Pulken

De wekker deed, waarvoor deze bedoeld was: mij wekken.

Om kwart voor 6 stond ik derhalve naast de echtelijke sponde om mijn taak als opa te vervullen: oppassen.
In het schemerdonker fietste ik naar Leiden Centraal, waar mijn voorlicht het begaf. In Rotterdam Centraal huurde ik een OV-fiets en reed naar de plek van bestemming.
Daar aangekomen mocht ik de oudste kleinzoon naar school brengen om bij terugkeer me op een specialiteit uit te leven: pulken. Als kind kon ik dat al als de beste. Soms ben je gewoon een natuurtalent!

Afgelopen week was op de radio een item te horen van de Jumbostickers, die niet meer van de ramen af gingen. Door het zonlicht kleven deze juist extra goed aan het glas.

Ja, en dan is de kunst om de lijmresten er toch vanaf te krijgen. Welnu, als je genoeg pulkt op de juiste manier, dan lukt het zonder chemische hulpmiddelen. Alleen een beetje water op het eind.
Toen ik het resultaat aan mijn dochter liet zien zei zij: "Zo schoon is het raam in lange tijd niet geweest!"

Kortom, met pulken kom je verder, dan je denkt!

Ik zou bijna zeggen: reusachtig ver!

Na het kleine voorleesuurtje ging ik met de jongste kleinzoon en mijn vrouw op de fiets naar "Het Goed". 

In deze kringloopwinkel kocht Ada een paar kledingstukken. Op de terugweg viel de onze nazaat op de fiets in slaap. Wij legden hem thuis op de bank, waar hij nog 2 uur verder sliep. Hij maakte zich nog niet druk over wat zich momenteel in de politiek allemaal afspeelt.

Wij lunchten, terwijl de kleine in dromenland was. Toen hij ontwaakt was, haalde ik zijn grote broer op, met wie ik aan het eind van de middag naar het zwembad fietste. Na de zwemles konden we aanschuiven bij de nasimaaltijd, die Ada met hulp van de driejarige had voorbereid.
Na deze warme lentedag reisden we met de trein naar de Sleutelstad terug. Met alle kleine ritjes bij elkaar had ik vandaag tot nog 44 kilometer weggetrapt.