Bommelmuseum

Op deze bewolkte zondagmiddag ben ik met Ada een stuk wezen fietsen als voorbereiding op de fietsvakantie deze zomer. Via Leiderdorp reden we naar de Ruigekade, waar we op een gegeven moment tientallen tegenliggers tegenkwamen: er was duidelijk een fietstocht georganiseerd, daar alle kinderfietsen versierd waren met een oranje ballon.
We reden naar Koudekerk, waar we een bliksembezoek brachten aan Oscar en Annelies van Wijk om via Alphen aan den Rijn naar Hazerswoude te trappen over een rustig weggetje de weilanden door. We reden door naar Zoeterwoude-Weipoort, waar we pal naast de brug op een geopend Bommelmuseum stuitten.
Dit museum konden we niet links laten liggen. Het was net gesloten, maar we konden wel een kop thee drinken op het terras, waar we praatten over de uit de hand gelopen hobby van een verzamelaar van het werk van Marten Toonder. Als u begrijpt wat ik bedoel?

Museum "de Bommelzolder" is op afspraak te bezoeken. Vandaag was er een buurtfeest in de Weipoort en ze hadden zo'n 200 bezoekers getrokken. En ze hebben in ieder geval een duo getroffen, dat ook graag een keer een bezoek wil brengen. De bibliothecaris en de onderwijzeres reden na deze ontdekking dicht bij huis naar huis, waar ze na 50 km fietsen door het Groene Hart trek hadden in een eenvoudige doch voedzame maaltijd.

Pioenrozen

Vanochtend heb ik in de bibliotheek gewerkt en vanmiddag zou ik om 4 uur bij station Voorschoten zijn om met Hans Boers te gaan lopen. Soms gebeuren er vreemde dingen in het leven. Dit keer was Hans op tijd en was ik 10 minuten te laat. In Pamplona heb ik de batterij van mijn horloge laten vervangen en daarna loopt deze niet meer helemaal stipt. In Spanje noemen ze dit verschijnsel "Mañana, mañana".

Hans wilde nog even pioenrozen kopen, dus we reden naar de Kniplaan op deze zonnige zaterdagmiddag. Ook Douwe Kinkel was op de fiets. Ik kwam hem onderweg tegen. Vanaf de Kniplaan liepen we een rondje door de Vlietlanden. Het was heerlijk weer om te lopen. Er was, aan het aantal zeilboten op de kant te zien, een zeilwedstrijd geweest.
Bij de Vogelplas gekomen dribbelden we een klein stukje, toen we werden ingehaald door een oud-triatleet, die met zijn kleinkind achterop de fiets richting Voorschoten reed. "Zie je die loper daar" zei hij tegen ons, "die moeten jullie gaan inhalen!" Met de fiets als windbreker tegen de noordwestenwind in, kwamen we wel wat dichterbij, maar het gat was te groot om dicht te lopen.
De triatleet wees ons op het feit, dat er wederom noordwestenwind stond. Dat was mij ook al opgevallen. Vanaf december zoekt de wind constant deze hoek op. Vandaar de sneeuwwinter, vandaar het koude, maar droge voorjaar en vandaar de as van IJsland.

Voor meteorologen is 2010 inderdaad een heel bijzonder jaar.
Op het laatste stukje naar onze voertuigen kletsten we nog wat over het wereldkampioenschap voetbal, voor Hans naar huis vertrok met een bos pioenrozen.

Wie weet kunnen we over een maand naar Schiphol met een bos KAMpioenrozen.

Pompen of verzuipen

Iedere Nederlander kent de uitdrukking "Pompen of verzuipen" wel. Volgens de Dikke van Dale betekent dit: "Het gevaar is groot; men moet zijn uiterste krachten inspannen, alles op het spel zetten om de zaak te redden".
Deze uitdrukking kwam boven drijven, toen Jos Drabbels en ik aan kwamen fietsen voor de droogtraining. Het was bij aankomst droog, maar 's middags had het flink geregend. Er regende bij de dinsdagavondcompetitie van Swift dan ook lekke banden. Op een gegeven moment waren er 4 wielrenners, die tegelijkertijd een band aan het oppompen waren.
Terwijl wij ons aan het omkleden waren, kwam er een Engels sprekende Zuid-Afrikaanse jongen, die voor het eerst meereed met deze wedstrijd op "de Bult", de kleedkamer binnen. Hij was drijfnat en zat onder de modder. Hij was met zijn fiets "in the canal" gereden. En van deze sloot in het midden van het parcours wordt je niet bepaald schoon. Als dit de voorbode is van het wereldkampioenschap voetbal, dan luidt mijn voorspelling: Zuid-Afrika gaat kopje onder!

De eerste training onder leiding van Pieter Smit, die samen met Letty Ruhaak naar Rome was wezen fietsen, was gevarieerd. Terwijl op de trappen bij station Lammenschans de regen met bakken uit de hemel kwam, was het droog bij de nieuwe oefeningen in Cronesteyn. Toen we terugliepen naar de kantine van Swift, werden we getracteerd op een prachtige zonsondergang boven de weilanden.
In de kantine van Swift wachtten Jaap de Gorter en Juul Mentink met een taart ter ere van de pelgrims naar Rome.

Pieter en Letty konden, terwijl wij een deel van de taart wegwerkten, smeuïge verhalen vertellen over wat ze op deze fietsreis meegemaakt hadden, zoals fietsen in de bergen met flinke sneeuwbuien. Natuurlijk reden ze regelmatig verkeerd, maar dat mocht de pret niet drukken. Alle wegen leiden immers naar Rome.
Na de gezellige avond, wacht Nederland een spannende dag: de Tweede Kamerverkiezingen.

Tal van onderwerpen zijn in talloze debatten aan bod gekomen, alleen de sport is een blinde vlek gebleven, terwijl de verkiezingen ook daar over gaan. Het grote gevaar dreigt, dat de sport met forse kortingen te maken gaat krijgen. Het staat niet letterlijk in de diverse partijprogramma's, maar indirekt. Er gaat voor miljarden bezuinigd worden. Een aanzienlijk deel van deze bezuinigingen zal worden "gehaald" door een korting op het Gemeentefonds.
Alle gemeentes in Nederland worden dus gedwongen, om de buikriem aan te halen. Dit betekent, dat er ook gekort gaat worden op de sport, soms door ontslagen, maar vaak ook door sportcomplexen te gaan "versoberen". Ook voor de sport zal de komende jaren schraalhans keukenmeester zijn. Voor de aktieve sportbeoefening, en dan met name voor de sportinfrastructuur, wordt het de komende kabinetsperiode pompen of verzuipen!!!!

Tsjakka!

Op deze warme zondagmorgen reden Jaap de Gorter en ik met de trein naar station Bloemendaal, waar we mee zouden doen aan de Letterenloop. Als oud-studenten van de Frederik Muller Academie konden we natuurlijk niet ontbreken bij de 10-kilometerloop, waaraan ook diverse schrijvers meededen, zoals Bram Bakker, Kees van Beijnum en Elvin Post.

Vlak voor ik van huis ging, had ik op internet gezien, dat Siebe in el Memorial Luis Muñoz de Sabiñánigo, die door zijn ploeggenoot Paul Kneppers was gewonnen, keurig vierde was geworden!

Bij binnenkomst op de ijsbaan zagen we mede-IJVL-leden Max en Erne Blondeau.
Gelegen op het kunstgras op het middenterrein hoorden we Emile Raterband op zijn allerbest: we konden hem niet verstaan! En dat is maar goed ook, want ik heb altijd de grootste moeite met dit slag volk, dat een puinhoop maakt van hun eigen leven en dan jou komt vertellen, hoe je moet leven.
10 minuten voor de start begaven we ons naar het startvak op de Haarlemse kunstijsbaan, waar Emile Ratelband helaas wel verstaanbaar was. Ja, en dan ontkom je niet aan "Tsjakka!". Om 12 uur klonk het startschot en konden we gaan lopen. Eerst driekwart baan op de betonnen vloer van de ijsbaan en daarna via de kortste weg naar station Bloemendaal. Daar begon het mooiste stuk van de loop: over bospaden en brede lanen, die kronkelden en veel kleine klimmetjes en afdalingen telde.
Kortom, onder de bewolkte hemel was het genieten op deze broeierige middag. Het lopen ging beter, dan ik verwacht had. De vorige Letterenloop liep ik een van mijn beste tijden op de 10 km, dat zat er gezien de hoge temperatuur niet in. Maar ja, als je als startnummer 221 krijgt toebedeeld, wil je daar natuurlijk zo snel mogelijk vanaf, he Bas?

De laatste 2 kilometer liepen we vanaf station Bloemendaal weer wat vlakker, maar er zat vandaag geen versnelling in. Zodoende kwam ik binnen in een brutotijd van 46.06, wat een nettotijd van 45.37 opleverde, goed voor de 160e plaats in een veld met 1040 gefinishte deelnemers. Jaap kwam in 47.33 netto binnen.

Gelukkig was Emile Ratelband al vertrokken. Zodoende kregen we in de laatste meters geen "Tsjakka!" naar onze kop geslingerd.

Reünie Antoniusschool

De Antoniusschool in Nieuw-Vennep bestaat dit jaar 100 jaar en dat is in dit dorp in de Haarlemmermeer niet geheel ongemerkt voorbij gegaan. Er was een reünie georganiseerd op vrijdagavond 4 juni en kennelijk hadden wij in onze jeugdjaren genoeg gebeden, want op deze zonovergoten dag volgde een zwoele zomeravond, zodat je tot 1 uur 's nachts gewoon lekker op het schoolplein kon kletsen met oud-schoolgenoten van de St. Antoniusschool en de St. Jozefschool.

Ja, vroeger waren het vlak bij elkaar gelegen twee scholen. Je had een jongens- en een meisjesschool. De kleuterklassen en de eerste klas waren nog gemengd, maar vanaf de tweede klas volgde de scheiding der seksen. Deze was vrij strikt, hoewel er één uitzondering de regel bepaalde. In de tweede klas kregen wij, als een soort gewenningsfase, les van juffrouw Brown, een mooie, nog jonge onderwijzeres. Voor de rest waren er enkel mannen aanwezig op de Sint-Jozefschool, zoals ook uit deze klassenfoto's blijkt.


Direct nadat ik van de Sint-Jozefschool af was gegaan naar "Porta Vitae" werd de scheiding tussen jongens- en meisjesschool opgeheven, geheel in stijl met de tijdsgeest van de jaren '60, die voor katholiek Nederland prachtig is verbeeld door Wim Sonneveld met zijn "Frater Venantius".

Om kwart voor 7 vertrok ik met een lichte tegenwind vanaf huis naar Nieuw-Vennep, waar een uur later al een lange rij stond, toen ik kwam aangefietst. Er waren diverse bekenden in de rij, waaronder een paar zussen van me. Daar wij thuis 12 kinderen hadden, kon mijn vader natuurlijk wel proberen om een korting te bedingen: het is immers voordeliger per dozijn.
Het duurde bijna een kwartier, voor we op het gezellig drukke schoolplein waren, maar dat gaf niet, want in de rij kon je al bijkletsen met oud-klasgenoten. Ik liep met Nico Blokker, met wie ik alle jaren in de klas had gezeten, meestal in de jeugdelftallen van DIOS had gespeeld en die ik vroeger met het stappen ook regelmatig tegenkwam.
Annemieke, Koos en Clemens Beenakker waren ook aanwezig, waarbij de wereld soms klein is: Guido, de zoon van Clemens, was aan de Vrije Universiteit een studiegenoot van mijn zoon Siebe.
Met het Jubileumboek met veel foto's uit de afgelopen eeuw in de hand begaf ik me in het feestgewoel. Daarbij liep je op tegen de wetmatigheid van een reünie: sommige mensen zijn nauwelijks veranderd, anderen zijn dat toch behoorlijk. Bij de eerste categorie hoef je geen moeite te doen, bij de tweede groep kostte het vaak veel moeite om op de naam te komen. "Raad eens wie?"

Het was klip en klaar, dat ik tot de duidelijk herkenbare personen behoorde. De constatering: "Kikker, jij bent geen spat veranderd" kreeg ik diverse keren te horen op deze fantastische avond.



Ik kwam naast een hele serie klasgenoten ook mensen tegen, die ik vooral kende van voetbalvereniging DIOS, jongerenkoor "Octopus" of van "De Hobbit".
Het was op deze zomeravond vooral GENIETEN!!!!
Zo kwam ik Liesbeth van Dongen tegen. Uit de tijd, dat ik met mij 1.33 "lengte" nog flink opkeek tegen de meisjes, hadden wij elkaar ons eerste zoentje gegeven. En zo kruisten onze wegen elkaar weer. Liesbeth woont tegenwoordig in Rijnsburg en nu wil het toeval, dat ik daar sinds kort eens in de 3 weken op zaterdagochtend ga werken. Als goed bibliothecaris deed ik meteen aan klantenbinding!
Terwijl "The old Strangers" speelden op het podium, praatte ik met een heleboel mensen bij: Jaap van den Eshof, wiens neef Henk ijsmeester is van IJsclub "Voorwaarts" in Katwijk, Anja Dickhoff, Phil Krom, Lammie Peters en Truus Blom, die ik in "De Hobbit" nog vaak ben tegengekomen, Rob en Leon Bakker en Piet Touw, die altijd consumptiebonnen uitdeelde bij het Midwinterfestival. Dit gaf me de gelegenheid om nu op mijn beurt Piet op een biertje te tracteren.
Verder sprak ik mijn nichten Marianne en Jenny, de moeder van oud-marathonschaatser Peter Baars, Bertus Spreeuw en zijn vader en moeder, Siem Munsterman, Sjaak Huiberts, Peter Stevens en Piet en Joop Verhoeve, die net als ik in DIOS 8 speelden. De Duitsers scoren altijd in de laatste minuut, wij deden dat veelal in de derde helft.
Verder kwam ik Agatha Kortekaas en Rita de Wildt tegen, die met mij in de klas zaten op "Porta Vitae" in Hoofddorp, sprak ik met Jan van Tol en Ted van Zelst en met Lia Munsterman, die ik in de Stevenshof nog regelmatig tegenkom, alsmede met Karin Bakker, die altijd aanwezig is als het gezellig is. Ieder mens heeft zo zijn of haar talenten en Karin is iemand, die het overal gezellig weet te maken. Eén keer zat ik in de wachtkamer bij tandarts Koetsier, toen Karin binnenkwam. Zelfs in die wachtkamer werd het gezellig! Voorts kletste ik met Dorien Spaan en met Gert Dol en Annemieke Warnink. Bij hen had ik een slaapplek geregeld, zodat ik om kwart over 1 niet naar Leiden terug hoefde te fietsen.

Tot slot wil ik Jan Schrama niet onvermeld laten. Hij was de grote motor van het jeugdvoetbal van DIOS en hij heeft altijd een positieve invloed op me gehad met zijn hameren op sportiviteit. In mijn jeugd kon ik absoluut niet tegen mijn verlies en dan heb je toch een probleem, als voetballen niet bepaald je grootste talent is. Er school geen Arjen Robben in mij. Daar staat tegenover, dat ik nooit geblesseerd was.

Jan Schrama was jarenlang directeur van de Antoniusschool en dezelfde tomeloze inzet, die hij voor de jeugdvoetballers had, had hij voor de kinderen op zijn school. Serieus werken en gezelligheid kunnen prima samen gaan!
Ondanks alle drukte, waren er toch mensen, die je miste.

Deels was dat een eigen keus van die mensen. Jammer, maar je moet het gezellig maken met de mensen, die er wel zijn. En dat waren er heel veel! Sommigen waren er niet bij, omdat ze inmiddels zijn overleden. Op zulke momenten besef je pas goed, dat je gezegend bent met een goede gezondheid. Hoeveel mensen kunnen er immers zeggen, dat ze op 54-jarige leeftijd probleemloos een marathon lopen? Wat dat aangaat heb ik een rijk leven!
Om half 2 namen Gert Dol en ik nog een afzakkertje, voor ik om half 4 op het logeerbed als een blok in slaap viel na deze geweldig gezellige reünie van de Antoniusschool

"Mary is tenminste een echte vent!"

Nadat Jaap de Gorter op dinsdagavond vanwege een blessure de droogtraining noodgedwongen moest laten schieten, was hij op woensdag om miraculeuze wijze hersteld. Zozeer zelfs, dat hij skeelertraining kon geven. Eerst waren de G-schaatsers zijn proefkonijn en de oefeningen, die bij hen goed waren uitgepakt, kregen wij voor onze kiezen op deze prachtige zomeravond.
Een prachtige oefening was vaart maken en dan uitrollen met een tennisbal tussen de knieën. Daarna iets moeilijker: de tennisbal tussen de schoenen. En tot slot een bal tussen de knieën en tussen de schoenen. Hierbij viel de bal vaak. Je reed hierbij in tweetallen, en je partner reed achter je en raapte de tennisbal op. Ik was gekoppeld aan Lars Möller, een Deen. Volgens mij staat er op 14 juni een afspraak....
Terwijl de snelle groep onder leiding van Arthur van Winsen naar Leidschendam en Zoetermeer skeelerde, kreeg onze groep een serie speelse techniekoefeningen van Jaap.
Door de Fietsvierdaagse was de kantine van Swift op woensdagavond open. Met z'n zevenen gingen we even wat drinken. Jaap en ik hadden een Palm, Mary Geradts had een Amstel. Wij wachtten even op de bierglazen, die Ingrid Heijnsbroek mee zou nemen vanaf de bar. Annerieke van der Beek was weer ouderwets op dreef.
Jaap en ik kregen van haar te horen: "Een echte vent drinkt uit het flesje!" en ze voegde deze twee Elfstedenbikkels toe: "Eigenlijk zijn jullie mietjes!"
Toen ze zag, dat Mary een slok uit haar bierfles nam, was het bingo. "Kijk", zei Annerieke: "Mary is tenminste een echte vent!"

Droogtrainer

Ik vertrok op de fiets van huis naar Jos Drabbels, die voor het eerst in zeer lange tijd thuis opgehaald werd door zijn trainer.

Behalve de gewone trainingsspullen was ik dit keer voorzien van een stopwatch en een een A4-tje met de volgende tekst:
Droogtraining 1 juni 2010
Inlopen naar bruggetje Cronesteyn via industrieterrein
Rekken en strekken
Doorlopen naar volgende bruggetje
Rondje inlopen
Slalomloop
Estafette (iedereen 1 volle ronde)
Slalomloop
Schaatsstappen piramide 1-2-3-2-1 minuut
Koprollen
Half rondje dribbelen met telkens andere veldoefeningen
-Statisch zitten
-Opdrukken (geboortedag)
-Koprollen
-Buikspieroefeningen (2 x 15 recht)
-Statisch zitten op 1 been (wisselen na 15 seconden)
-Kunstschaatsen been voor
-Kunstschaatsen been achter
-Kunstschaatsen been voor
-Balansoefening arm been aan een kant
-Stopsprongen
-Inzakken op 1 been
-Buikspieroefeningen schuin (15 x links, 15 x rechts)
-Shorttrackbocht lopen (links en rechts)
-Roeien
-Luchtfietsen
Slalomloop
Rekken bij bruggetje
Lopen naar de Bult
Klim in totaal 3 keer nemen
Uitlopen
Rekken
Voor degenen, die nog nooit aan een droogtraining hebben meegedaan, is zo'n schema waarschijnlijk abacadabra, en daar kan ik in dit stukje niets aan veranderen. Doe gewoon een keer mee met een droogtraining en je weet van de meeste oefeningen, wat ik er mee bedoel.
Zoals in het stukje Voorpret is aangekondigd, had ik wat nieuwe oefeningen bedacht. Deze wil ik hier straks uit de doeken doen.
Mijn reputatie was mij echter vooruit gesneld. Er waren bij aankomst slechts 3 personen, die mijn training aandurfden. Behalve Jos waren dat Wil Verbeij en Lieke ten Velde. Mijn Elfstedenmaat Jaap de Gorter liet het wegens een blessure afweten.
U moet weten, dat Jaap een verstokte Feyenoord-fan is en hij had er alles voor over om te voorkomen, dat hij onder leiding van een fan van Bekerwinnaar Ajax zou moeten trainen. Hij had er vrijdagavond zelfs een duikeling met de skeelers over een veerooster voor over om onder mijn training uit te kunnen komen!
Kun je nog even de uitslagen van beide bekerfinales opsommen, Jaap?
In de kleedkamer bleek, hoe gedegen mijn voorbereiding was geweest: ik had 2 korte broeken bij me, maar geen T-shirt.
Behalve zonder Jaap vertrokken we om 10 over half 8 ook zonder Hans, zie zondag nog niet zeker wist of hij zou komen. Vanwege de Fietsvierdaagse vanaf de Swift-kantine had ik een andere route gepland dan we normaal nemen. Ook de rest van de training was deels anders dan normaal.
Na de eerste slalomloop kwam Hans toch opdraven in park Cronesteyn. Zo kon hij meteen meedoen met de estafette in 2 teams van 2. Deze had ik gepland als speelse vorm van één rondje voluit. Als je wilt, dat mensen voluit gaan, moet je het in een wedstrijdvorm gieten.
De tweede slalomloop was met 5 personen nog leuker. Iedereen dribbelt op een meter of 10 afstand van elkaar. Nummer laatst slalomt hier tussendoor naar voren, tot hij 10 meter voor de voorste loper uitkomt. Dan start de persoon, die dan de rode lantaarndrager is. Een prima intervaltraining, waarbij je je lijf ook nog traint op souplesse.
Daarna kwamen de 5 koprollen. Zaterdag was ik bij het oefenen een beetje duizelig geworden, nu weer, en ik bleek niet de enige te zijn. Wil wist te vertellen, dat dit normaal is, als je ouder wordt. Bedankt, Wil!
Daarna kwam het hoogtepunt van de avond: opdrukken. Normaal gesproken moet iedereen hetzelfde aantal keren opdrukken, maar deze droogtrainer had besloten, dat je geboortedag het aantal bepaalde: Wil is op 6 mei jarig en moest dus 6 keer opdrukken. Hans, die een broertje dood heeft aan opdrukken, probeerde zich te drukken door zijn geboortedag een paar dagen te verzetten. "1 april" probeerde Hans, maar helaas, het was toch echt 29 maart....
Dat ik mezelf hiermee veroordeelde tot 23 keer opdrukken, had ik er graag voor over.
Het statisch zitten doe je eigenlijk altijd met 2 benen, maar je kunt het ook prima op 1 been uitvoeren: 15 seconden links, 15 seconden rechts.

Dan waren er 2 kunstschaatsoefeningen: die met een been naar achteren is een prima balansoefeningen. Bij die met het been naar voren, net als een stap van een clown in slow-motion, hoort een kleine uitleg. Als trainer kun je 100 keer tegen schaatsers zeggen, dat ze druk achterop moeten voelen. Voer deze oefening uit, en je voelt gegarandeerd, dat je flinke druk hebt op je hiel van je standbeen. Precies waar je als schaatser je druk moet voelen!
De balansoefening met arm en been aan een kant op de grond en de andere arm en been 5 seconden gestrekt in de lucht is een variant op de balansoefening met linkerarm en rechterbeen (en vice versa) tegelijk gestrekt in de lucht.

Bij de shorttrackbocht hou je 1 arm gestrekt in het gras en je "loopt" de bocht door met redelijk gestrekte benen pootje over te doen. Zo loop je linksom en rechtsom een rondje.
De alternatieve droogtraining besloten we met het 3 keer hardlopend beklimmen van de heuvel in het wielerparcours van Swift. Je hoeft niet altijd naar het stand om duinopgangen te beklimmen, als vlakbij ook een prima gelegenheid zich aandient.
In de kantine van Swift, die door de Fietsvierdaagse gezellig druk was, zaten we daarna niet op een droogje en gaf deze droogtrainer zich daar af en toe over aan droge humor.