Bierfestival

Gisteren was wat je noemt een onstuimige dag. Hoewel het hartje zomer is, had het weer meer trekken van de herfst dan van een zomerdag.

's Nachts vielen de eerste buien kletterend op het dak. De hele dag zouden buien komen en gaan.
Ik haalde na het ontbijt de wekelijkse broodbestelling bij "De Helianth". Thuis maakte ik een lunchpakket klaar voor mijn vrouw, die op de volkstuin aan de slag was.  Na dit afgeleverd te hebben, bracht ik het door mijn schoonmoeder bestelde brood naar haar toe.
Thuis gekomen lunchte ik, waarna ik om kwart voor 3 naar "Klein Duimpje" in Hillegom zou fietsen.
Zou, want op dat moment kwam er een korte maar fikse bui over onze wijk trekken. Binnen wachtte ik de bui af. Zodoende reed ik een kwartier later na Hillegom toe.
Maar met windkracht 7 in de rug was dat geen probleem, al moest je wel bedacht zijn op windstoten.
Om 4 uur was ik bij "Klein Duimpje", waar ik de fiets meer dan 100 meter van het festivalterrein neer moest zetten. Zo druk was het met het aantal fietsers. Terwijl ik mijn fiets aan een verkeersbord vastzette, kwam Rob Ammerlaan net aangewandeld. Bij de ingang wachtten we op Bas Warnink en Joep Kapiteijn, die al op het volle terrein waren. 
Het wisselvallige weer weerspiegelde zich in het verblijf van 2 uur: zonneschijn, wisselende bewolking, een korte doch flinke bui, die gepaard ging met een opstekende wind. Het was een Midzomerfestival, maar het weer was dat van een Herfstbockfestival.

We proefden een viertal kleine glaasjes speciaalbier, waaronder een blond biertje van Tsjerkebier. Om de maag te vullen namen we een hamburger en als afsluiter een Blauwe tram.
Over het traject van de Blauwe tram fietste ik naar de Sleutelstad terug, waar ik met 69 kilometer op de dagteller arriveerde. Daar at ik nog een paar boterhammen met kaas en salade en een yoghurt met muesli en aardbeien als toetje.

Daarna keek ik voor de televisie de spannende kwartfinale tussen Nederland en Turkije. Oranje begon goed, maar zakte na een kwartier in. De 1-0 voor de Turken was volkomen terecht. Het inbrengen van Wout Weghorst bracht in de tweede helft de ommekeer.

Stefan de Vrij kopte vrij en fraai de gelijkmaker tegen de touwen en via een eigen doelpunt van een Turkse verdediger trok Oranje aan het langste eind. Woensdag is de halve finale tegen Engeland. Dat zal wel weer een spannende wedstrijd worden.

Spektakel

Vanmorgen ging de wekker om 6 uur af. Tijd om op de staan en naar Rotterdam te gaan na de tumultueuze dag in Den Haag gisteren, waar de marathon van Dick Schoof gisteren rustig van start ging.

Later op de dag ontstond er een heus spektakel.
Deze marathon zou wel eens van korte duur kunnen zijn. We zijn trouwens niet het enige land, waarin spektakel hoogtij viert.


Vuurwerk wil nog wel eens in je eigen gezicht ontploffen!
Met onze kleinzoons hielden we het vandaag zonder spektakel op onze oppasdag: de oudste naar school brengen en ophalen, de jongste voorlezen en met hem spelen en met de oudste naar zwemles.
Tussen de bedrijven door volgde ik de tijdrit in de Tour de France. Hier was het ook spektakel. Topfavoriet Remco Evenepoel maakte zijn status als wereldkampioen waar en won voor Tadej Pogacar en heeft nu tijdritten gewonnen in de Tour, de Giro d'Italia en de Vuelta a España. Er zijn er niet veel, die hem dat na kunnen zeggen.

Op de terugweg naar huis miste ik een groot deel van wat een waardige finale van het Europees kampioenschap Voetbal had kunnen zijn: Duitsland-Spanje. De Spanjaarden stevenden in een spectaculaire wedstrijd af op een 1-0 overwinning, maar ja, op zijn Duits maakten onze Oosterburen vlak voor tijd gelijk. 

In de slotfase van de verlenging trok de Spaanse ploeg toch aan het langste eind.

Aan spektakel geen gebrek de afgelopen dagen....

Lepelaarsloop, of "Daar komen de snelle mannen!"

Gisteren heeft het in onze regio flink geregend.

Vannacht kwam er op KNMI-meetpunt Voorschoten een beetje bij.

Vanmorgen was het droog en regelmatig liet het zonnetje zich zien. Dat was prettig, want ik had om half 10 afgesproken om met trainingsmaat Aad Kleijweg te gaan lopen in park Cronesteyn. Vanaf het huis van Aad liepen we er naar toe.
Na de spieren goed gerekt te hebben, begonnen we aan een serie van driemaal een kilometer. Een groepje schoolkinderen was ons bij het rekken en strekken gepasseerd, kwamen we halverwege de eerste kilometer weer tegen.
Eén van de kinderen had er verstand van: "Daar komen de snelle mannen!"

Hetgeen klopte. We hadden afgesproken om met 4.50 te beginnen, maar we kwamen uit op 4.37. Na een kilometer rustig dribbelen ging de tweede kilometer in 4.34, waarna het slotakkoord nog moest komen. Halverwege zaten we op 2.11 om uiteindelijk in 4.19.92 de kilometer te volbrengen. Voor het gemak rondden we dit af op 4.20.
Met de vorm zit het wel goed. Die is nog steeds puik.
We dribbelden naar het bos, waar de lepelaars hun nesten hebben. We zagen dat nog een paar nesten bewoond werden.

Het is een echt zoekplaatje geworden, maar de lepelaars zitten we wel degelijk.

We liepen door naar ons vertrekpunt, waar we binnen thee dronken. Het mocht dan juli zijn, de temperatuur paste beter bij september.

Daar we bezweet waren, zouden we buiten te veel afkoelen. En dat wilden de snelle mannen niet....

Ooievaarsloop

Gisterenavond scheen het Oranjezonnetje. In München wel te verstaan.

Oranje had zich herpakt na de blamage tegen de Oostenrijkers en na een moeizaam begin werd het in de achtste finale 3-0 tegen de Roemenen. Gelukkig geen roemloze aftocht.

Wir gehen wieder nach Berlin.

Om te zeggen dat het Oranjezonnetje vandaag uitbundig scheen, is een tikkeltje overdreven.
Sterker nog, vrijwel de hele ochtend regende het. Soms hard, soms zacht, maar droog was het niet vaak.

Vanmorgen haalde ik het bestelde zoutarme brood op bij de bakker op de Boerenmarkt. Ik hoefde me niet af te vragen of ik mijn regenbroek aan zou trekken of niet. Via de Oostvlietweg trapte ik naar fietsenmaker Van Vliet, waar ik een afspraak maakte voor de jaarlijkse onderhoudsbeurt met het oog op een korte fietsvakantie later in de zomer.
Onderweg had ik eenmaal een hardere versie van de regen over me uitgestort gekregen, zodat ik mijn regenkleding in de douche uithing om uit te druipen. Ik trok mijn droge hardloopkleding aan, wachtte op het moment, dat de regen wat minder werd en met een maximumtemperatuur van 13,8 graden Celsius ging ik op deze dag in hartje zomer hardlopen.

Ik liep hetzelfde rondje als gisteren. Over het fietspad naar het nieuwe tunneltje onder de A44 bij de Ommedijk via de Maaldrift heen en langs het Valkenburgse meer terug om via hetzelfde tunneltje terug naar de Stevenshof te lopen. En waar ik gisteren nog één hardloopster was tegengekomen, zag ik in de regen van wisselende sterkte geen andere loper of wandelaar tegen.

De titel van het boek "De eenzaamheid van de lange afstandsloper" van Alan Sillitoe flitste door mijn hoofd.

Een aardige anekdote is, dat ik in 1984 tijdens een fietsvakantie in Zuid-Engeland op een camping bij Hastings een zus van Sillitoe heb ontmoet. Als bibliothecaris hebben we het toen uiteraard over zijn boeken gehad.
Maar als het rustig is op de wegen, heb je ook meer gelegenheid om rustig om je heen te kijken. Zo viel mijn oog op een ooievaar, die in zijn eentje in een weiland bezig was met een uitgebreid menu à la carte bij elkaar aan het scharrelen.

Afgelopen week zag ik de term "mooiweerfans" langskomen. 

Daar heb ik geen oordeel over. Maar ik durf de stelling wel aan, dat we teveel mooiweerlopers hebben. Dat heb ik gisteren bij de Kabinetsloop en vandaag tijdens de Ooievaarsloop wel ervaren.
Maar we mogen tegenwoordig allang blij zijn, als Nederlandere überhaupt lopen.....

Galibier

Sinds ruim 10 jaar fiets ik op de Batavus Galibier ruim 9.000 kilometer per jaar weg.

Met andere fietsen komt daar een kleine 1.000 kilometer op jaarbasis bij, zodat ik op ruim 10.000 kilometer uitkom.

Met extra belangstelling keek ik dan ook uit naar de vierde etappe in de Tour de France, waarin de Galibier beklommen moest worden. Daarna volgde nog een afdaling van 20 kilometer naar de finish in Valloire.

De Col du Galabier zat in 1911 al in de route en ook dit jaar kon de strijd op de flanken van deze Alpenreus weer ontbranden.

(Klik op het panorama om deze te vergroten)
Na een lange ontsnapping van een kopgroep met Mathieu van der Poel erin ontspon zich een man tegen man gevecht tussen gele truidrager Richard Carapaz, Tadej Pogacar, Jonas Vingegaard en Remco Evenepoel. Dit kwartet heeft in totaal maar liefst 6 grote rondes op zijn palmares staan.
De Ecuadoriaan moest als eerste afhaken en verloor maar liefst 5 minuten. De Sloveen en de Belg werden werden eerste en tweede en de Deen vijfde. 

Twee jaar geleden verloor Pogacar hier de Tour de France, dit jaar kon hij zich op deze berg revancheren. De verschillen zijn met nummer 2 op 45 en nummer 3 op 50 seconden nog te overzien. Het leuke is, dat het geen tweestrijd, maar een driestrijd gaat worden dit jaar. Pogacar heeft de eerste tik uitgedeeld, maar beslist is er nog niets.

Bij Ploegleider had Équipe Liturgique na de driepunter van gisteren een prima dag met 145 punten. Dit team steeg 672 plekken en staat nu 1064e. Winst zit er niet meer in: een gat met 103 punten met nummer 1 is schier onmogelijk te overbruggen.

Maar Nice is nog ver.....

Kabinetsloop

Het had vannacht behoorlijk geregend. 

Ik was van plan om vanmorgen een blokje te gaan lopen. Na het ontbijt werd het droog en toen mijn vrouw boodschappen ging doen, trok ik mijn hardloopschoenen aan en liep een rondje Maaldrift van ruim 6 kilometer.

Daar ik onderweg nog een tweetal miezerbuitjes over mij uitgestort kreeg, kwam ik weinig mensen tegen. En slechts één andere hardloper. Een enkele vrouw.

Bij terugkomst van de loop van ruim 6 kilometer was inmiddels het moment gekomen, waarop we afscheid namen van Mark Rutte als premier.
Eén voor één werden de ministers van het kabinet-Schoof ingezworen door koning Willen-Alexander.

Ik douchte mij na de Kabinetsloop. Of kan ik beter spreken van kabinet Sloop?

Want voor de Sport belooft dit nieuwe kabinet niet veel goeds door de belastingverhoging. Is het gemiddelde BMI in Nederland nog niet hoog genoeg? Wie over 10 jaar topsporters wil hebben, moet juist NU investeren in de breedtesport. U weet wel, al die vrijwilligers van de sportverenigingen, die jaar in jaar uit zich ontfermen over kinderen, zodat zij zich de vaardigheden van hun lievelingssport eigen kunnen maken.

Kabinet Schoof, schuif de breedtesport niet over de rand van de afgrond. Wordt geen kabinet Sloop!

Branding

Gisteren ging mijn vrouw naar het sporten in het park in de wijk.

Zelf deed ik wat klusjes in huis en achter de computer op de eerste dag van het tweede halfjaar van 2024. na thuis koffie en thee gedronken te hebben vertrokken we naar het maandelijkse klimaatalarm bij het Stadhuisplein. Aansluitend deden we wat boodschappen bij de Oogstwinkel en "De Helianth" voordat we thuis gingen lunchen.
Mijn vrouw ging naar de volkstuin, ik trok mijn schaatskleding aan en fietste naar IJshal De Vliet, waar ik met Jeroen Straathof en Walter Boon op de shorttrackbaan voor de IJVL en IHCL schaatsles gaf aan een twintigtal kinderen. Op speelse wijze had ik een zestal kinderen onder mijn hoede.
Na de schaatsles spoedde ik naar huis, waar ik me wederom omkleedde en met Ada de door mij gepelde tuinbonen en doperwten en aardappels nuttigde. Ik wierp onder het eten een blik op de gevolgen van de door Biniam Girmay gewonnen sprintetappe in de Tour de France voor Équipe Liturgique.

Het was een driepunter geworden. Met basketbal scoor je daarmee, maar met deze 3 punten zakte ik maar liefst 1144 plaatsen in het klassement. Na de yoghurt met muesli fietste ik naar Jos Drabbels.
Met hem reed ik mee naar de skeelerbaan van Katwijk, vanwaar we met een tiental leden van IJVL en VIJL naar het strand liepen. Aan de rand van de branding deden we op deze halfbewolkte zomeravond de eerste serie oefeningen.

We deden oefeningen, die je overal uit kunt voeren zoals statisch zitten, buikspieroefeningen, planken en Steigerungen, maar voor hardlopen in mul zand, een standopgang op volle snelheid beklimmen en de fameuze strandstoelslalom moet je toch echt op het strand zijn. Het leuke was, dat er twee lange rijen stonden, die we zowel heen als terug deden.
Bij de verharde strandopgang deden we eerst een serie bochtstappen, waarna we weer afdaalden om vervolgens met een Steigerung beklommen. We liepen terug naar de auto's, waar we onze zwemspullen ophaalden. Met een zestal zwemmers wandelden we naar de branding voor een duik in het zilte nat.
Echt warm was het niet, maar als je eenmaal door was, dan ging het wel. De hoge golven maakte het wel erg leuk. De golven braken soms net voor je en dan werd je een stukje landinwaarts meegesleurd. Na een minuut of 10 maakten we ons op om wat de gaan drinken in "Het Wantveld".
Door het personeelstekort sloot deze strandtent de deuren, voordat wij wat konden bestellen. Het was de enige tekortkoming op deze training langs en in de branding.