Een veelbewogen jaar

2023 was letterlijk en figuurlijk een veelbewogen jaar. Zoals gebruikelijk geef ik een korte terugblik van de afgelopen 12 maanden, waarbij we een kletsnatte winter beleefden.

In maart was de eerste grote uitdaging van het jaar. De Bert Grotenhuis Bokaal in Haarlem. 

Met 521 rondjes reed "Het treintje van Bert" 208 kilometer.

De week erop begon de feestweek van de Leidse IJshal aan de Vondellaan. De slotweek van de voormalige Ton Menken IJsbaan bracht veel dagen met "De laatste keer" voort.

Eén van de festiviteiten was de Elfstedentocht in de IJshal. Deze was druk bezocht.

Dat was slechts een voorproefje van het slotfeest op zondag 26 maart.

Daarbij reed ik zowel het officiële laatste rondje als het daadwerkelijk laatste rondje ooit in de Leidse IJshal.


De dag erop begon het leeghalen van de IJshal. Deze moest op 30 april aan de eigenaar opgeleverd worden. Uiteraard hielp ik bij het ontruimen.

Intussen liep de voorbereiding op de marathon aardig in het honderd. Een blessure zorgde voor een belabberde trainingsopbouw. Gelukkig wist fysiotherapeut Thijs mij bijtijds op te lappen. Met slechts één halve marathon begon ik aan de Leiden marathon.

Met 4.50.56 ging deze 42.195 eigenlijk verbazingwekkend soepel.

De avond ervoor was de wereldpremière van het "Requiem" van Tony Biggin.

In mei en juni schreef ik verder in het boek "Glibbers op glissen". Daar het praktisch onmogelijk was om dit boek over de geschiedenis van kunstijs in Leiden bij de opening van IJshal De Vliet af te hebben, werd dit project uitgesteld tot najaar 2024.
Intussen werkte ik in het bloedhete deel van het jaar aan mijn conditie met droogtrainingen. Nou ja, droogtraining?

In juli reden Ada en ik ruim een week met "De Luchtfietsers" mee langs de Waddenzee. Deze protestfietstocht tegen de vervuiling van het Wad was een herhaling van de tocht uit 1978. Daar ik de enige veteraan was, kwam ik regelmatig op radio en t.v. Zoals bij Vroege Vogels.


Eind juli werd voor klussers IJshal De Vliet vrijgegeven. In totaal 117 vrijwilligers maakten de maanden erna de ijsbaan gebruiksklaar. Op een gegeven moment stonden er op maandagmorgen maar liefst 22 vrijwilligers klaar om de 250-meterbaan te schilderen!
Op 1 september mochten Aad Kleijweg en ik de eerste rondjes op de 250-meterbaan schaatsen.

Na een paar drukke proefdraaidagen aan het einde van september was op 7 oktober de officiële opening van IJshal De Vliet. Onder het motto "De laatsten zullen de eersten zijn" mocht ik in feestkleding achter de "Mammoth" rijden.

De dag erop was er een druk bezochte open dag, waarbij Olympisch kampioene Esmee Visser een clinic gaf.

Euforisch kwam ik thuis, waar een koude douche me wachtte. Daar hoorde ik, dat onze vriend Willem Jongsma plotseling was overleden.

De eerste maanden was het even wennen. De baan reed fantastisch, maar af en toe moest er nog geklust worden. Je zag het steeds drukker worden op het ijs in deze kletsnatte herfst.


Intussen was ik ook nog verschenen als omslag van De Volkskrant Fotokalender van 2024.

Na een zeer leuke schaatsles in de Kerstvakantie kreeg ik te horen, dat mijn broer Leo was overleden.

Zo eindigt een veelbewogen jaar, waarin ik 10.456 kilometer had gefietst, met een zwarte rand.