"Zolang hij niet met elektrische schaatsen rijdt, is er wat mij betreft niks aan de hand", voegde ik er aan toe.
Bij binnenkomst zag ik Kees Borst al rondjes rijden op het spiegelgladde ijs. Toen ik aan het inrijden was, vroeg in bij hem na, hoe het zat met het vele rood kroos.
De ex-Nederlands kampioen schaatsen op natuurijs bij de veteranen bevestigde mij, dat in andere jaren met veel rood kroos een winter met natuurijs volgde. Hij besloot het gesprek zeer positief:"We gaan naar de Kaag deze winter!"
Met een peloton van 15 man en zo'n 15 losse schaatsers op de buitenbaan reden we onze piramide van 125 rondjes. Henk Distelvelt kwam halverwege onze training zijn kleinzoon van 3 zijn eerste schaatsles geven in de IJshal. Deze jongen krijgt een goede opvoeding!
Het ging een stuk rustiger dan afgelopen donderdag en dat vond ik helemaal niet erg. Na het blok, waarbij Hans van der Plas en Edwin Minnee de Katwijkse derby Quick-Boys-Katwijk nog eens dunnetjes over deden, zat ik met Kees Borst en Gé van Goozen in het Hoogmadese trio. Bij het ingaan van de bocht leek het wel of mijn linkerschaats dubbel sloeg.
Gelukkig gebeurde er niets. Met bijna 35 jaar ervaring weet je meestal blindelings, hoe je een misslag kunt herstellen.
Maar vreemd genoeg was dit nog een aantal keer nodig. Kennelijk had de nieuwe ronding toch meer impact dan ik had kunnen bevroeden. Ik probeerde telkens een nieuw drukpunt te vinden, maar elke keer moest ik mezelf corrigeren.
Bij het uittrekken van de kluunschaatsen kwam ik achter de oorzaak: de zool van mijn linkerschoen zat half los. En met ondeugdelijk materiaal kun je een topprestatie meestal vergeten.
Bij Ooms Sport konden ze me helaas niet helpen. Ik ging derhalve eerst maar wat drinken, voor ik verdere stappen ondernam. Bij de koffie en warme chocolademelk vertelde Edwin Minnee uitgebreid over zijn andere passie: surfen. Zo haalde hij de hoogste golf aan, die ooit gemeten is: een golf van 27 meter hoogte bij Portugal.
Dit verklaart de voorliefde van Edwin voor golvend ijs op de Vogelplas....
Om half 12 fietste ik door het mooie centrum van Leiden naar de Bakkersteeg. Hier bracht ik mijn linker langlaufschoen naar Schoenmakerij De Bakkersteeg.
Eerdere ervaringen met deze vakman gaven mij het vertrouwen, dat het goed zou komen met deze schoen. Hetgeen bleek te kloppen. Woensdag zou de losse halve zool weer vast zitten.
Gelukkig schrijf ik zelf dit stukje, want andere auteurs zouden mogelijk op de proppen komen met koppen in de trant van "Een halve zool op een halve zool...."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten