Beginnersfoutenfestival

Op papier klopte het allemaal. Van coördinator Walter Boon had ik een lijstje toegestuurd gekregen met alle voornamen van de kinderen uit mijn groep. Het was de eerste keer, dat de IJVL op donderdagmiddag training voor kinderen gaf, dus ik zorgde, dat ik ruim op tijd was.

En dat was maar goed ook, want onverwachts moest ik een kind helpen bij het huren van de schaatsen bij Ooms Sport. Gelukkig waren we precies op tijd voor het begin van de schaatsles op de 250-meterbaan van IJshal De Vliet.
We begonnen met het uitleggen van de spelregels op deze nieuwe baan.

Daarna mochten we een plek uitzoeken, waar we met de groep kinderen zouden gaan staan. Mij leek de plek, waar ik met de "Krasse knarren" verzamel wel geschikt. Achter af bleek dat een tikkeltje anders te liggen.

Het was een halve baan verder en voor enkele beginners was dat eigenlijk te ver. Door de hoge kussens in het midden had je geen goed zicht. Zodoende kreeg ik te horen, dat er wat achterblijvers waren, waaronder een kind met een rekje. Ik reed een rondje en begeleidde haar naar de verzamelplek.
Hier kwam ik er achter, dat de verschillen binnen de beginnersgroep zeer groot waren, van een kind dat één op één-begeleiding nodig had tot degenen, die voor beginnelingen al behoorlijk vaardig waren.
En ziehier meteen het dilemma: rij je telkenmale met de grote groep mee, of blijf je bij het kind, dat nauwelijks vooruit komt? Ik koos veelal voor de laatste optie.
De les was verder gevarieerd met speelse uitleg, waarbij het vallen natuurlijk niet mocht ontbreken. De les was voorbij voor je het wist.

Na afloop kwam een ouder naar mij toe. Haar beginnende kind had de hele tijd in zijn eentje rondgereden. Hij bleek bij mijn groep te horen. Doordat ik een proeflesser erbij had gekregen, klopte mijn aantal op papier wel....

Ik kon niet anders dan mijn oprechte excuses aanbieden. 

Ook een oude rot is zeer wel in staat tot beginnersfouten!