Hij moest alles weer opbouwen. Letterlijk en figuurlijk vanaf de bodem, want zelfs staan lukte aanvankelijk niet goed. Maar stukje bij beetje leerde hij weer lopen en naarmate de revalidatie vorderde pakte hij meer dingen op.
Zo leerde hij opnieuw fietsen. Letterlijk met vallen en opstaan. Maar de aanhouder wint, dus dit kreeg deze doorzetter ook weer onder de knie.
Tenslotte begon het te kriebelen: zou het schaatsen nog lukken? Hij probeerde het en het lukte hem uiteindelijk om zijn slag weer grotendeels terug te krijgen. Deze week heb ik een tijdje met deze schaatser opgereden en als hij me niet verteld had, dat hij een herseninfarct had gehad, dan had ik het aan zijn schaatstechniek niet af kunnen lezen.
"Ik ben alleen wat sneller moe", zei hij tegen me.
Nu heb ik de naam, dat ik veel doorzettingsvermogen heb, maar vergeleken met deze man ben ik maar een beginneling bij deze waardevolle eigenschap.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten