Terwijl wij aan een serie rondjes bezig waren, hoorde ik achter mij iemand onderuit gaan. Je moet op de baan nooit omkijken, want dan ga je zelf ook vaak onderuit. De volgende ronde zag ik iemand tegen de binnenboarding liggen. Het zag er niet goed uit. De schaatser in het Amstel Gold Race-jack uit onze lesgroep had vermoedelijk een arm gebroken. Met de brancard op de kar werd hij naar de ingang gereden, waar de medewerkers van de ambulance al klaar stonden om het van ons over te nemen.
Het is lastig om na zo'n ongelukkige val de draad weer op te pikken. Iedereen is toch een beetje uit zijn doen. Toch is het goed, om dan weer gewoon te gaan schaatsen, zeker voor de wat mindere schaatsers. Als je een les op zo'n punt de les afbreekt, blijft de angst om te vallen een week lang hangen. En mensen, die bang zijn om te vallen, vallen juist!
Aan het eind van de ochtend werd er thuis gebeld: de ploegleider van de wielerploeg uit Spanje, waar Siebe in 2010 voor gaat rijden. In vloeiend Spaans stond Siebe hem te woord.
's Middags gingen we met de trein naar Amsterdam-Zuid, waar Siebe zijn bachelor-diploma Aardwetenschappen kreeg overhandigd aan de Vrije Universiteit.
In 1977 heb ik 6 weken stage gelopen bij de bibliotheek in het hoofdgebouw van de VU, ten tijde van de gijzeling van de lagere school in Bovensmilde en de treinkaping bij De Punt. Het meest bijzondere is de grote hoeveelheid grappen, die daarover binnen de kortste keren de ronde deden, zoals Kaapstad als hoofdstad van de Molukken en het Kaaps viooltje als nationale bloem. De leukste wil ik u niet onthouden.
In het Concertgebouw opent een Molukse violist zijn vioolkoffer. Hij haalt er een mitrailleur uit. Iedereen steekt zijn armen in de lucht. De Molukker loopt naar de microfoon en zegt: "Dat zal mijn broer leuk vinden. Hij zit nu met mijn viool in de trein!"
In het toespraakje over Siebe kwam het wielrennen nadrukkelijk naar voren. Eén veldonderzoek in Spanje moest zoonlief overdoen, omdat hij een onvoldoende had gehaald. "Niet verbazingwekkend" zei de professor: "Siebe zat meer op de fiets, dan dat hij met het veldwerk bezig was!"
Bij het nalezen van de diploma-bijlage zag de bachelor Siebe Breed, dat hij als specialisatie "Milieukunde" had gedaan. Niet gek, als je je bezig hebt gehouden met geologie.... Maar gelukkig kon hij diezelfde middag nog de bijlage bij het bachelor-diploma krijgen met daarop de vermelding "Geologie".
In de barruimte van GeoVUsie kregen we een borrel aangeboden, die we uiteraard niet afsloegen. We kregen hier een goed beeld van hoe Aardwetenschappers in het leven staan: het zijn toch een beetje vrijbuiters. Siebe past daar prima tussen.
Om 7 uur waren we terug in Leiden, waar we in "La Bota" met het gezin uit eten gingen. Ike vertelde, dat ze per 1 december een kamer heeft in Rotterdam-Noord, zodat ze eindelijk van het 5 keer per week pendelen tussen Rotterdam en Utrecht af is.
Jan Versteegen kwam met zijn vrouw binnen. Nog even met hem gepraat, alvorens wij ons aan de maaltijd zetten. Overbodig om te zeggen, dat deze schaatsliefhebber de maaltijd afsloot met ijs!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten