Een dagje naar het strand

Doordat de kleinzoons gisteren pas ver na 10 uur gingen slapen, waren ze ook niet zo vroeg uit de veren. Opa en oma vonden dat helemaal niet erg. Zij konden uitslapen tot kwart over 7, toen de jongste zich meldde. 
We ontbeten pas om half 9, nadat Ada croissantjes had gehaald bij de bakker. De vlinders hadden daar geen last van. Zij fladderden rustig rond in onze achtertuin.

We besloten na raadpleging van een paar weersites naar het stand te gaan. Ik nam de jongste achterop de fiets, Ada reed naast de oudste. We reden via "De Klip", met een kind achterop redelijk zwaar te noemen. Maar niets vergeleken met de wegen, die Siebe in Asturias soms voor zijn kiezen krijgt.

Bij Wassenaarse slag stalden we de fietsen en wandelden het strand op. Een dagje naar het strand was begonnen in de hoop, dat het niet zo af zou lopen zoals beschreven in de gelijknamige roman van Heere Heeresma.

De jongens gingen eerst het water voelen. De jongste bleef in het ondiepe water, de oudste, die net zijn zwemdiploma had, leefde zich uit in de branding. Hij dook in de aanrollende golven.

Ondanks het mooie strandweer was het niet al te druk op het stand.



Ik ging voor het eerst in 2025 in zee zwemmen. De temperatuur van het water was heerlijk. Je werd er wel hongerig van. Met een boterham in de hand keek ik naar de branding. Dat had ik beter niet kunnen doen, want een meeuw maakte van achter mijn rug een duikvlucht en voor ik er erg in had, ging deze alleseter er met mijn boterham met notenpasta vandoor.

En wij maar lachen om die nietsvermoedende toeristen....

Een gewaarschuwd mens telt voor 2, en de jongens joegen de meeuwen weg door hard op hen af te rennen. We bleven tot 5 uur op het strand. De kleinkinderen hadden het naar hun zin met schelpen zoeken, voetballen in het ondiepe water en met andere kinderen spelen.
Toen we op het punt stonden om weg te gaan, waren we de oudste kwijt. We wisten, dat deze zevenjarige niet in 7 sloten tegelijk loopt, maar een kind kwijtraken op het strand is toch vervelend. Hij was naar een hoek gewandeld, waar we hem niet verwachtten.
De jongste was inmiddels na een middag rennen in slaap gevallen, dus we dronken nog even wat, voor we via de volkstuin naar huis reden. Met een ijsje van Luciano sloten we thuis een dagje naar het strand af.