Laura

Nietsvermoedend fietsten Ada en ik vanmorgen naar IJshal De Vliet. Politiek Den Haag maakte zich op voor de definitieve uitslag van de Tweede Kamerverkiezingen, terwijl de verliezers hun wonden likten.

Op de 250-meterbaan zou ik de beginnersgroep les geven. Er was niemand anders voor mijn groep, zodat ik mijn vrouw les zou geven. Denk nou niet, dat ik haar de les ging lezen....

Ik was vooral bezig met het aanleren van het terugsturen.

Op zekere leeftijd wordt het afleren moeilijker dan het aanleren.

Halverwege de les werden we gebeld. Onze kleindochter was te vroeg geboren. De les kwam daarna niet echt meer op gang. Opa en oma hadden ineens andere zaken aan hun hoofd.

Ik moest denken aan "De sonnetten voor Laura", die door Cees Thissen op muziek waren gezet in 2016.

Thuisgekomen na het schaatsen hadden we het een en ander te regelen. Met een grote familie moesten er diverse appjes verzonden worden. Na de lunch gingen we naar Ada's moeder om te vertellen, dat ze weer overgrootmoeder was geworden.

Daarna gingen we op deze frisse novembermiddag naar de volkstuin.

De winterjasmijn stond al in bloei.

Het mos bij de vijver had het na de overvloedige novemberregen prima naar zijn zin.



De mannetjesvaren idem dito.


Op de tuin troffen we de gewone brunel aan en de gele ganzenbloem.

De paddenstoelen doen het nog steeds goed, zoals deze russula.

"Laura" was door Francesco Petrarca geschreven in de herfsttij der Middeleeuwen. Wij zitten momenteel gewoon in de herfsttij.

Suikermycena

Zoals de meeste zondagen deden we het vanmorgen weer rustig aan. Om half 10 ontbeten we. Ada schudde het tafelkleed uit in de achtertuin en ontdekte daar een piepklein paddenstoeltje. Het bleek de suikermycena te zijn.

We zouden om kwart over 11 de trein naar Schiedam nemen, vanwaar we de metro zouden nemen. Om 10 voor 11 zaten we dus op de fiets naar Leiden Centraal. Zodoende waren we op tijd bij het huis van de vriend van één van onze dochters, die vandaag zijn verjaardag vierde.

Als cadeau hadden we een variant op "Ticket to Ride" gekocht.

En dat na 750 jaren....

We hadden een gezellige middag met de jarige en zijn ouders en onze dochter.

Er was op zijn tijd een natje en een droogje met suiker zonder mycena.

Na een heerlijke maaltijd met aardappels, rijst, boontjes en vissticks wandelden we om 7 uur naar het metrostation om met metro en trein terug te reizen naar de Sleutelstad. Daar konden we constateren, dat het in Leiden harder had geregend dan bij de jarige Job.

Herfst in Rijksdorp

Toos en Henk hadden het helemaal bij het rechte eind.

Voor november is bijna 14 graden Celsius best warm te noemen. Na het ontbijt ging Ada in regenpak naar de volkstuin en ik naar de Leidse binnenstad om inkopen te doen bij de Oogstwinkel en "De Helianth".

Het was kortom een natte herfstdag. November ging verder met hetgeen oktober kenmerkte: veel neerslag.

Op de terugweg kwam ik in het Morskwartier een franjehoed tegen.

Ook kwam ik langs een aantal holle knotwilgen. Uit recente ervaring weet ik, dat daarin soms ook bijzondere planten te vinden zijn.

Een eikel is ontkiemd in de wilg.

Gewoon dikkopmos.
Het was droog, toen ik thuiskwam. Ik maakte het lunchpakket voor mijn vrouw klaar en fietste naar de volkstuin toe. Langs de kant van het fietspad zag ik wat paddenstoelen staan. Met dit weer gedijen ze goed.

Gewoon eekhoorntjesbrood.

Russula.
Op de volkstuin trok ik mijn regenkleding en fleece uit en stapte ik in mijn hardloopschoenen en onder licht gespetter liep ik vanaf de tuin een rondje van een kleine 10 kilometer.

De vele herfsttinten maakte het een genot om te lopen langs de populiermelkzwam.

Ik liep door naar Rijksdorp, een riante woonwijk waar je onder de 1,4 miljoen euro niets kan kopen. Maar mooi is het wel.

Na de piek tegen de duinen aan achterin Rijksdorp daalde in af langs lanen in herfsttooi.


Over het voetpad van "De Klip" daalde ik verder af.

Hier kon ik weer paddenstoelen ontdekken.

In een holle boomstronk trof ik de biefstukzwam aan, net als de berkenweerschijnzwam.



Zo liep ik het langgerekte bos langs "Duinrell" in.



Hoeveel herfsttinten wil je hebben?

In het bos zaten diverse mezen. Ik kon niet dichtbij genoeg komen om te bepalen, of het een pinpelmees of een koolmees was.


Verder zag ik op de stam van een boom een soort witte belletjes zitten.


Het antwoord van ObsIdentify verraste me: de hoornaarvlinder.
Ook in de parken voerden de herfstkleuren de boventoon.


Het weer was dan wel niet zo mooi, de kleurenpracht was dat wel!
Vlak bij de volkstuin ontdekte ik een Judaspenning.

Daarnaast stonden een paar langsteelfranjehoeden.


Op de volkstuin deed ik mijn fleece en regenkleding weer aan, waarna ik met een hark en een kruiwagen een lading wilgenbladeren voor op de tuin bijeenharkte. Dit is uitmuntende bladcompost voor op de tuin.
Op weg naar huis zag ik weer wat nieuwe paddenstoelen staan. Het weer werkt mee om hen de grond uit te laten schieten.


Ditmaal betrof het de kleefsteelstropharia.

Om 2 uur stapte ik onder de douche. Daar werd ik weer warm van na alle regen. Met 65,8 kilo was ik bijna een kilo lichter dan voor het ontbijt. Maar dat at ik er met de lunch wel weer bij.

Daar zag ik, dat Tijmen Snel, die ik aan de Vondellaan nog schaatsles heb gegeven, zich net als Nederlands kampioen Kjeld Nuis, met een vijfde plaats op de 1500 meter geplaatst had voor de Wereldbekerwedstrijden op de schaatsmijl. Twee IJVL-ers!