"Ik zou het een hindernisbaan noemen!"

Vanmorgen was de halfjaarlijkse controle bij de tandarts. Ik fietste er goedgeluimd naar toe. De afgelopen 2 jaar was mijn gebit telkens in orde bevonden en daar ik zelf het idee had, dat mijn tandvlees er ook beter uit zag, dacht ik, dat ik er deze keer ook wel doorheen zou rollen.

Bij binnenkomst in de praktijk werd er vrij snel een foto van mij gemaakt. Van mijn gebit wel te verstaan. Niet lang daarna kon ik terecht bij de mondhygiëniste voor het betere schuurwerk. Nadat de tandsteen en de plak verwijderd was, waaruit bleek, dat ik onder de plak zat, mocht ik doorlopen naar de tandartsstoel.

Het is een publiek geheim, dat ik geen regelmatig gebit heb. Mijn trainingsmaat Arthur van Winsen zei het onomwonden: "Je hebt een vreselijk gebit!"
Hier was ik het volmondig mee eens.
Tandarts Blanksma verwoordde het wat diplomatieker: "Ik zou het een hindernisbaan noemen!"
Nou, de hindernissen liggen voor haar klaar de komende tijd. Er zitten gaatjes in 3 tanden bij elkaar, waar nauwelijks bij te komen is. Het simpelste is, als er een hoektand getrokken wordt. Deze taak is weggelegd voor mijn schaatsvriend.
Een week of 3 later komen de gaatjes aan de beurt. Deze bikkel weet al, dat hij om verdoving gaat vragen.