Gisteren dacht ik, dat het helemaal over en uit was met de 333-meterbaan bij zwembad "De Vliet". Vandaag gloorde er toch een klein beetje hoop. Julius Terpstra van het CDA vond het vreemd, dat de langere ijsbaan er alleen komt als de hele regio meebetaalt, maar dat er wel een zaal met 2000 stoeltjes komt in de nieuwe sporthal, terwijl Zorg & Zekerheid als hoofdgebruiker er geen euro aan meebetaalt.
Het duo-raadslid van het CDA legt de vinger op de zere plek. Waar blijft, terwijl het economisch crescendo gaat, het bedrijfsleven? Dat wil wel de lusten, maar niet de lasten. Dat geldt dus zowel voor de kunstijsbaan als voor de sporthal.
Dat er volop teleurstelling heerst bij de schaatsers uit de hele regio hoeft geen betoog. Maar als het voorstel van Terpstra handen en voeten krijgt, dan is er nog steeds een kans. Zeker als sommige gemeenten alsnog over de brug komen.
Ook al lijkt de kans op dit moment niet zo groot, we moeten deze kans grijpen.
Een 333-meterbaan is een stuk duurzamer. Niet onbelangrijk in deze tijd van steeds hogere temperaturen. Immers, hoe groter het dak, hoe meer zonnepanelen.
We moeten vol gaan voor deze herkansing. Ik zou bijna zeggen met nieuw elan....
Het zal niemand ontgaan zijn, dat we vandaag een kletsnatte dag beleefden. Ik fietste dan ook in regenpak gehuld vanmorgen om half 9 naar de Leidse IJshal om met de "Krasse knarren" de gebruikelijke 125 rondjes te schaatsen.
De opkomst was behoorlijk groot te noemen. Ondanks dat een viertal schaatsers om uiteenlopende redenen in de lappenmand zat, reden we rond met een peloton van 25 schaatsers, terwijl er nog een vijftal losse schaatsers rondreed.
Voor een paar schaatsers was het de eerste keer, dat ze dit seizoen op het ijs stonden. Zij hadden tot nu toe wielertochten gereden met "Swift". De kletsnatte dag markeerde hun begin van het schaatsseizoen.
Maar een schaatsseizoen is natuurlijk geen schaatsseizoen zonder een ontsnappingspoging van de "Twee van Breda". Welnu, wat dat aangaat stelden Henk Distelvelt en Hans den Outer mij niet teleur. De ontsnapping mislukte weliswaar, maar de opzet getuigde desondanks van gedegen vakmanschap.
Na me gedoucht te hebben dronk ik in het gezelschap van een kleine 20 "Krasse knarren" thee. Veiligheidshalve hield ik het bij één kop.
In regenpak gehuld fietste ik naar mijn werk. Door deze kletsnatte dag is het droogterecord van 1976 niet verbroken.
Op mijn werk kreeg ik van een collega, die in de gemeenteraad van Katwijk zit, te horen, dat de 333-meterbaan in Leiden niet doorgaat. Zij had een appje daarover ontvangen. Het wordt dus definitief een 250-meterbaan bij zwembad "De Vliet".
Dit bericht werd bevestigd door het Leidsch Dagblad onder de kop "Streep door lange ijsbaan Leidse schaatscentrum". Het tijdrekken van degenen, die niet mee wilden betalen aan een regionale kunstijsbaan, hebben hun zin gekregen. Van uitstel kwam afstel.
Het is nu wonden likken voor degenen, die zich de afgelopen jaren enorm ingezet hebben voor de komst van een 333-meterbaan. 't Is net oars.
We zullen ons nu moeten richten op wat er wel komt: een mooie energiezuinige schaatsbaan van 250 meter lengte. In december 2016 leek dat al onmogelijk.
Door de vele acties, die daarna volgden en waarop nooit een wanklank was te horen, hebben veel goodwill gekweekt bij de gemeenteraad van Leiden. Dat heeft ons de 250-meterbaan opgeleverd, waarop we nog jarenlang met veel plezier kunnen schaatsen.
Het is jammer, dat we onvoldoende tijd hadden om de gemeenteraden in de regio zo ver te krijgen.
Maar elk nadeel heb z'n voordeel. De schaatsers in de gemeenten, waar het voorstel om mee te betalen aan de 333-meterbaan in de gemeenteraad aan de orde is geweest, weten nu, welke partijen het schaatsen een warm hart toedragen, en welke partijen hen laten barsten. Altijd handig om te weten, als je je stem uit gaat brengen in het stemhokje.
Voor het luttele bedrag van € 33,33 per jaar kon je schaatsmaat worden. Deze actie loopt nog steeds.
Doordat het bestuur van de IJshal zijn handen vol heeft aan de voorbereidende werkzaamheden voor de komst van de nieuwe kunstijsbaan aan de Voorschoterweg, kreeg ik het verzoek om wat hand- en spandiensten te verrichten rond Schaatsmaat.
Een mooie gelegenheid om deze actie opnieuw onder de aandacht te brengen, nu ik afgelopen weekeinde ben ingewerkt in mijn nieuwe taak.
Voor degenen, die vinden, dat ik nu al lang genoeg op mijn lauweren rust, grijp uw kans. Zet mij aan het werk door Schaatsmaat te worden!
Bij de uitreiking van de groene lintjes, waarvoor ik natuurvoedingswinkel "De Helianth" in de Herenstraat had voorgedragen, maar die het niet gehaald heeft, kwam ik in gesprek met iemand, die betrokken is bij het technische gedeelte van de aanleg van de nieuwe IJshal in combinatie met zwembad "De Vliet".
Hij vertelde me, dat energetisch gezien een 333-meterbaan veel efficiënter is dan de variant van 250 meter: "Qua oppervlakte in de schaatshal kost de vergroting van 250 naar 333 meter betrekkelijk weinig energie extra, maar op het dak kun je zoveel extra zonnepanelen kwijt, zodat de 333-meterbaan veel duurzamer is, doordat je veel meer energie terugwint. Het hele jaar door!"
Daarnaast zullen veel schaatsers uit deze regio, die momenteel uitwijken naar "De Uithof" of "IJsbaan Haarlem", bij een 333-meterbaan in Leiden komen schaatsen. De grootste groep van mijn club IJVL schaatst op woensdagavond in....Haarlem.
Er wordt vanuit deze schaatsgekke regio, die al veel wereldtoppers heeft voortgebracht, heel wat afgependeld naar Den Haag Zuid en Haarlem Noord. Heel vaak ook in de spitsuren, zodat de files nog langer worden dan ze al zijn.
Alleen al uit Alphen aan den Rijn zou er op deze manier een besparing op de CO2 uitstoot van 35 ton bereikt kunnen worden. Hoeveel besparing is er dan wel niet te bereiken, als je de hele regio rondom Leiden in ogenschouw neemt? Een voorzichtige schatting is ruim boven de 100 ton.
Want voor mij staat als een paal boven water, dat verreweg de meeste schaatsers bij een 333-meterbaan in Leiden zullen gaan schaatsen. Het verschil tussen een 400-meterbaan en een 333-meterbaan is 2 slagen op het rechte eind, eentje met links en eentje met rechts. Dat heb ik in het Olympisch Stadion uit kunnen testen.
Als het gaat om het terugdringen van broeikasgassen is het dus van groot belang, dat de omliggende gemeenten meebetalen aan de komst van de 333-meterbaan, zodat deze ook daadwerkelijk gebouwd kan gaan worden. Zo'n kans komt maar eens in de 30 tot 40 jaar langs. Met betrekkelijk weinig geld, een paar dubbeltjes per inwoner per jaar, valt er voor natuur en milieu een hoop te winnen.
De ijsbaan is een duurzame investering voor de HELE regio. Dan moet je verder kijken dan de waan van de dag.
Nog een paar uur, dan zit de zomertijd er weer op.
Natuurlijk geeft het ieder jaar bij het wisselen van zomertijd naar wintertijd en omgekeerd enig gedoe.
Ik weet nog goed, dat eind jaren '70 de zomertijd inging in een Paasweekeinde. Het was de eerste of tweede keer toen we met onderwijzer Tim de Beer in een café in Haarlem zaten en hij ons in een schaterlach deed uitbarsten met de opmerking: "Dat gaat wel mooi van mijn vakantie af!"
Na ruim 40 jaar wordt er ineens een verwoede discussie gevoerd in Europa over de zomertijd, die is ingevoerd om energie te besparen! Geen onbelangrijk punt nu de veel te hoge CO2-uitstoot in het middelpunt van de belangstelling staat.
In haar wijsheid besloot de Europese Commissie echter 3 voorstellen aan de lidstaten voor te leggen: de situatie houden zoals die nu is, een permanente wintertijd en een permanente zomertijd.
Mijn voorkeur gaat uit naar de wisseling van zomer- en wintertijd. Het permanent invoeren van de zomertijd zou betekenen, dat het rond de Kerstdagen pas om half 10 licht is.
Een permanente wintertijd zou betekenen, dat de helft van het zomerseizoen er geen droogtraining meer gehouden kan worden, doordat het te vroeg donker is. Daar de meeste schaatsers overdag werken, kunnen we pas om half 8 met de droogtraining van de IJVL beginnen. De situatie zoals in september, dat we om half 9 de training al af moeten breken, doet zich dan al in augustus voor!
Bij wielervereniging "Swift" zullen ze hun dinsdagavondcompetitie ook fors in moeten krimpen.
Het is terecht, dat sportkoepel NOC*NSF aandacht hiervoor vraagt, want wat bij deze 2 clubs in Leiden speelt, speelt op zeer grote schaal in heel Nederland.
Ook met de fietsvakanties zijn langere avonden erg lekker. Dit jaar zijn we vanwege de hitte in Duitsland al iedere dag om 6 uur opgestaan om om half 8 op de fiets te kunnen zitten. Moeten we dan straks om 5 uur 's ochtends eruit om de ergste hitte te ontlopen?
Niet alleen de vakantiegangers, maar vrijwel iedereen geniet van de langere zomeravonden!
Kortom, met het compromis van de afwisseling van zomer- en wintertijd is niet zoveel mis. Blijf er dan ook gewoon met je tengels van af!
Onderstaand weerkaartje geeft een gebruikelijk beeld van het weer in de herfst weer. Aan de kust valt veel meer regen dan landinwaarts. Dat heeft te maken met de warme Noordzee. Zodra de wolken boven land komen, waar de temperaturen lager zijn dan de zeewatertemperatuur, laten de wolken hun lading los.
Met een maximumtemperatuur van nog geen 11 graden was het dan ook behoorlijk fris te noemen en lag de temperatuur inderdaad lager dan die van de zee.
Hans Boers en ik lieten ons niet weerhouden door het herfstweer en hadden om 2 uur afgesproken bij station Voorschoten voor ons rondje door "De Horsten". Voor de verwachte modder hadden we wel allebei onze oude hardloopschoenen aangedaan.
Via de Velostrada liepen we naar de achteringang aan de Horstlaan. De weergoden waren ons gunstig gezind, want de zon kwam door de wolken heengebroken. Het herfstbos was nu op zijn allermooist. Boombladeren in alle denkbare tinten, statige stammen, die nat van de regen stonden te glinsteren in het zonlicht net als het reeds afgevallen bladerdek en her en der paddestoelen, die de grond uit waren geschoten na de lange droogte.
Bij de beklimming van de Seringenberg zagen we op een paar plekken eekhoorntjesbrood staan. Kortom, we konden met volle teugen genieten van de herfstige Horsten.
Via de hoofdingang aan de Papelaan verlieten we dit prachtige landgoed en liepen we terug naar station Voorschoten, waar we na een duurloop van 10 kilometer over verharde en onverharde paden terug waren bij onze aldaar gestalde fietsen.
We hebben het afgelopen jaar flink boven onze stand geleefd met het grootste deel van oktober als laatste piek. Een maandgemiddelde van 4 tot 5 graden te hoog is gewoon extreem te noemen.
Maar aan het slot van de herfstvakantie klopte de herfst toch aan de deur.
De komende dagen krijgen we temperaturen, die aanmerkelijk te laag voor de tijd van het jaar zijn.
Na bijna 2 maanden meteorologische herfst hebben we uiteindelijk echt herfstweer. De winterjassen kunnen tevoorschijn gehaald worden.Vooral de nacht van zaterdag op zondag zal het koud worden.
Ondanks het wat sombere weer van de afgelopen dagen was het niet echt koud. Vermoedelijk hadden veel mensen een huisje geboekt, want bij de schaatslessen in de Leidse IJshal was het net wat rustiger dan vorig jaar. Toen lag het gemiddelde aantal kinderen op 61 per dag, nu op 57.
Hetzelfde beeld zagen we terug bij de schaatslessen van de IJVL. Waar vorige week 30 kinderen kwamens schaatsen, daar waren het er om half 6 een stuk of 18, die we over 2 groepen verdeelden.
Margreet Hetebrij en Dirk Zwitser namen de gevorderden voor hun rekening, ik de beginners. En dan weet u wel, hoe serieus het er aan toe gaat.
Een deel van de oefenstof van de trainingen van deze week kwamen vandaag opnieuw aan bod. Het was een praktische oplossing. Telkens iets nieuws verzinnen kan alleen, als je zeeën van tijd hebt.
We sloten de training af met curling met pilonnen. Er liggen nu 2 prachtige curlingrozen op de binnenbaan. Daar konden we prima gebruik van maken tot het einde van de schaatsles.
Het gebeurt niet vaak, dat je een vermoeden zo snel bevestigd krijgt als bij het verhaal over de mobiele 400-meter indoorschaatsbaan, dat ik afgelopen maandagavond heb gepost. Het stuk werd gisteren integraal overgenomen door Alphens. 's Avonds konden wij al het antwoord lezen van André de Jeu, de fractievoorzitter van Nieuw-Elan.
Ik citeer: "Vooropgesteld dat wat Nieuw Elan betreft het geen must is om zo'n baan in Alphen te realiseren, maar als het zo loopt dat in Leiden er een 250 meter baan komt is het wel een interessante optie. De gemeente Alphen gaat wat Nieuw Elan betreft noch in Leiden noch in Alphen 700.000 euro investeren in een schaatsbaan." Dit antwoord is te lezen bij de opmerkingen onder het Artikel in Alphens. Nieuw Elan lanceert dus een plan, waarvoor het luid en duidelijk zegt, dat het er geen cent voor over heeft. Het plan is dus niets anders dan een opzichtige manier om zoveel tijd te rekken, dat Leiden er voor kiest om over te gaan tot de aanleg van een 250-meterbaan. Als ik raadslid was van een andere partij in Alphen aan den Rijn, dan zou ik met bekocht voelen. Alle schaatsers in het noorden van Zuid-Holland voelen zich dat al ruim een maand. De directeur van de Vereniging Sport en Gemeenten scheept de schaatsers af met een dooie mus!
In de Leidse IJshal waren weer de gebruikelijke schaatslessen voor kinderen. Vermoedelijk waren door het mooie en soms bizar warme weer van de afgelopen maanden heel wat mensen er op uit getrokken, waardoor er minder kinderen op deze instuif waren afgekomen.
Maar je moet niet kijken naar degenen, die er niet waren, maar je moet gewoon de kinderen, die wel gekomen waren leuke schaatslessen geven. Schaatsplezier is voor hen op dit moment veel belangrijker dan een goede technische uitvoering van de oefeningen. Maar dat betekent natuurlijk niet, dat je de techniek laat versloffen. Integendeel!
De kunst is om op een speelse manier de kinderen zich de leerstof eigen laten maken. Het ene kind pikt het makkelijker op dan de andere, maar het doel is, dat ze allemaal beter worden.
Vanmorgen was de afronding van een drietal samenhangende lessen. Maandag kwamen de basisoefeningen uitgebreid aan bod, dinsdag lag de nadruk op het diep zitten en vandaag was de integratie van deze oefeningen.
Samen met Jacob Vredenborg had ik 15 kinderen, maar doordat er op de binnenbaan 1 groep minder was, hadden we meer ruimte. Zodoende hoefde je bij het snelheid maken niet constant af te remmen als je in de buurt van de boarding kwam, maar konden de kinderen naar binnen hangend de bocht nemen en doorschaatsen.
Zoals zo vaak in het leven: kwaliteit gaat boven kwantiteit. De lessen verliepen prima en je zag met iedere training de kinderen beter schaatsen én ze hadden er lol in. Deze trilogie kreeg dus een goede afronding. Wat wil een trainer nog meer?
Momenteel loopt de televisieserie "80 jaar oorlog". Een prachtige documentaire over het ontstaan van Nederland met heel wat nieuwe feiten en achtergronden, waar we op school nooit wat van gehoord hebben.
Afgelopen donderdag was op mijn werk "Vive le Geus". Hans Goedkoop, presentator van "80 jaar oorlog", vertelde samen met "Camerata Trajectina" met veel muziek uit die roerige periode uit de vaderlandse geschiedenis het verhaal van de 80-jarige oorlog.
Gezeten naast mijn Elfstedenmaat Jos Drabbels en zijn vriendin Sophia genoten we volop van dit muziektheater. Na afloop sprak ik Hans Goedkoop kort. Hij omschreef het kort en bondig als "De slapsickversie van de televisieserie.
Liederen van 27 coupletten verhaalden van de strijd, maar gaven regelmatig ook de standpunten van de verschillende partijen weer. In een tijd zonder kranten diende het lied als een gezongen krant.
Wie kans krijgt om "Vive le Geus" te bezoeken: ga. Een leuke avond is gegarandeerd.
Gisterenavond stond eveneens in het teken van de muziek. We gingen naar een concert van het TOP-orkest. Het Talent op podium-orkest speelde werken van Tsjaikovski, Bruch en Ravel onder leiding van de Engelse dirigent Dominic Seldis, die met onderkoelde Engelse humor alles aan elkaar praatte.
Onze jongste dochter speelde trompet in het orkest. Vooraf waren we met 7 familieleden wezen eten in de "City Hall", waar ik voor het eerst van mijn leven zwaardvis gegeten heb. Geheel naar eigen keuze kunt u me nu degenslikker of ijzervreter noemen....
Het was een prima concert, waarbij vooral de hoofdmelodie uit het 1e pianoconcert van Tsjaikovski de hele dag in je hoofd bleef zitten. Dat werd dus lang nagenieten.
Hiermee was de cultuurweek nog niet op. Vanmiddag kwam Jaap Toorenaar een kindercollege over "Asterix en Obelix" geven op de Hoofdbibliotheek.
Daar kon ik niet bij zijn, daar ik 's middags in filiaal Hoornes/Rijnsoever werkte. Daar ik de biebauto terug moest brengen, kon ik toch nog even met deze voormalige leraar Klassieke talen aan het Stedelijk Gymnasium spreken. Hij heeft 3 van mijn 4 kinderen in de klas gehad.
Met een gesigneerd exemplaar van "Asterix, de vrolijke wetenschap" fietste ik terug naar Hoornes/Rijnsoever. Een bibliothecaris blijft toch een verzamelaar.....
Het was vanmorgen ongeveer even druk als gisterenmorgen in de Leidse IJshal. Zo'n 60 kinderen waren afgekomen op de tweede dag van de instuif in de Herfstvakantie.
Ik had samen met Jacob Vredenborg een groep van 8 kinderen. Wij schotelden hen een serie oefeningen voor rond het thema "Hoog en laag". Met de oefeningen lieten we de kinderen ervaren, welk effect de luchtdruk heeft op de snelheid.
Telkens lieten we de kinderen de oefeningen uitvoeren, terwijl ze rechtop schaatsten en wat er gebeurde, als ze diep zaten.
Zo kwamen de kinderen er achter, dat je veel langer door kunt glijden, naarmate je dieper zit. De oefening, dat je een meter of 10 vaart mocht maken, waarna je tweebenig zo lang mogelijk door moest glijden, sprak wat dat aangaat boekdelen. Staand legde je maar ongeveer de helft af van diep zittend.
De keerzijde liet ik hen ook ervaren. Ik liet hen 30 seconden statisch zitten om te voelen, hoe de bovenbenen dan "vollopen". Dat hoort ook bij het schaatsen. Je kunt bij een 10 kilometer niet zo diep zitten als bij een 500 meter.
Het was een leuke les, waarin alles over hoog en laag aan de orde kwam, maar ook deze les sloten we gewoon af met standbeeldtikkertje. Want daarvan leren de kinderen veel meer dan van de lesstof die je aanbiedt.
Afgelopen donderdag was voor degenen, die hoopten dat Alphen aan den Rijn en Katwijk mee zouden betalen aan de komst van een 333-meterbaan in Leiden, een weinig bevredigende avond. In beide gemeentehuizen was er sprake van uitstel.
Ik had al aangegeven, dat ik het uitstel in Katwijk anders duidde dan in Alphen. Dennis Captein schreef daar al een heldere column over.
Om het nog iets helderder te stellen: ik vertrouw het voorstel van Nieuw Elan voor geen meter. Uit het niets komt men ineens met het voorstel om een mobiele 400-meter indoorschaatsbaan aan te leggen in Alphen aan den Rijn. Uiteraard moet dat onderzocht worden. Uiterlijk in februari 2019 moeten er uitgewerkte scenario's komen.
Dat is na de uiterste deadline, waarop in Leiden de gemeenteraad beslist over de aanleg van een 250- of een 333-meterbaan. Als men langer wacht, is het onmogelijk om de nieuwe kunstijsbaan in het najaar van 2020 klaar te hebben. Als Alphen niet met de gevraagde 7 ton over de brug komt, dan wordt het vrijwel onvermijdelijk de korte variant.
De wethouder van Sport in Alphen kan dan in februari zijn handen in onschuld wassen: "Jammer, dat het een 250-meterbaan gaat worden. Maar daar hoeven wij niet aan mee te betalen."
Kortom: dit is doorgestoken kaart!
De kosten van de mobiele kunstijsbaan van Rotterdam zijn namelijk bekend. De investering is 3,5 miljoen euro, dus 5 x zoveel als de EENMALIGE bijdrage, die van de gemeente Alphen gevraagd wordt. Daar bovenop komt elk jaar een bedrag aan kosten van circa 8 ton. Uitgaande van 35 jaar, de geschatte gemiddelde levensduur van de nieuwe IJshal in Leiden, kom ik dan uit op een bedrag van 31,5 miljoen voor de mobiele kunstijsbaan in Alphen. Tel uit je winst!
Waar een gewone overdekte kunstijsbaan ongeveer 6 maanden per jaar open is, is Rotterdam dat 3 maanden per jaar. De helft dus. Het is net alsof je tegen voetballers zegt: "Jullie velden zijn slechts een half seizoen beschikbaar. De andere helft ga je maar wat anders doen!"
Ik kan u verzekeren, dat dan de pleuris uitbreekt.
Daarnaast is de kwaliteit van het ijs in de tunneltent nogal wisselvallig. Als ervaringsdeskundige kan ik erover meepraten. Wat dat aangaat kun je het goed vergelijken met Flevonice, waar je de ene keer prima glijijs hebt, maar net zo vaak werkijs.
Kortom: wat Nieuw Elan voorstelt is minder kwaliteit, de helft van de tijd beschikbaar en 45 keer zo duur. Maar ja, het ligt dan wel op het eigen grondgebied van de gemeente Alphen aan den Rijn. Dat dan weer wel.....
