Naderend natuurijs

Mijn oudste kleinzoon was nog niet fit genoeg om te gaan schaatsen, dus de schaatsles van opa zat er vandaag niet in. Maar wat in het vat zit verzuurt niet. Ik fietste na het ontbijt in een grauwe ochtend naar IJshal De Vliet. Het voelde duidelijk kouder aan dan de afgelopen veel te warme maand.

De voorspellingen voor de Kerstdagen zien er qua vorst redelijk goed uit.

Een paar centimeter ijs is uiteraard te dun om op te schaatsen, maar op de Warmondse ijsbaan in de Veerpolder is het mogelijk wel mogelijk om wat baantjes op natuurijs te rijden.

In IJshal De Vliet was vanmorgen weer de gebruikelijke instuif voor kinderen. Met Walter gaf ik les op de funbaan en die naam was goed gekozen, want we hadden veel plezier. Net als gisteren hadden we weer zo 'n 30 kinderen. Wel was het in totaal nog drukker: gisteren 104 kinderen, vanmorgen 118.
Op een speelse manier met veel verhalen rondom Kerst werd een serie basisoefeningen uitgevoerd.

We hadden ook een serie oefeningen rond dieren. Uiteraard de rendieren, die in de periode rond Kerstmis uiterst populair zijn, maar ook de apen kwamen uit de bomen. Nu doen apen aan aapvlooien en vlooien zijn zeer springerige beesten. Wij sprongen dus van de ene kant van de baan naar de andere.
Daarnaast werd het tijd om aandacht te schenken aan wakken en hoe je anderen uit een wak kunt halen. Kinderen wijzen op de risico's op natuurijs en hoe daar mee om te gaan hoort ook bij een schaatsles aan bod te komen.

Tot slot kwamen de rendieren weer op de proppen. Achter 3 rendieren reden de kinderen in lange slingers heen en weer op de funbaan. Iedereen had het naar zijn zin, de kinderen, de ouders langs de kant en niet te vergeten de kinderen. En mocht het tot natuurijs komen, dan zijn deze kinderen in ieder geval goed voorbereid.

Een druk begin

De Kerstvakantie is begonnen en dat betekent meestal, dat de drukste week van het jaar is aangebroken bij  het vakantieschaatsen voor kinderen in IJshal De Vliet. Ik was op alles voorbereid toen ik om kwart over 8 op de fiets stapte voor de rit naar de Marie Diebenplaats. In het ochtendgloren kon ik al snel genieten van een prachtige zonsopgang.

Na in de trainerskleedkamer mijn Langlaufschoenen had aangetrokken, reed ik één rondje op de 250-meterbaan, voordat ik de trap afdaalde voor de schaatsles op de funbaan. Het was al behoorlijk druk. Toen we 5 minuten later begonnen met de schaatsles had ik met hulp van Walter ruim 30 kinderen om de beginselen van het schaatsen bij te brengen. Een druk begin.

De eerste klap is een daalder waard en dat gold vandaag ook. Of ik 30 kinderen heb of maar een handvol, voor alle groepen kinderen moet je je best doen om er een leuke les van te maken. Vandaag lukte dat prima. Alle oefenstof voor de eerste beginnersles kwam uitgebreid aan bod. Hier kunnen we de rest van de Kerstvakantie op voortbouwen.

Het slot van de les met een lange slinger met 30 kinderen, die via de grote kring overging op "De boom wordt hoe langer hoe dikker", was een mooie finale.

Na de les kon ik nog een paar rondjes op de funbaan rijden voordat ik mijn spullen wegruimde en chocolademelk ging drinken bij het stalletje bij de funbaan. Een gezellige plek voor de schaatstrainers.
Ik reed vrij snel naar huis. Onze kleinzoons waren komen logeren en de oudste zou bij opa komen schaatsen, maar hij was niet helemaal fit. 
We lunchten vrij vroeg, daar we van plan waren om naar Ada's moeder te gaan, die vandaag 92 jaar geworden was. Met een halfziek kind stap je niet op de fiets, dus mijn vrouw ging met de jongste naar de jarige, terwijl opa thuisbleef. Er waren genoeg huishoudelijke klussen te doen, terwijl de logé zich rustig hield. Hopelijk is hij morgen voldoende hersteld voor de volgende schaatsles.
Vandaag waren er 104 kinderen. Hoeveel zullen er morgen afkomen op de gezellige schaatsinstuif na een druk begin?

In de geest van Martin Buber

Vanmiddag was op Rapenburg 100 een voorstelling van Bette Westera en Diederik van Essel onder de titel "In de geest van Martin Buber" naar het gelijknamige boekje.

Wij kenden Bette Westera al als een virtuoos dichteres. Wij noemen haar dan ook een moderne Annie M.G. Schmidt. Wij waren vooral naar de Ekklesia in de Hooglandse kerk geweest en daar het Kerstmarkt was in deze omgeving, wandelden we naar het Rapenburg toe op deze mooie decemberdag. Bij de Nieuwe Rijn zagen we dit rustiek Leids tafereeltje.

In een zaaltje met zo'n 50 mensen hadden we een leuke middag met de "Chassidische vertellingen" van Martin Buber.

Deze waren op sprankelende wijze hertaald door Bette Westera en op humoristische wijze gebracht. Af en toe rolden de tranen van mijn wangen van het lachen. Het gitaarspel van Diederik van Essel paste hier uitstekend bij.

Als zionist was Buber trouwens tegen de stichting van de staat Israël. Hij zag meer in het samenleven in het gebied met de Palestijnen. Hij was zijn tijd mogelijk (te) ver vooruit. Net als trouwens in dit tijdloze verhaal.

Met humor los je niet alle problemen op, maar ze worden wel een stuk draaglijker.

Vox Clara

 
Op het allerlaatste moment besloten we gisterenavond naar het Kerstconcert van "Vox Clara" in de Dorpskerk in Voorschoten te gaan. De liederen werden gezongen onder de titel "Hoe leit dit kindeke" naar één der traditionele Nederlandse Kerstliedjes.

Wie een volledig of grotendeels Nederlandstalig programma verwachtte, vergiste zich deerlijk. Tal van verborgen pareltjes kregen we gisterenavond veelal vierstemmige voorgeschoteld.

"Dixit Maria" van Hans Leo Hassler (1564-1612)

"O salich heylich Betlehem" van Guilliemus Messaus (1589-1640)

"Übers Gebirg Maria geht" van Johannes Eccard (1553-1611)
"En Belen", een Spaans traditioneel Kerstlied.

Een stuk moderner is "Mary did you know" van Buddy Green (1991- )

"Ich lag in tiefster Todesnacht" van Johannes Eccard (1553-1611)

"Jul, jul" van Gustav Nordquist (1886-1949)
Voeg daarbij instrumentale intermezzo's met als uitblinker Punto Bawono op luit en gitaar en we hadden een verrassend goed Kerstconcert bezocht.

Een grauwe zaterdag

Het was een korte nacht. Om half 5 werd ik wakker, maar de slaap kwam niet terug. Ik hield me rustig, daar ik Ada niet wilde wekken. Dat lukte redelijk goed. Ik ben ook een redelijk mens. Om half 7 ontwaakte mijn vrouw, toen de krant in de brievenbus gegooid werd.
Op het nieuws hoorden we, dat het mistig was. Toen ik uit het raam keek, dag ik een sterrenhemel. Zo mistig was het dus niet.

Bij het ontbijt zagen we, dat het wel dicht begon te trekken. Het was het begin van een grauwe zaterdag. Samen gingen we boodschappen doen. Ada ging naar de Oogstwinkel, ik naar "De Helianth". Samen fietsten we terug naar huis, waar we koffie en thee dronken. Daarna reden we samen naar de volkstuin. Mijn vrouw ging werken op de tuin, ik ging een stuk hardlopen vanaf de tuin in de hoop, dat ik de ijsvogel weer zou zien. Nou, ik kan u verzekeren, dat lukte niet.


Vergezichten evenmin. Tijdens mijn loop over veelal onverharde paden kwam ik wel diverse paddenstoelen tegen.





Ook het mos was in dit vochtige weer in zijn element.

Als je naast de onverharde paden liep, liep je natte poten op.

Hoe grauw het was, was te zien bij de houtduiven en de zwarte kraai.



Na 7 kilometer lopen, fietste ik naar huis voor een warme douche. Onderweg zag ik een viertal ooievaars hun kostje bij elkaar scharrelen.

En de smienten floten ook weer naar elkaar op deze grauwe zaterdag.

Ouder en kind schaatsen

De dag begon goed. De krant plofte om half 7 op de mat en daar ik toch wakker was, keek ik in de Trouw van vandaag. Als eerste keek ik bij de ingezonden brieven.

(Klik op de afbeelding om deze te vergroten)
Mijn ingezonden brief als reactie op een andere ingezonden brief over kunstijs was, zij het in een ingekorte versie, geplaatst.

Na het ontbijt vertrokken we naar Leiden Centraal, waar we met trein en metro naar één van onze dochters te reizen om te helpen bij het verwijderen van bramen en brandnetels in de tuin. Met een temperatuur van bijna 13 graden had je niet het idee, dat vandaag de Kerstvakantie zou beginnen.

In de tuin merkten we het aan de insecten, die redelijk actief waren. We zagen een enkele hommel, een paar kleine vlindertjes en ook een paar lieveheersbeestjes.


Ook de koolmeesjes lieten zich zien.

Terwijl ik aan het snoeien was, plantte Ada nieuwe planten in de tuin.
Na met zijn drieën geluncht te hebben, reisden we met het openbaar vervoer terug naar de Sleutelstad. Mijn vrouw ging bij de Oogstwinkel boodschappen doen, terwijl ik het meegenomen tuingereedschap naar de volkstuin te brengen. Dat deed ik onder het prachtige avondrood.







Het was al behoorlijk donker, toen ik de volkstuin verliet en naar IJshal De Vliet trapte. Op de 250-meterbaan was het een wereld van verschil met gisteren. Toen was het zeer stil, vanmiddag was het zeer druk. Mijn groep was vrijwel voltallig aanwezig, maar in het kader van het ouder en kind schaatsen waren alleen al van mijn groep 10 ouders aanwezig. 

Op speelse wijze werden de basisoefeningen uitgevoerd, terwijl de lachspieren ook een een toptraining hadden. Het was een gevarieerde schaatsles, waarbij een tiental trainingsvormen werden uitgevoerd op een met een kleine 100 schaatsers zeer drukke baan. Voor herhaling vatbaar!

Kerstdiners

Vanmiddag fietste ik voor de tweede keer vandaag naar IJshal De Vliet. Anders dan vanmorgen deed ik dat met een omweg. Eerst reed ik langs de rand van de Stevenshof, waar je de kleuren van de zonsondergang om een uur of 4 al goed kon zien.

Het was nog behoorlijk warm voor de tijd van het jaar. Vrijwel het hele jaar was trouwens veel te warm.

Via kruipdoor sluipdoor weggetjes fietste ik door Noord-Hofland.

Zo kwam ik uit bij de brug naar de Vlietlanden, waar ten behoeve van rijke stinkerds recreatiewoningen worden gebouwd ten koste van de recreanten in dit drukke deel van de Randstad. Er wordt alvast gekapt!

De avondschemering vanaf de burg over de Vliet wat weer erg mooi.


Bij IJshal De Vliet zette ik alles klaar voor de schaatsles voor kinderen van de IJVL. Daar we er rekening mee hadden gehouden, dat er minder kinderen zouden komen schaatsen, hadden we een ouder-kind schaatsles georganiseerd.

Maar de opkomst was dramatisch. Van mijn groep was er niemand. In totaal waren er 6 kinderen en 1 ouder op komen dagen. Heel schoolgaand Leiden zat aan de kersdiners.

Maar geen nood: we gooiden alle groepen bij elkaar en maakten er een spelletjesles van. Maast wat oefeningen met plastic stokken kwam het hele arsenaal aan oefeningen van gisteren met de pylonen en de noppen aan bod. De jonge schaatstrainers in opleiding kregen zo een hele serie oefenstof op een presenteerblaadje aangereikt.

Elk nadeel heb zijn voordeel....
In het donker fietste ik naar huis toe.

Nou ja, donker?