Het was een Pinksterweekeinde met 2 gezichten. Zaterdagochtend zijn we met zeer veel collega's naar de begrafenis van Corin Breebaart geweest. Deze collega bij de bibliotheek in Katwijk is ons vorige week zondag ontvallen, nadat nog geen 3 maanden geleden alvleesklierkanker bij haar was geconstateerd. Het blijft iets wezenloos: iemand, die zich bijna nooit ziek meldde in de 25 jaar, die ze bij onze bibliotheek werkte, krijgt te horen, dat ze ongeneeslijk ziek was. En binnen 3 maanden moesten we definitief afscheid nemen van Corin.
Zaterdagmiddag ben ik even wezen hardlopen om mijn kop "leeg te maken" van alle indrukken, die je opdoet bij de gang naar de laatste rustplaats van deze op 52-jarige leeftijd, dus veel te jong overleden collega. Het betrof een hersteltraining in het prachtige lenteweer van ruim 4 km. Nog geen 10% van de marathon, maar de marathon ging makkelijker! Dus: rustig aan, dan breekt het lijntje niet.
De twee Pinksterdagen ben ik met Ada wezen fietsen, als voorbereiding op de fietsvakantie in de zomer. Zondag fietsten we met weinig wind in het zonnetje via Zoeterwoude-Weipoort naar Gelderswoude om via Benthuizen en Zoetermeer bij de Vogelplas uit te komen.
Daar stond een ijscokar, waar we een ijsje namen, want de combinatie Vogelplas en ijs bevalt ons wel!
Op weg naar huis nog even bij Ada's ouders op bezoek geweest.
Maandagochtend reden we via de duinen bij Wassenaar naar Katwijk en vandaar door naar Noordwijk, waar we op het strand bij "De zeester" koffie en chocomel dronken, alvorens we door de duinen met de vrij forse wind in de rug naar Langevelderslag trapten. In mijn jeugdjaren gingen we vanuit Nieuw-Vennep altijd naar Langevelderslag, vaak met een hele groep vrienden. Vooral met Hemelvaartsdag maakten we er vaak een lange dag van. Wij deden mee aan de traditie van het dauwtrappen. Het was de bedoeling, dat we dan om een uur of 4 's nachts uit Nieuw-Vennep vertrokken. Er was echter één maar: Bas Warnink sliep de slaap de rechtvaardigen en je zou bij wijze van spreken een kanon naast zijn bed af kunnen schieten, zonder hem te wekken. Kortom, dit leverde nogal eens "enige vertraging" op. Heel de Zichtweg was door ons kabaal wakker, behalve Bas....
We reden met tegenwind naar Noordwijkerhout, waar we nog even op visite gingen bij mijn oudste broer Kees en zijn vrouw Fia. Om een uur of 2 waren we weer thuis. We hadden de afgelopen 2 dagen in totaal ruim 100 km gefietst. Een mooie basis om verder uit te bouwen naar de fietsvakantie toe.
Maar hoe mooi het weer en de omgeving ook was, mijn gedachten dwaalden toch regelmatig af naar Corin Breebaart.
4 opmerkingen:
Je wordt weer bedankt, Bert!
Ach, het was een kleine moeite. Dat krijg je ervan, als je te twee tradities, Dauwtrappen en Luilak, door elkaar gaat halen....
Hoi bert,
Ik ken u niet, en u mij waarschijnlijk ook niet maar ik ben de kleindochter van Corin ik kwam dit tegen en wauw wat is dit mooi geschreven, ik was 3 toen mijn oma overleed en vind het zo mooi dat ik dan dit bijna 12 jaar later mag lezen
Dankuwel!
Ik heb heel wat jaren met Corin gewerkt. Je kon altijd op haar rekenen. Een werkpaard, dat heel wat in haar mars had. Het was onwezenlijk, hoe snel ze "vertrokken" was.
Een reactie posten