Wedstrijdtraining of "Een noodremtrekking!"

Vrijdagmorgen staat de wekker steevast op 6 uur. Tamelijk vroeg dus, maar voor zijn kleinkinderen heeft opa een hoop over. Om kwart over 6 fietste hij dus tegen de wind in naar Leiden Centraal.

Maar ja, de echt gure wind komt heden ten dage uit Amerika.


In Rotterdam bracht ik de oudste kleinzoon naar school en las daarna thuis veel prentenboeken voor, waar de jongste aandachtig naar luisterde.

Op deze warme truiendag aten we tussen de middag naast brood ook nog een paar stukken pizza.

Na een klein middagdutje op de bank haalde ik de oudste kleinzoon op van school, waarna ik om half 4 naar Rotterdam Centraal fietste. De trein naar de Sleutelstad stopte vlak voor Schiedam. Uit de intercom klonk: "We staan stil door een noodremtrekking! We gaan kijken, wat de oorzaak hiervan was."

Na een minuut of 5 reed de trein weer, zodat ik niet bang hoefde te zijn, dat ik voor de tweede keer in een paar weken op het nippertje bij de schaatsles in IJshal De Vliet zou zijn.
De schaatsles van de IJVL gooide ik op het laatste moment om. Eén van de kinderen uit mijn beginnersgroep zou meedoen met de Andries Kwik Bokaal, daar er geen ander kind in zijn categorie startgerechtigd was. Hij moest echter leren starten en wisselen. Dit deden we derhalve met de hele groep.

Na een vijftal proefstarts reed ik achter de jonge wedstrijdrijder aan. Hij reed een rondje van 57,3 en bij de twee rondjes 58,8 en 58,9. Hoe vlak wil je het hebben?
De tweede helft van de training deden we speelse oefeningen. Wedstrijdrijden is leuk, maar moet immers niet te serieus worden....