan was hij niet met de schrik vrijgekomen....
Na de serie verzamelden we weer bij de startstreep. De gevallene kon weer gewoon meedoen, Derhalve kon ik een andere schaatser aanspreken: "Ik zag je handenwrijvend rondrijden na de val. Je dacht zeker, dat er werk voor je aan zat te komen."
De kopman, die de duikeling had gemaakt, vroeg toen: "Welk beroep heeft hij dan?"
"Kaakchirurg", antwoordde de kaakchirurg, die de kaakchirurgen Roorda en Hovinga, die in 1975 de kaakoperatie bij mij uitvoerden, goed kende.

Tot zover het medisch communiqué.
De rest van de ochtend verliepen rimpelloos. Of kan ik beter gladjes zeggen. Het tempo lag hoog en ik kon het grotendeels goed bijhouden. De eerste 16 rondjes begon relatief rustig, maar het tempo werd fors opgevoerd met een serie rondjes van 35 seconden. Waar anderen in de 34 seconden doken, was ik tevreden met mijn snelste ronde van 35.1.

Dat was ik helemaal met de 5 kilometer, die ik op kop reed. Na de startronde van 42 seconden dook ik daarna de eerste helft in de rondjes 36 om als een gelauwerde stayer het tweede deel te volbrengen in rondjes 35. Gemiddeld reed ik 25 kilometer per uur.
Het tweede deel van de piramide ging goeddeels in rondjes 35 en 36, zodat we de snelste training van de "Krasse knarren" in IJshal De Vliet hebben uitgevoerd op een gezellig drukke 250-meterbaan.
Na gezellig koffie en thee gedronken te hebben aan de Stammtisch in de kantine met de teruggekeerde Frits van Huis en Edwin Minnee, fietste ik erna in guur weer naar huis.

De maximumtemperatuur lag maar een graad Celsius boven de minimumtemperatuur....

Wierd Wagenmakers

Afgelopen weekend kreeg ik van Jaap Kroes een bericht uit "Groot Voorschoten" toegestuurd.

De inmiddels 80-jarige tekenleraar beschikt niet alleen over vaardige handen bij het hanteren van pen, potlood en penseel, maar op de smalle ijzers kon hij ook goed uit de voeten.

Hij was één van de schaatsers, die in 1963 bij de Elfstedentocht van het ijs is gehaald. In de Ton Menken IJsbaan was hij één der eerste shorttrackers. In Leiden reed indertijd de wereldtop!
Van deze "Krasse knar" wordt aanstaande zaterdag een tentoonstelling geopend in "Galerie in de Molen" in Wassenaar.

Ik ben wel vaker bij tentoonstellingen van Wierd Wagenmakers geweest. Ik kan u van harte aanbevelen om de expositie van "Wierd Wagenmakers en vrienden" te bezoeken. Ik ga het ook zeer zeker doen.

Verdubbeling

Vannacht had het behoorlijk hard geregend. In licht gespetter fietste ik naar IJshal De Vliet, waar ik schaatsles zou geven voor de Schaatsschool.

In eerste instantie had ik dezelfde twee vrouwen als de afgelopen weken onder mijn hoede, zodat ik simpelweg voort zou kunnen bouwen op de voorgaande schaatslessen. Na het inrijden meldde zich een derde persoon voor de beginnersgroep. Deze man had een redelijke techniek, maar hij had onvoldoende druk op de hak van zijn schaatsschoen.
Derhalve gooide ik mijn schema om en volgde voor de dames een paar herhalingsoefeningen, wat trouwens in het automatiseren van de bewegingen helemaal geen kwaad kan, en voor de nieuwkomer nieuwe oefenstof.

Vanuit de druk achterop konden we verder gaan met het terugsturen, een essentiële voorwaarde voor de zijwaartse afzet. Dat deden we dan ook. Op driekwart van de training kwam één van de trainers met een absolute beginner.

En zo kreeg mijn groep ineens te maken met een verdubbeling. Maar tevens met drie verschillende snelheden. Dit loste ik op door een oefening voor te doen. De snelsten deden een viertal rondjes, de eerste nieuweling 3 en de laatste nieuwkomer was al blij met een enkel volbracht rondje.
Waar ik na het uur schaatsles met mijn vaste lesklanten tot de dweilpauze nog minstens een kwartier in een tempo van ongeveer een minuut rondjes ging rijden, stuurde ik hen er op uit om dit samen te doen. Zo kon ik de anderen individuele schaatsles geven. Ik kan u garanderen, dat dit voor iemand, die pas voor de derde keer op schaatsen staat, hard nodig is. Een rondje van 250 meter in 3.39.8 spreekt wat dat aangaat boekdelen.

Aan het slot van de schaatsles reed ik nog een drietal rondjes achter de stayers van mijn groep aan. Met 48.8, 49.1 en 48.8 reden ze bijzonder vlak en sneller dan ik had verwacht. De schaatstrainingen hadden hun vruchten nu al afgeworpen!
In de kantine dronken we koffie en thee en deed ik nog een paar droogtrainingsoefeningen voor, waarmee ze thuis hun voordeel kunnen doen. Je oefent de beweging én je spieren.
Op de terugweg naar huis was het droog en na de regenbui met regenboog tijdens de schaatsles zelfs zonnig. Ik maakte een ommetje en haalde in de bibliotheek van Valkenburg een Nederland leest-exemplaar van "Joe Speedboot" van Tommy Wieringa op. Als bibliothecaris in ruste kan ik u van harte aanbevelen om ook een gratis exemplaar bij uw bibliotheek op te halen.