's Ochtends om 9 uur was ik in de Leidse IJshal om les te geven, zoals was afgesproken. Er waren 90 kinderen, gezien de concurrentie met natuurijs geen gekke score. Gisteren waren er trouwens 177, dus wat dat aangaat draait het super in deze Kerstvakantie. In mijn groepje zaten trouwens heel toevallig Roy en Scott, de zoons van mijn nicht Mirjam.
Na de warme chocomel met slagroom vertrok ik per fiets naar de Vogelplas om half 11. Op weg naar de Vogelplas fietste ik op met Piet van Engelen, die een paar jaar geleden met het wielrennen op een paaltje gebotst was. De artsen waren eerst bang, dat hij nooit meer zou kunnen lopen, maar hij fietst weer en hij ging nu zelfs schaatsen. Wat je met doorzettingsvermogen al niet kunt bereiken!
Om half 12 stond ik op het ijs. Het leek hier wel een receptie van de IJVL. Hans Boers kwam met Jordi, die de schaatsen maat 39 paste. Hans ging met hem een rondje schaatsen. Voor Jordi was het een cultuurschok: in de Dominicaanse Republiek vriest het nooit en hier reed hij tussen al die schaatsgekke Hollanders op natuurijs. Halverwege het rondje haalde ik Hans in, en nam de begeleiding van Jordi over, zodat Hans zich warm kon rijden.
Het was een stuk kouder dan gisteren. De mist bleef hardnekkig hangen en het voelde waterkoud aan. Bovendien stond er iets meer wind. Jordi volbracht het rondje van 2,5 km en was toen toe aan een rustpauze. Toch knap, als je pas 2 keer eerder geschaatst hebt en nu voor het eerst op noren staat!
Terwijl Jordi zich in de hoek bij de koek-en-zopie vermaakte, reed ik met Hans nog een aantal rondjes over de Vogelplas. Onderweg kwam ik Ada en Mieke Aalders tegen. Toen Hans vertrok, werd het estafettestokje overgenomen door Paul Verkerk, met wie ik verder de hele middag mee geschaatst heb. De mist trok eindelijk op en het zonnetje toverde een prachtige gloed over het ijs. Mijn jongste dochters, met wie we ook een paar rondjes reden, had wat dat aangaat het mooiste deel van de dag uitgekozen. Samen verlieten zij om half 4 het ijs, terwijl Paul en ik tot 4 uur doorreden met de familie Snel, die hun naam eer aan deden.
In de verte hoorden we de donderslagen, zodat we weer wisten, dat het Oudjaarsdag was. In ieder geval was dit een bijzonder mooi en gezellig slot van 2008. Kon er elk jaar in de Kerstvakantie maar natuurijs zijn.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten