Antonio Gomez

Studio Sport bestaat deze week 50 jaar. Op http://studiosport50jaar.nos.nl/top10/index/ kan iedereen zijn persoonlijke Top-10 van videofragmenten samenstellen. Uiteraard heb ik dit ook gedaan. Hoewel de bloopers (kijken!!!) erg leuk zijn, heb ik uiteindelijk alleen voor schaatsfragmenten gekozen. Het EK voetbal van 1988 met de prachtige omhaal van Van Basten en de Touroverwinning van Swift-renner Joop Zoetemelk in 1980 waren ook nog zeer lang in de race. Vooral de Tour de France van 1980 deed tot het laatste moment mee, daar ik door een gelukkig toeval de finish op de Champs Elysee in Parijs heb meegemaakt.
Met Els Driever, Jochien Bakker, Harry van Oers en Jelle Sybesma ging ik twee weken fietsen langs de Loire. We zouden starten in Orleans en moesten derhalve overstappen in Parijs om de volgende dag de trein naar Orleans nemen. En laat nou uitgerekend op deze zondag de Tour de France met Joop Zoetemelk en Hennie Kuiper als nummers 1 en 2 finishen!
Mijn keuze viel als schaatsfanaat dus op deze prachtige sport. De definitieve keuze is te vinden op http://studiosport50jaar.nos.nl/top10/gebruiker/BertBreed waarbij het op zal vallen, dat de eerste 5 plaatsen bezet worden door natuurijs: 4 keer de Elfstedentocht en 1 keer een wedstrijd in Eernewoude.
Normaal gesproken zou je verwachten, dat ik 1963 bovenaan zou zetten, maar ik heb gekozen voor 1997 om de doodsimpele reden, dat ik die tocht samen met mijn trainingsmaat Jaap de Gorter de dag ervoor gereden heb. Het volledige verslag is op deze weblog te lezen onder de kop "De lamme en de blinde" in 2008. Wij kwamen dus voor Henk Angenent over de finish op de Bonkevaart. Het visuele bewijs van onze Tocht der Tochten is hier te zien:

Op de zesde plaats vinden we het begin van het "Ard en Keessie-tijdperk", 1966. Nadat Ard Schenk in dat jaar in Deventer Europees kampioen was geworden, werd Kees Verkerk wereldkampioen. Het goud van Ard Schenk op de 10 km in Sapporo was het sluitstuk van dit gouden tijdperk. Met Ard en Keessie begon Nederland als schaatsgrootmacht mee te tellen.
Het begin van het tijdperk van Ard en Keessie staat me nog zeer helder voor ogen. We hadden toen net een paar weken een zwart-wit-televisie, dus dat was geweldig getimed. Maar het werd overschaduwd door het overlijden van mijn neef Kees Breed, de oom van marathonschaatskampioen Peter Baars, die bij een bromfietsongeluk om het leven was gekomen. In die tijd stond "Michelle" van "The Beatles" hoog in de Top-40, dus als ik dit nummer hoor, moet ik altijd weer denken aan mijn neef Kees, die nog geen 100 meter bij ons vandaan woonde.

Na Ard Schenk komt Yvonne van Gennip, die in Calgary 3 keer goud won. Ze heeft me toen flink wat nachtrust gekost....
Yvonne van Gennip is op mijn weblog in maart terug te vinden onder de titel "Locker bleiben".
Dan komt Dan. Dan Jansen was eind jaren '80, begin jaren '90 de beste sprinter van zijn tijd. Alleen met de Olympische Spelen ging het altijd mis. Zijn zus overleed tijdens de Spelen in Calgary. Dan Jansen wilde zijn gouden plak aan haar opdragen, maar telkens ging hij onderuit. Zijn laatste kans, in 1994, op zijn mindere kilometer, greep hij. Ik heb heel lang getwijfeld tussen Dan Jansen en Gerard van Velde, Olympisch kampioen op de kilometer in 2002, die ook telkens net buiten de prijzen viel, maar het verhaal van Jansen was net iets tragischer.
En van de tragiek stappen we over op de komiek: Antonio Gomez. Net als heel Nederland heb ik destijds hardop zitten lachen om de schaatstechniek van deze Spanjaard. Hij werd steevast laatste, maar was wel de publiekslieveling met tijden van ongeveer 50 seconden op de 500 meter.

En daar kom ik dan aan met mijn p.r., met klapschaatsen gereden, van 55.89!
Antonio Gomez, 30 jaar na dato neem ik alsnog mijn petje voor je af! Hoe vertaal je trouwens in het Spaans: "Wie het laatst lacht, lacht het best...."?