"Maar je schaatst best wel goed"

Ik had 's ochtends een vergadering in Hoofddorp en op de fiets reed ik door het nevelige laagland er naar toe. Onderweg ging ik nog even aan bij mijn schoonzus Joke om te melden, dat ik 3 kaarten te pakken had gekregen voor de slotdag van het Europees Kampioenschap in Heerenveen op 11 januari 2009. Onnodig om te zeggen, dat dit in goede aarde viel.
Na een bezoek aan Bas Warnink bij de 50-jarige bibliotheek van de Haarlemmermeer reed ik in het heerlijke herfstweer door de Bollenstreek terug naar Leiden. Met ruim 70 kilometer in de benen ging ik op deze dinsdagavond schaatsen. Ik begon bewust langzaam, om de bochtentechniek goed te kunnen oefenen. Dit ging prima. Regelmatig in 3 keer pootje over de bocht door, al werd het ook vaak 4 keer. In een peloton rijd je het veiligst als je de slagfrequentie van je voorganger zoveel mogelijk aanhoudt.
Om 9 uur gingen veel hardrijders koffie of iets anders drinken. Met Frans van Rijn ging ik nog een half uur door, waarbij we om en om een minuut of 5 de kop namen. Frans ging om half 10 weg. Op de binnenbaan was het nog zeer druk: veel scholieren reden daar noch sehr tüchtig dankzij een uitwisselingsprogramma met een Duitse school, op de buitenbaan reden nog ongeveer 10 schaatsers. Eén van hen, Fer Vergeer van IJsclub Warmond, viel mij op vanwege zijn goede techniek. Vooral zijn valbeweging was, op zijn Duits, fabelhaft.
Ik complimenteerde hem daarmee. Positieve feedback geven is immers altijd leuk. In het calvinistische Holland zijn we daar niet zo scheutig mee. "Dat heb ik niet cadeau gekregen. Ik heb er lang genoeg op geoefend" was het antwoord. Ongevraagd, maar beslist niet ongewenst, gaf hij me een aantal nuttige adviezen. Hij begon met mijn armzwaai. Deze moest veel korter. Als je de armzwaai te lang maakt, heeft dat tot gevolg, dat je te veel naar achteren afzet. Het oefenen onder begeleiding maakte duidelijk, dat hier een verbetering in techniek haalbaar was.
De gratis privé-les begon nu pas echt. "Je hangt teveel tussen je benen. Dat komt, omdat je basishouding verkeerd is. Je romp hou je te diep, waardoor je niet diep genoeg kunt zitten." (Waar heb ik dit eerder gehoord, Pieter?) Fer zette me in de juiste houding. "Het voelt heel raar aan. Vooral je bovenbenen zul je voelen. Zelf ben ik 3 maanden bezig geweest om dit erin te krijgen. Denk niet, dat je dit meteen 70 rondjes vol kunt houden. Begin er mee aan het begin van de les en hou het zo lang mogelijk vol." Samen reden we zo een paar rondjes langzaam.
"Een goede conditie is onontbeerlijk bij het schaatsen. Als je conditie niet goed is, kunnen je spieren de techniek niet goed uitvoeren." Over mijn conditie hoefde ik me geen zorgen te maken. Als je na 70 km fietsen nog 50 km kunt schaatsen, hoef je je daar geen zorgen over te maken.
"Verder haal je je schaats wel goed bij, maar op de manier, waarop jij het doet, zet je je ijzers ietsje schuin naar voren, dus je slag gaat daardoor ook automatisch schuin, waardoor het minder effectief wordt. Je kunt beter een groter rondje draaien en je voet wat meer laten hangen. Je inzet wordt dan meer voorwaarts, met meer snelheid. Als je dit allemaal doet, kun je veel beter zijwaarts afzetten. En daardoor kun je je valbeweging verbeteren. Bovendien kom je dan beter over en je komt dan op de buitenkant van je ijzers, waardoor je veel meer rendement hebt van je valbeweging. Naar links gaat het zeker niet slecht, dat komt van de vele bochten, maar naar rechts is duidelijk minder."
Met de trainer van de vrijdag-marathongroep in Leiden reed ik een aantal ronden om dit te oefenen en met zijn aanwijzingen lukte het zowaar nog ook. Nu was ik van plan om me dit jaar helemaal op het verbeteren van de bochtentechniek te storten, maar plotseling had ik er een heleboel oefenstof bij......
Maar na al deze haperingen in mijn techniek tot mij genomen te hebben, was het slotwoord van Fer Vergeer, toch wel verrassend, positief: "Maar je schaatst best wel goed."