In de zomer van 1987 kwamen we in onze nieuwbouwwoning in de Stevenshof wonen. Vanuit mijn werk ging ik regelmatig even kijken, hoe het met de bouw vorderde.
In januari 1987 lag de bouw stil. De bouwvakkers hadden vorstverlet. Wat heet: op een gegeven moment gaf het KNMI zelfs een waarschuwing om vanwege de kou alleen naar buiten te gaan, als het strikt noodzakelijk was! Kom daar heden ten dage eens om....
Kortom, er kon volop geschaatst worden. Ik heb met mijn vriend Joep Kapiteyn die winter 2 keer 100 km geschaatst vanuit Hoogmade op 2 opeenvolgende zaterdagen. Een paar weken lang was er iedere dag een Molen- en Merentocht. Even leek het er op, dat er voor het derde jaar op rij een Elfstedentocht georganiseerd zou worden. Ik had al een slaapplaats geregeld in Leeuwarden bij Peter Joosten, een oud-klasgenoot van de HAVO, die als verpleger in de Friese hoofdstad in een ziekenhuis werkte. Peter bevestigde, dat de kans zeer groot was: alle verloven waren ingetrokken. Op het laatste moment is de Elfstedentocht van 1987 afgeblazen.
In april stuitte ik bij toeval op een berichtje in een huis-aan-huis-blaadje, die wij vanwege een Nee-Nee-sticker nooit kregen, dat de IJVL droogtrainingen organiseerde op dinsdag- en woensdagavond. Dat leek me wel wat. Zodoende schreef ik me in als lid. Mijn lidmaatschapsnummer is 87. De eerste droogtraining op dinsdagavond begon ik bij de C-groep, de minst zware groep, maar al tijdens het eerste jaar ging ik via de B-groep door naar de A-groep, de meest getrainden.
Er waren destijds 4 trainingsgroepen actief op de Bult, in totaal zo'n 70 man, want de jeugd trainde toendertijd ook op dinsdagavond. Bovendien week ik, als het thuis beter uitkwam, wel eens uit naar de woensdagavond. De trainers, waar ik in de beginperiode het meest mee te maken had, waren Erik van Kordelaar, John Val en Gerard Driessen. De basisconditie steeg zienderogen. Dat merkte ik het volgende schaatsseizoen al. Ik kan de "ouderwetsche" droogtraining dus aan iedere schaatser van harte aanbevelen.
In de verregende zomer van 1987 verhuisden we naar de Rosa Spierstraat. Al die tijd woonden we dus naast familie De Bes. Nu krijgen we dus nieuwe buren. Wellicht heeft de thriller "Nieuwe buren" van Saskia Noort de mensen wat kopschuw gemaakt, want in dat boek loopt het niet helemaal goed af als de "oude" en "nieuwe buren" wat beter kennis maken met elkaar.
Twee weken geleden kwamen de eerste 10 paren van de wachtlijst in het huis van onze buren kijken. Wie schetst onze stomme verbazing, toen uiteindelijk iedereen afhaakte. Aan het huis kan het niet liggen. Waar vind je in Leiden een huurhuis met een tuin op het zuiden aan het water? Bij een koophuis heb je nog het excuus, dat de gegadigden de financiering niet rond kunnen krijgen. Bij een huurhuis is dit niet het geval. De enige verklaring, die ik voor het tienvoudig afhaken kan bedenken: niemand wil naast ons wonen.....
Geen opmerkingen:
Een reactie posten