Maar er bestaat nog ander zomerijs. Vorige week kreeg ik een mailtje van Hans van der Plas: hij was van plan om vandaag met Edwin Minnee en Dick van Beelen naar Heerenveen te gaan om op het zomerijs in "Thialf" te schaatsen. Of ik zin had om mee te gaan? Nou, en of ik dat had!
Als roostermaker was het voor mij een fluitje van een cent om mezelf te vervangen. Zodoende kon ik vanmorgen om kwart over 9 door de Katwijkse synchroomzwemclub opgehaald worden bij mij thuis voor de eerste keer schaatsen op zomerijs. Onderweg naar Heerenveen klonk Jim Groce uit de geluidsboxen.
Om kwart over 11 stonden we op het parkeerterrein van "Thialf". Alle deuren zaten nog dicht. Dat klopte, want voor amateurs als wij konden pas om half 1 het ijs op.
Tot die tijd konden we kijken naar de wereldtop, die na de uiterst succesvolle Olympische Spelen al druk in training was voor het komende schaatsseizoen.
Pal langs de baan had je een perfect zicht op de fabuleuze techniek van de Nederlandse schaatsers en vooral, hoe snel het ging. In werkelijkheid gaat het nog veel sneller dan je op televisie ziet!
Eén gemeenschappelijk kenmerk was om te zien, hoe diep de schaatsers zaten. Ik bukte me om met de boarding op ooghoogte te kijken, hoeveel schaatsers er nog bovenuit kwamen als ze hard reden. Ik kan u garanderen: geen een schaatser bezondigde zich eraan.
Olympisch kampioene Lotte van Beek liep op krukken voor de tribune langs, terwijl haar concurrentes zich in het zweet werkten. Onder hen IJVL-lid Laurine van Riessen, die ik sprak, toen ze van het ijs af kwam.
Met haar sprak ik over de zware intervaltraining, die ze achter de rug had met haar ploeggenoten van Team Activia. 's Middags wachtte hen nog een krachttraining onder leiding van Jac Orie.
Terwijl de Zamboni's het ijs dweilden, begaven wij ons naar de kleedkamers. Hier raakte Edwin Minnee in gesprek met een paar Friezen. Het ging een beetje over de rivaliteit van de Katwijkse voetbalclubs en Harkemase Boys en dan vooral hun supportersschare.
"Maar", begon de Katwijkse kapper: "Van oudsher hadden wij al last van de Friezen. Katwijk ligt aan de monding van de Rijn en ten tijde van de Romeinen waren de Friezen onze buren. Bij tijd en wijle werd Katwijk door hen overvallen."
Mijn langharige buurman kopte deze niet te missen kans vakbekwaam in: "Ik wist wel, dat je oud was, maar zo oud...."
Dubbel van het lachen begaven we ons naar de ijsbaan. Dit was keihard en superglad. Het eerste rondje en dan met name de eerste bocht was even wennen, maar daarna kwam ik helemaal in mijn element. Met lange slagen reed ik in een behoorlijk tempo op kop van een pelotonnetje van een man of 10. Het tempo lag op het niveau van de 1000 rondjes van Leiden.
Kennelijk reed ik op mijn kluunschaasen hard genoeg, want ik bleef een uur op kop van dit peloton schaatsen. Aan het slot van het uur ging het tempo iets omlaag. Het ijs begon wat aan te slaan en gleed wat minder. Het kwam dus goed uit, dat we er even vanaf moesten voor de dweil. Een flesje sportdrank kwam goed van pas om aan vochtcompensatie te doen.
De man van de rake opmerking in de kleedkamer kreeg van mij een aanmoedigingsprijs: "Molen en Merentocht".
Deze Gerrit bleek een snelle leerling getuige deze kwinkslag: "Je hebt burgers en Rijnsburgers."
Wie weet komt deze mij nog eens van pas....
Na de dweil gleed het ijs weer uitstekend. Ik nam mijn plek op kop van het peloton weer in en tot half 3 draaiden wij onze rondjes op het zomerijs. Ik had geen rondeteller meegenomen, maar ik schat in, dat we ongeveer 45 kilometer behoorlijk gelijkmatig hebben afgelegd, terwijl veel gewestelijke schaatsers intervallen trainden. Af en toe werd je voorbij gestoven alsof je stil stond. Onder deze snelle schaatsers zat ook IJVL-lid Philip Steenkamp, met wie ik na afloop nog even praatte.
In de kleedkamer kreeg ik een groot compliment van een groepje Brabantse schaatsers: "Het is aan je schaatsen niet af te zien, dat je hard schaatst, maar als we aan probeerden te klampen viel het ons zwaar tegen!"
Tevens kregen we te horen, dat er naast de homoschaatsen van Edwin Minnee ook nog homohoezen bleken te bestaan.
Een schaatser op de ijsbaan in Breda, die deze hoezen op een warme oktoberdag droeg, had dat te horen gekregen. Daarna verscheen hij steevast zonder deze "homohoezen".
Behalve een heel leuke schaatsdag was ons bezoek aan het zomerijs in "Thialf" ook zeer leerzaam geweest!
Je bent nooit te oud om te leren....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten