De eerste week van het schaatsseizoen is een hele belangrijke, misschien wel de belangrijkste van het jaar. Het resultaat van de zomertrainingen moet je om gaan zetten in schaatstechniek. Nu is schaatsen zo'n complexe sport, dat je jezelf op talloze manieren kunt verbeteren. Die techniek is hier de sleutel voor vooruitgang, letterlijk en figuurlijk. Want bij welke andere sport kun je na je 50e nog beter worden?
Zelf neem ik me altijd voor om in het seizoen 1 ding te verbeteren. Er zijn misschien wel 20 technische onvolkomenheden, waar ik aan kan werken, maar de praktijk leert, dat je geen 20 verbeteringen tegelijk kunt aanleren. Je kunt je het beste concentreren op 1 verbeterpunt. Het gaat er immers om, dat je de beweging gaat automatiseren. Dat kost tijd en vooral ook veel aandacht en dat werkt niet, als je die aandacht moet verdelen over meer verbeterpunten tegelijk.
Voor dit seizoen heb ik me voorgenomen om te gaan werken aan mijn bochtentechniek en dan met name op het doorglijden op mijn linkerbeen. Ik heb mezelf een zeer snelle overstap aangeleerd. Dat automatisme moet ik zien te doorbreken en dat lukt altijd het beste als je "vers" het ijs op stapt. Als je al een paar weken geschaatst hebt, is het veel moeilijker om je techniek te verbeteren. De oude automatismen zitten er weer helemaal in gesleten. En iedere trainer weet: het is moeilijker om iets af te leren dan om iets aan te leren!
Op de eerste dinsdagavond ging ik dus bewust langzaam schaatsen om de bocht beter te leren lopen. We hebben met de droogtraining deze zomer hier veel op geoefend in de elastieken en het ging steeds beter. Doordat een trainingsmaat je tegenhoudt, kun je de valbeweging beter oefenen, kun je dieper zitten en goed voelen, hoe je overstapt zonder je been te overstrekken. Nu is het beste moment om hier aan te gaan werken de eerste training. In Nederland zeggen we: "De eerste klap is een daalder waard", maar de Fransen hebben er een veel mooiere uitdrukking voor: "C'est le ton qui fait la musique".
Het is moeilijk om jezelf te beoordelen, omdat je jezelf niet ziet schaatsen, maar voor mijn gevoel schaats ik technisch beter dan vorig jaar. In het eerste uur lukte het heel regelmatig om de bocht in 3 keer overstappen te lopen. Nu werkte natuurlijk wel mee, dat het ijs in de IJshal van Leiden van superieure kwaliteit was. Het ijs is er eigenlijk altijd goed, maar aan het begin van het seizoen is het nog minder dik. De bovenlaag zit dichter op de koelbuizen en is wat harder. Het gleed in ieder geval perfect.
Doordat ik in de bochten wat dieper zat en wat meer durfde te "hangen", nam ik dit stukje techniek ook mee op het rechte eind. Ook deze liep meteen beter. Het is nog te vroeg om een oordeel te vellen, maar ik denk, dat ik dit jaar veel baat heb bij de droogtrainingen van Pieter Smit. De kunst is nu, om deze verbeteringen te gaan automatiseren. Eindeloos oefenen dus, tot het "vanzelf" gaat.
Op donderdag 2 oktober waren we met een groep van 8 krasse knarren. Het tempo lag meteen hoog. We leken wel een stel jonge honden, maar ja, het ijs gleed zo mogelijk nog beter dan op dinsdagavond. Ook in dit hoge tempo lukte het om langer door te glijden op het linkerbeen, dus dat ziet er goed uit.
Nu miste ik als coach van de krasse knarren wel Wim van Huis en Jan en Henk Versteegen, de tweeling, die ik na 5 jaar nog steeds niet uit elkaar kan houden. Vroeger deed ik als kind wel eens het puzzelspelletje met 2 zoekplaatjes "Zoek de 7 verschillen". Welnu, die zijn er bij hen niet!
Daar je in het begin van het seizoen de toon moet zetten, zocht ik de heren 's avonds op om te onderzoeken, of ze een geldig excuus hadden voor deze ongeoorloofde afwezigheid, want anders volgt er natuurlijk een straftraining. Een fikse onweersbui hield me wat langer thuis, maar ik was precies bij het begin van het optreden van The Shoes bij La Bota. Het was druk in de Herensteeg. Gezellig druk. Het zeil, dat over de steeg gespannen was, liet tussen de balken allerlei parabolen zien dankzij alle buien van de afgelopen dag. Het was wat dat aangaat meer "Farewell in the rain" dan "Adios corazon". Dit laatste lied vind ik persoonlijk het mooiste Shoes-nummer. Een gratis luistertip dus.
Het optreden in 3 sets was heel goed. In Groningen zouden ze zeggen: "Het kon minder". Er waren veel oudere jongeren, "Osaka" werd door een oudere jongerenkoor luidkeels meegezongen en zeker de laatste set werd er druk geswingd door 100 tot 200 mensen. In trainerstermen zou ik zeggen: "De heupinzet werd getraind".De eerste keer, dat ik the Shoes heb zien optreden, was ik een jaar of 15. Met een groep vrienden uit Nieuw-Vennep gingen we op 2 oktober naar de Groenoordhallen, waar zij optraden, met daar omheen de Veronica drive-in show. Toen kon ik niet weten, dat ik een kleine 40 jaar later met 3 van hen iedere week in Leiden zou schaatsen. Het optreden was heel bijzonder. Theo van Es, de zanger, was ernstig ziek geweest en het was de vraag, of hij überhaupt de ziekte te boven zou komen, laat staan, dat the Shoes ooit nog in de originele bezetting op zouden kunnen treden. Wat dat aangaat was dit optreden een toegift. We hopen natuurlijk, dat er nog veel toegiften van the Shoes komen. Want je moet immers nooit oude schoenen weggooien, voor je nieuwe hebt!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten