Originaliteitsprijs

Misschien niet de beste, maar wel de leukste voorbereiding op de taartenwedstrijd is om een dagje te gaan schaatsen op Flevonice in Biddinghuizen. Drie geplande data waren vervallen, omdat het 5 kilometertraject eruit lag wegens te hoge temperaturen. Van een paar mensen, die er in de Kerstvakantie geweest waren, had ik gehoord, dat de kwaliteit van het ijs slecht was bij temperaturen boven 5 graden Celsius. Op 16 februari waren de weersomstandigheden goed: ’s nachts vroor het, overdag zou het een graad of 3 worden, terwijl de zon de hele dag scheen.
Om 6 uur ging de wekker. Ontbeten, om half 7 op de fiets naar het Centraal station en met de fiets in de trein naar Harderwijk. Hier vandaan was het nog 15 kilometer tegen de wind in fietsen, grotendeels over de NAP-route, die je vlak bij Flevonice brengt. Om half 10 betaalde ik de € 15,- toegang en begon ik aan mijn eerste rondje. Het vroor nog steeds een graad of 4, dus het ijs was lekker hard. Met een koude wind had je echt het gevoel, dat je op natuurijs reed.
En dat was ook precies de kwaliteit van het ijs: uitgetrapt natuurijs. Wie het vergelijkt met de goed geprepareerde kunstijsbanen van Leiden en Haarlem, zal wellicht teleurgesteld raken. Maar wie het vergelijkt met natuurijs, doet de ijsvloer meer recht. Met natuurijs heb je ook allerlei oneffenheden en ribbeltjes, goede stukken en delen van mindere kwaliteit. Met mijn kluunschaatsen ging het prima, maar ik kan me voorstellen, dat klapschaatsen voor dit ijs wet minder geschikt zijn. Over het algemeen gleed het ijs goed, alleen het stuk tussen kilometer 1 en 2 was matig met een paar versmallingen en met ’s middags een rubber mat op het ijs om 2 meter dooiijs klunend te overbruggen.
’s Ochtends was er al 1 kluunplek: een bruggetje van platen, waar tractoren overheen kunnen rijden, zeer strategisch gelegen pal voor de koek- en zopietent! Vooral ’s middags was het hier gezellig druk. Zelf maakte ik geen gebruik van deze faciliteit, daar ik bij het beginpunt mijn rugzak met eten en drinken langs de baan had gezet, waar ik iedere ronde, indien gewenst, wat brandstof tot mij kon nemen.
Met een paar IJVL-jongeren heb ik in totaal 4 rondjes gereden, met mijn zwager Anton Buijs, die in Harderhaven woont, reed ik ook nog een paar rondjes. Als voorbereiding op natuurijstochten is Flevonice ideaal. Met windkracht 4 a 5 kon je op de langere stukken het tegen de wind in schaatsen goed trainen, door de oneffenheden in het ijs moest je geconcentreerd blijven schaatsen, terwijl je door de grote drukte op deze fraaie winterdag ook af en toe moest slalommen bij het inhalen van de rugzaktoeristen. Zelfs het klunen kon je oefenen. Kortom, vlak voor een natuurijsperiode is Flevonice een ideale plek om alle vaardigheden, die nodig zijn voor natuurijstochten, te trainen.
Om half 4 moest ik de baan verlaten, na 21 ronden oftewel 105 km schaatsen, daar ik om kwart over 7 Carl Flaman zou vervangen in Leiden. Met duizenden anderen had ik een heerlijke dag gehad! Op de fiets naar Harderwijk en met de trein naar Leiden en om 7 uur at ik nog even een patatje en een frikadel, niet bepaald sportvoeding, maar iets warms eten is toch wel lekker.
Na schaatsles gegeven te hebben, kwam het toetje van de dag: de taartenwedstrijd. Zowel bij mezelf als bij de ijzers was de scherpte er af. Bij de ijzers was dat niet zo’n probleem: ik beschik over een reserve paar ijzers, die ik er zo onder kan klikken.
Daar ik na zo’n heerlijke voorbereiding toch geen potten zou kunnen breken, kon ik er maar beter een feestnummer van maken. De kluunschaatsen had ik al aan en met een skibril, een bivakmuts onder de Fryslânmuts en een rugzakje om reed ik de 2 en de 4 rondjes. (Bovenstaande foto's zijn van een jaar eerder, toen de taartenwedstrijd in het carnavalsweekeinde viel.)
Met 50.42 zat ik, geheel volgens de verwachting, ruim 5 seconden boven mijn p.r., op de 4 rondjes reed ik met 1.28.77 tot mijn stomme verbazing slechts 3 seconden boven mijn beste tijd. Maar de grootste klapper van de avond was voor Jurgen van Heemst, die met 1.31.00 op de 2 ronden ruim 1 minuut van zijn p.r. af reed.
Bij de prijsuitreiking bleek, dat ik voor het eerst van mijn leven met schaatsen een prijs had gewonnen: de originaliteitsprijs. Ik mocht een extra groot stuk taart. Daar de taart op de tafel bij de studenten stond, kon ik plichtsgetrouw mijn belofte aan Jaap de Gorter inlossen. Wegens ziekte van zijn moeder had hij mij gevraagd: Wil jij mij afmelden en je een beetje over de studenten ontfermen? Het eerste had ik al gedaan, het tweede gedeelte van mijn belofte kon ik nu inlossen. Tot kwart voor 2 heb ik me lachend aan de gezellige tafels 1 en 2 over de studenten ontfermd!
De volgende dag kon ik ’s middags in het lentezonnetje met nog een vliesje ijs op de boerensloten gewoon 10 km hardlopen. Pas in de laatste kilometer ging ik de bovenbenen een beetje voelen. Maar ondertussen had ik wel mooi de originaliteitsprijs eraf gelopen!