zondag 22 november 2015

Bloemen voor Bloemen

Sinds 1980 komt jaarlijks een cd uit van "Kinderen voor Kinderen".

Daarnaast bestaat er ook al jaren "Moeders voor Moeders".

Sinds gisteren is er ook sprake van "Bloemen voor Bloemen". Volkomen onverwachts reed Ted-Jan Bloemen in Salt Lake City een wereldrecord op de 10.000 meter in 12.36.30.

Deze in Gouda geboren schaatser komt momenteel uit voor Canada. Daar zullen ze heel blij met hem zijn. Mijn vrouw is trouwens ook geboren in Gouda. En ik kan u verzekeren, dat ik heel blij met haar ben!
Nu reed Bloemen in de voorlaatste rit. Iedereen ging er vanuit, dat deze mondiale toptijd in de rit tussen de twee matadoren van de 10 kilometer van de laatste jaren, Sven Kramer versus Jorrit Bergsma, gegarandeerd zou sneuvelen. Maar dat is nou het leuke van de sport: af en toe zijn er daverende verrassingen. Zo ook tijdens deze recordrace. Bergsma wist een flink gat te slaan ten opzichte van Kramer en reed halverwege de race een paar keer onder het schema van Bloemen. Maar op het eind stortte hij helemaal in elkaar en werd hij door de Friese veelvraat nog op ruim 9 seconden gezet in de laatste paar ronden.
Daar ik vroeger op dinsdagavond mezelf regelmatig testte in de Leidse IJshal door aan het eind van 2 uur training een 10 kilometer te klokken, weet ik heel goed, hoe zo'n inzinking aanvoelt. Heel lang kun je een strak schema vasthouden, maar soms heb je van het ene moment op het andere pap in de benen. Bergsma had dat gisteren op de avond, waarop hij een wereldrecord had willen rijden.
Waar Bloemen onbevangen kon schaatsen, daar er totaal geen druk op zijn schouders rustte, daar verkrampten de twee Friezen. Kramer kon zich nog enigszins herstellen, Bergsma ging door de druk volledig kopje onder. Maar hij mag zichzelf niets verwijten. Hij heeft alles geprobeerd om het wereldrecord te pakken. Het lijntje tussen een topprestatie en een inzinking is soms maar heel dun. En zo waren de Bloemen voor Bloemen.

Nu heb ik de afgelopen dagen enorm genoten van het zeer goede rijden van IJVL-lid Kjeld Nuis en Kai Verbij uit Hoogmade. Maar als stayer heb ik toch het meest genoten van de verrassing op de 10 kilometer.

Geen opmerkingen: