Met gemengde gevoelens reisde ik af naar Nijmegen voor de 25e editie van de Zevenheuvelenloop. De vorm was goed, gezien de 1.07 op de 15 km twee weken geleden, aan de onzachte aanvaring met de boarding in de IJshal had ik geen noemenswaardige kwetsuur overgehouden, maar ik had de laatste paar dagen wel last van een verhoudheid. Zou deze een goede tijd in de weg staan? De terreinkennis was goed. Het was de 6e keer, dat ik de Zevenheuvelenloop zou doen, terwijl ik met mijn vrouw Ada vanuit Groesbeek de Nijmeegse fietsvierdaagse gedaan heb deze zomer. Ik citeer uit het vakantiedagboek: "Bert ging de alternatieve Zevenheuvelenloop doen. Hij liep om een uur of 9 naar het begin van de Zevenheuvelenweg, die hij helemaal uitliep om vervolgens dezelfde weg terug te lopen. Het was bewolkt en een graad of 20, een heerlijke temperatuur. Het lopen ging erg soepel. Aan het eind van de Zevenheuvelenweg nog even met een 82-jarige inwoner van Berg en Dal gepraat alvorens weer terug te lopen naar Groesbeek. Op de terugweg nog even gekeken op de Canadese erebegraafplaats. Meer dan 1000 Canadese bevrijders liggen hier begraven. Om half 11 was Bert weer terug op kamer 211, waar hij een keer lekker languit in bad ging. Om 11 uur was hij weer helemaal fris." In het startvak kwam ik Haico Bouma tegen, een topper in het marathonschaatsen van weleer. Zijn naam stond op zijn trainingsjack, dat maakte de herkenning wat eenvoudiger. Eerlijkheidshalve wil ik er wel bij vermelden, dat Haico mij niet kende.... Met de nummer 7 uit de Elfstedentocht van 1986 even staan kletsen over deze fantastisch mooie sport, die hij nog steeds beoefende bij de veteranen, tot we naar voren mochten in het startvak. Terwijl de topatleten, waaronder Olympisch kampioen Kenenisa Bekele uit Ethiopië al 19 minuten onderweg waren en bijna halverwege het parcours, ging deze 53-jarige loper met uit Leiden met nummer 2691 eindelijk over de startstreep. In het startvak had ik met een buurman geintjes lopen maken in de trant van: "Laat die Afrikanen maar even in de waan, dat ze straks het wereldrecord in handen hebben, (ze liepen op dat moment 5 seconden onder het schema van het wereldrecord), straks zullen we het ze wel ontnemen." Op deze bewolkte maar droge zondagmiddag liep is soepel naar een tijd van 24.15 op de eerste 5 km over de weg, die ik tijdens de Nijmeegse fietsvierdaagse iedere dag gefietst had naar de startstreep aan de Waalkade. Het trainingsjack werd na 2 km al om de middel geknoopt. De Derde Baan, een bosweg naar de Zevenheuvelenweg is wat smaller, zodat inhalen hier wat lastiger was, maar op de Zevenheuvelenweg, waar ik op de kale stukken tegenwind nog even mijn loopjack aantrok in verband met de verhoudheid, werd de trainig in de duinen uitbetaald. Ik haalde hier behoorlijk wat mensen in op het zwaarste stuk van de loop. Met 48.01 was de 10 km geen supertijd, maar de tweede 5 km was wel een halve minuut sneller dan de eerste. Nog één flinke klim naar Berg en Dal en dan veelal afdalen. Met 22.52 was de laatste 5 km het snelste. Een keurig aflopend schema, zoals van een stayer verwacht mag worden. Met 1.10.53 zat ik weliswaar een flink stuk van de Ethiopische winnaar Ayele Abshiro met 42.17, maar met mijn tijd was ik 5509e in een veld van 24.584 gefinishte lopers zat ik wel bij het beste kwart. De 1.10.53 was mijn beste tijd op de Zevenheuvelenloop, een bevestiging, dat het met de vorm wel goed zit. Het zwaarste stuk moest echter nog komen: het ophalen van de rugzak met kleren uit de parkeergarage van de Rabobank. De bovenbenen deden behoorlijk pijn bij het afdalen van de steile afrit van de parkeergarage. Maar ja, in deze tijd van de kredietcrisis weten we: als het bij de bank hard naar beneden gaat, doet het altijd wel ergens pijn! Na een functioneel loopshirt van de jubileumeditie van de Zevenheuvelentocht gekocht te hebben, liep ik rustig naar het station. Nijmegen was me dit jaar zeer gunstig gezind: tijdens de natte zomer hadden we in de week van de fietsvierdaagse prachtig weer, de beste week van de zomervakantie. En vandaag was het ook bijna ideaal loopweer. Het was een rijk jaar in het Rijk van Nijmegen.
Geboren en getogen in Nieuw-Vennep in een gezin met 12 kinderen en sinds 1979 woonachtig in Leiden. Mijn vader was de oprichter van het transportbedrijf B.Breed & Zonen in Nieuw-Vennep, dat nog steeds bestaat.
Ik ben in 1983 getrouwd en vader van 4 kinderen.
Ik train al sinds mijn verhuizing naar Leiden voor de Elfstedentocht en ben uiteraard een groot liefhebber van schaatsen op natuurijs.
Met gemengde gevoelens reisde ik af naar Nijmegen voor de 25e editie van de Zevenheuvelenloop. De vorm was goed, gezien de 1.07 op de 15 km twee weken geleden, aan de onzachte aanvaring met de boarding in de IJshal had ik geen noemenswaardige kwetsuur overgehouden, maar ik had de laatste paar dagen wel last van een verhoudheid. Zou deze een goede tijd in de weg staan? De terreinkennis was goed. Het was de 6e keer, dat ik de Zevenheuvelenloop zou doen, terwijl ik met mijn vrouw Ada vanuit Groesbeek de Nijmeegse fietsvierdaagse gedaan heb deze zomer. Ik citeer uit het vakantiedagboek: "Bert ging de alternatieve Zevenheuvelenloop doen. Hij liep om een uur of 9 naar het begin van de Zevenheuvelenweg, die hij helemaal uitliep om vervolgens dezelfde weg terug te lopen. Het was bewolkt en een graad of 20, een heerlijke temperatuur. Het lopen ging erg soepel. Aan het eind van de Zevenheuvelenweg nog even met een 82-jarige inwoner van Berg en Dal gepraat alvorens weer terug te lopen naar Groesbeek. Op de terugweg nog even gekeken op de Canadese erebegraafplaats. Meer dan 1000 Canadese bevrijders liggen hier begraven. Om half 11 was Bert weer terug op kamer 211, waar hij een keer lekker languit in bad ging. Om 11 uur was hij weer helemaal fris." In het startvak kwam ik Haico Bouma tegen, een topper in het marathonschaatsen van weleer. Zijn naam stond op zijn trainingsjack, dat maakte de herkenning wat eenvoudiger. Eerlijkheidshalve wil ik er wel bij vermelden, dat Haico mij niet kende.... Met de nummer 7 uit de Elfstedentocht van 1986 even staan kletsen over deze fantastisch mooie sport, die hij nog steeds beoefende bij de veteranen, tot we naar voren mochten in het startvak. Terwijl de topatleten, waaronder Olympisch kampioen Kenenisa Bekele uit Ethiopië al 19 minuten onderweg waren en bijna halverwege het parcours, ging deze 53-jarige loper met uit Leiden met nummer 2691 eindelijk over de startstreep. In het startvak had ik met een buurman geintjes lopen maken in de trant van: "Laat die Afrikanen maar even in de waan, dat ze straks het wereldrecord in handen hebben, (ze liepen op dat moment 5 seconden onder het schema van het wereldrecord), straks zullen we het ze wel ontnemen." Op deze bewolkte maar droge zondagmiddag liep is soepel naar een tijd van 24.15 op de eerste 5 km over de weg, die ik tijdens de Nijmeegse fietsvierdaagse iedere dag gefietst had naar de startstreep aan de Waalkade. Het trainingsjack werd na 2 km al om de middel geknoopt. De Derde Baan, een bosweg naar de Zevenheuvelenweg is wat smaller, zodat inhalen hier wat lastiger was, maar op de Zevenheuvelenweg, waar ik op de kale stukken tegenwind nog even mijn loopjack aantrok in verband met de verhoudheid, werd de trainig in de duinen uitbetaald. Ik haalde hier behoorlijk wat mensen in op het zwaarste stuk van de loop. Met 48.01 was de 10 km geen supertijd, maar de tweede 5 km was wel een halve minuut sneller dan de eerste. Nog één flinke klim naar Berg en Dal en dan veelal afdalen. Met 22.52 was de laatste 5 km het snelste. Een keurig aflopend schema, zoals van een stayer verwacht mag worden. Met 1.10.53 zat ik weliswaar een flink stuk van de Ethiopische winnaar Ayele Abshiro met 42.17, maar met mijn tijd was ik 5509e in een veld van 24.584 gefinishte lopers zat ik wel bij het beste kwart. De 1.10.53 was mijn beste tijd op de Zevenheuvelenloop, een bevestiging, dat het met de vorm wel goed zit. Het zwaarste stuk moest echter nog komen: het ophalen van de rugzak met kleren uit de parkeergarage van de Rabobank. De bovenbenen deden behoorlijk pijn bij het afdalen van de steile afrit van de parkeergarage. Maar ja, in deze tijd van de kredietcrisis weten we: als het bij de bank hard naar beneden gaat, doet het altijd wel ergens pijn! Na een functioneel loopshirt van de jubileumeditie van de Zevenheuvelentocht gekocht te hebben, liep ik rustig naar het station. Nijmegen was me dit jaar zeer gunstig gezind: tijdens de natte zomer hadden we in de week van de fietsvierdaagse prachtig weer, de beste week van de zomervakantie. En vandaag was het ook bijna ideaal loopweer. Het was een rijk jaar in het Rijk van Nijmegen. 
Geen opmerkingen:
Een reactie posten