Je moet niet al je eieren in één mandje doen

De Tour de France is afgelopen met een sensationele ontknoping. Daarmee zat mijn taak als ploegleider van 333m.nl er ook op. Met 1613 punten kwam ik uit op de 1147e plaats. Dat klinkt niet goed, maar in een veld van uiteindelijk 9604 deelnemers valt dat toch wel mee.

Daar je maar voor 100 punten aan mag kopen en er dit jaar veel bergen in Frankrijk bleken te liggen, lag de nadruk op topfavorieten en klimgeiten.

Met Tadej Pogacar en Primoz Roglic had ik de nummers 1 en 2 in het eindklassement in mijn team, net als de winnaar van vorig jaar: Egon Bernal. De Colombiaan viel tegen en uit. Een pure miskoop was het niet, maar achteraf had ik beter de groene truiwinnaar Sam Bennett aan kunnen trekken.

En daar zit meteen de zwakte van mijn keuze: op Wout van Aert na had ik geen sprinters. Een dure fout, want er waren etappes, waarin ik slechts 5 punten scoorde. De wijze les, die ik vroeger thuis geleerd heb, heb ik niet in de praktijk gebracht.: je moet niet al je eieren in één mandje doen!

Na een zwak begin heeft 333m.nl de laatste 2 weken goed gescoord, maar er had meer ingezeten. Doordat ik zoveel klimmers had, die de ene dag wel top-10 reden en de volgende dag in de achterhoede bivakkeerden, wisselde ik vrijwel iedere dag. Daarbij had ik geen gelukkige hand van wisselen. Ik leek Dick Advocaat wel.

Guillaume Martin en Sepp Kuss hebben vrijwel altijd in mijn team gestaan, net als Daniel Martinez en Lennard Kämna. Maar de Duitser had ik net reserve gezet op de dag, dat hij tweede werd achter de Colombiaan. Weg 35 punten. 

Martinez viel tegen, maar dat kwam, omdat hij de tweede dag al viel. Ook David de la Cruz maakte in het begin al kennis met het asfalt. 

Sebastien Reichenbach en Kenny Elissonde reden naar behoren, maar ook wisselvallig. Maar ja, dat was deze ploegleider ook.

Ik ben desondanks niet ontevreden, maar het ei van Columbus heb ik nog niet gevonden.

Maar goed, in de Giro d'Italia en de Vuelta a España is het: nieuwe ronde, nieuwe kansen.