De ijsbrekers

We beleven een wat koudere periode. 

Voor het eerst sinds augustus zien we weer eens een maandgemiddelde onder het voortschrijdend gemiddelde duiken. Deze is er wel een paar keer eerder geweest, maar de blauwe kleur werd snel weggepoetst door een periode met flink hogere temperaturen.

Met windkracht 6 tot 7 heeft het meer weg van herfstweer dan van lenteweer. Zeker met de regen, die nu naar beneden komt zetten.
Vanmorgen ging ik brood kopen op de Boerenmarkt in Leiden, waarna ik doorfietste naar de Leidse IJshal. Daar zou ik een ochtendje komen helpen. De klus was om het ijs tegen de boarding op de binnenbaan te breken en dit met een kleine sneeuwschuiver op het smeltende ijs op de binnenbaan te gooien.

Het ijs werd vervolgens met een trekker op grote hopen geschoven.
Deze hopen werden vervolgens met de tractor naar buiten getransporteerd, waar het op de vrij forse sneeuwberg werd gedeponeerd om aldaar langzaam weg te smelten.


Om een uur of 12 was het zowaar even zonnig. Met het brood fietste ik naar huis, waar ik mijn sportkleren en hardloopschoenen aantrok. Ik liep mijn vrouw tegemoet, die naar huis kwam fietsen. Ik trof haar al na een kilometer.
Dit vond ik niet zo erg. Bij het lopen voelde ik mijn bovenbenen behoorlijk. Ik was zondag toch dieper gegaan, dan ik had verwacht.
Ik keerde mij om om met Ada te gaan lunchen. De duurloop werd derhalve maar 2 kilometer lang. Daar zat ik niet mee. Het lichaam had een duidelijk signaal afgegeven, dat ik vandaag verder beter rust kon pakken.

Het ijs breken was best zwaar werken, dus ik kwam wel aan mijn portie trainingsarbeid van vandaag.